«Oruc Reis! Ο “αιώνας της άμυνας” τελείωσε»! Με αυτόν τον τίτλο η πιο φιλοερντογανική τουρκική εφημερίδα «Yeni Safak» φιλοξενεί σε περίοπτη θέση ανάλυση του αρθρογράφου της Ιμπραήμ Καραγκούλ.
- Από τον Μιχάλη Ψύλο
Τι σημαίνει το «τέλος του αιώνα της άμυνας» για τον Τούρκο σχολιαστή; «Είμαστε πλέον στο χείλος του πολέμου και κάθε νησί, από το Καστελόριζο ως το βόρειο Αιγαίο, αμφισβητείται… Κάθε περιοχή από το Καστελόριζο ως το βόρειο Αιγαίο μπορεί να μετατραπεί σε περιοχή σύγκρουσης και κάθε νησί σε αυτήν τη ζώνη μπορεί να γίνει αμφιλεγόμενο. Το ξέρουν αυτό. Γνωρίζουν τη σταθερότητα της Τουρκίας. Εάν υπάρξει παρέμβαση εναντίον του “Oruc Reis”, εάν υπάρξει “ατύχημα”! Ο “αιώνας της άμυνας” τελείωσε… Καλή η διπλωματία, καλή η πίστη, ως ένα σημείο. Αλλά τελικά η δύναμη θα καθορίσει τα πάντα στη Μεσόγειο… Ο Αύγουστος είναι ο μήνας της νίκης»γράφει στο πολεμικό παραλήρημα του ο σχολιαστής της «Yeni Safak», υπενθυμίζοντας τη… Μικρασιατική Καταστροφή.
Αν αναφέρουμε ένα τόσο μεγάλο απόσπασμα από τις προκλητικές και ανιστόρητες απόψεις του Τούρκου δημοσιογράφου είναι γιατί δεν αποτελεί μια μεμονωμένη φιλοπόλεμη φωνή στη γείτονα. Είναι δυστυχώς ο κανόνας, αν ρίξουμε μια ματιά και στις υπόλοιπες -φιλοερντογανικές, φυσικά- τουρκικές εφημερίδες. «Θα τους χορέψουμε… συρτάκι» γράφει στη «Sabah» ο Μαχμούτ Εβούρ, ο οποίος επικρίνει μάλιστα το Ρεπουμπλικανικό Λαϊκό Κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης επειδή «παραμένει σιωπηλό και επιφυλακτικό στη Μεσόγειο»!
Ο σχολιαστής της «Sabah» εκτιμά ότι «οι εξελίξεις στην ανατολική Μεσόγειο τις επόμενες ημέρες είναι πολύ ιστορικές και κρίσιμες». Παραθέτει μάλιστα άποψη του καθηγητή Φερχάτ Πιριντσί στο πανεπιστήμιο Ουλουντάγκ ότι η σημερινή κρίση «δεν αφορά μόνο την Ελλάδα ή την αποκλειστική οριοθέτηση της οικονομικής ζώνης. Πρόκειται για την πάλη εξουσίας στην περιφερειακή εξίσωση, συμπεριλαμβανομένου του Αιγαίου και της ανατολικής Μεσογείου». Πολύ απλά: Η σημερινή κρίση είναι απλά ένα μόνο κομμάτι του παζλ που έχει μπροστά του ο Τούρκος πρόεδρος. Αν δεν γίνει αυτό κατανοητό, είναι σαν να βλέπουμε απλά το δέντρο και να ξεχνάμε το δάσος… Και να πηγαίνουμε ως πρόβατα επί σφαγή…
«Η ανατολική Μεσόγειος έχει γίνει μια από τις πιο στρατηγικές ατζέντες της Τουρκίας. Ίσως εδώ βρίσκεται η φύση των γεγονότων που θα διαμορφώσουν την Τουρκία τον επόμενο αιώνα» γράφει επίσης στη «Sabah» ο γνωστός σχολιαστής Χασάν Μπασρί Γιαλτσίν. Διαβάστε προσεκτικά πώς θέτει το ζήτημα: «Η θάλασσα ήταν πάντα ένα προβληματικό ζήτημα για την Τουρκία. Στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο η Τουρκία δυστυχώς δεν είχε την ικανότητα αντιμετώπισης αυτών των ζητημάτων… Στη συνέχεια, κατά τα χρόνια του Ψυχρού Πολέμου, όλα τα κρίσιμα ζητήματα τέθηκαν στο ψυγείο. Η δεκαετία του ʼ90 πέρασε ως αμυντική διπλωματία ενάντια στα αιτήματα της Ελλάδας… Σήμερα η κατάσταση είναι πολύ διαφορετική. Η Τουρκία είναι ισχυρότερη τόσο στη θάλασσα όσο και στην αμερικανική παρέμβαση. Η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν έχει καμία πρόθεση ή ενέργεια να αντιμετωπίσει αυτά τα ζητήματα. Η Ελλάδα και η Τουρκία έμειναν μόνες. Αυτή είναι μια ευκαιρία που περιμένουμε εδώ και χρόνια». Η Ιταλίδα δημοσιογράφος Φουτούρα ντ’ Απρίλε γράφει στην ενημερωτική ιστοσελίδα linkiesta.it: «Η Άγκυρα υψώνει τη φωνή της αμφισβητώντας την Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη του Καστελόριζου, αλλά αυτό είναι μόνο ένα πρόσχημα: στη mare nostrum παίζεται ένα σημαντικό παιχνίδι στον ενεργειακό τομέα, με πρωταγωνιστή το έργο αγωγού φυσικού αερίου EastMed που θα εμπόδιζε τον Ερντογάν να κάνει τη χώρα του περιφερειακό κόμβο. Η ανατολική Μεσόγειος δεν υπήρξε ποτέ τόσο θερμή όσο το καλοκαίρι του 2020».
Αυτή είναι η οπτική της Άγκυρας! Ο Ερντογάν φαίνεται πως εκτιμά ότι η Ελλάδα είναι μόνη και «αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο προσπαθεί να καλύψει αυτό το κενό με διπλωματικούς ελιγμούς παρόμοιους με τη συμφωνία που έκανε με την Αίγυπτο», όπως ισχυρίζεται ο Χασάν Μπασρί Γιαλτσίν. Και προσθέτει προκλητικά: «Η τουρκολιβυκή συμφωνία δεν μπορεί να συγκριθεί με την ελληνοαιγυπτιακή. Η Τουρκία έχει έναν στόλο πίσω της. Η άλλη συμφωνία μοιάζει με ένα κομμάτι χαρτί. Το διεθνές σύστημα στο οποίο ζούμε δεν αποδίδει πλέον μεγάλη σημασία σε αυτά τα νομικά κείμενα… Αυτές οι κρίσεις δεν είναι πιθανό να λήξουν βραχυπρόθεσμα. Αλλά αυτή τη φορά η στρατηγική της “Γαλάζιας Πατρίδας” μπορεί να πραγματοποιηθεί βήμα προς βήμα. Πόσο καιρό θα πάρει και ποιο θα είναι το αποτέλεσμα είναι ήδη δύσκολο να προβλεφθεί, αλλά αυτή είναι η ώρα. Εκατό χρόνια μετά η βελόνα στράφηκε στο πλευρό της Τουρκίας».
Είναι σαφείς λοιπόν οι προσδοκίες της Αγκύρας. Θεωρεί ότι τώρα είναι η κατάλληλη στιγμή για να βάλει στο τραπέζι όσα πιστεύει ότι έχασε έναν αιώνα τώρα! «Οι δυτικές χώρες πρέπει να αντιταχθούν χωρίς αδυναμίες στον ιμπεριαλισμό του Ερντογάν» γράφουν στη γαλλική εφημερίδα «Le Figaro» οι Σαρλ ντε Μεγέρ και Μπενζαμάν Μπλανσάρ, επικεφαλής της γαλλικής οργάνωσης SOS Chrιtiens d’Orient.
Και εδώ βρίσκονται οι μεγάλες ευθύνες της Δύσης. «Για μεγάλο χρονικό διάστημα η Ευρώπη “έκανε τα γλυκά μάτια” σε μια Τουρκία που θεωρούσε αξιόπιστο εταίρο, ακόμη και πιθανό μέλος της Ευρωπαϊκής Ενωσης, παρότι κατέχει στρατιωτικά τη μισή Κύπρο, ένα κράτος-μέλος του ΟΗΕ και της Ε.Ε. Ακόμη χειρότερα, η Τουρκία επαναλαμβάνει τα χιλιετή όνειρά της, επιτιθέμενη τακτικά στην κυριαρχία των ελληνικών νησιών που γειτνιάζουν με την επικράτειά της» σχολιάζουν οι επικεφαλής της γαλλικής οργάνωσης. Και τώρα;«Ο “σουλτάνος”, αφού έλαβε τα χρήματα που περίμενε από την Ευρωπαϊκή Ενωση για το Μεταναστευτικό, πέταξε τη γραβάτα».
Και ποια είναι η αντίδραση της Δύσης; Όλοι -με εξαίρεση τη Γαλλία- νίπτουν τας χείρας τους και θέλουν να μας σύρουν σε έναν διμερή διάλογο, με την Τουρκία δυστυχώς να έχει το πάνω χέρι. Όπως λέει στην D.W. o Στέφαν Ρολ, επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας Εγγύς και Μέσης Ανατολής της δεξαμενής σκέψης «Ίδρυμα Επιστήμης και Πολιτικής του Βερολίνου», «μέχρι στιγμής η Ουάσινγκτον δεν έχει αποφασίσει εάν και ποια πλευρά θα υποστηρίξει: την Τουρκία ενάντια στην Αίγυπτο και τη Ρωσία ή αντίστροφα… Αλλά και η Ε.Ε. φαίνεται να αποτυγχάνει ως μεσολαβητής. Της λείπει μια ενιαία στάση έναντι της Τουρκίας».
Ο Γερμανός αναλυτής δεν θεωρεί μάλιστα αναπόφευκτη την ένοπλη αντιπαράθεση: «Ούτε η Τουρκία ούτε η Ελλάδα και σίγουρα όχι η Αίγυπτος αναζητούν την ένοπλη σύγκρουση – προπαντός επειδή το αποτέλεσμα θα ήταν αβέβαιο. Όμως ποτέ δεν ξέρεις τι μπορεί να προκύψει σε αυτή την περιοχή. Ξαφνικά κάπου πέφτουν μερικοί πυροβολισμοί και απότομα αυτό το περιστατικό αναπτύσσει τη δική του δυναμική».
Και φυσικά, έπειτα από μια τέτοια -απευκταία- εξέλιξη, διάλογος! Διάλογος εφ’ όλης της ύλης, όπως θέλουν οι Τούρκοι! Πώς το έγραψε η «Sabah»; «Η Ελλάδα και η Τουρκία έμειναν μόνες. Αυτή είναι η ευκαιρία που περίμεναν οι Τούρκοι εδώ και χρόνια»...
