Αστική ευθύνη επιρρίπτει σε νοσοκομείο το Α’ Τμήμα του Συμβουλίου της Επικρατείας, καθώς εκδόθηκε εξιτήριο σε 16χρονο ασθενή για να αναρρώσει στο σπίτι του, κατά παράβαση των γενικών κανόνων της ιατρικής επιστήμης. Αυτό κρίθηκε ως μη νόμιμη ιατρική πράξη που οδήγησε στο θάνατο του ασθενή.
Σύμφωνα με το δικαστήριο, γενικώς παραδεδεγμένοι κανόνες της ιατρικής επιστήμης συνίστανται από:
«τη λήψη πλήρους ιστορικού του ασθενούς από τον θεράποντα ιατρό, μη δυνάμενου του ιατρού να επαφίεται στον ασθενή για να τον ενημερώσει σχετικώς, δεδομένου ότι ο τελευταίος, ελλείψει ιατρικών γνώσεων δεν γνωρίζει ποιες είναι οι κρίσιμες από ιατρική άποψη πληροφορίες, περαιτέρω δε,
τη διενέργεια όλων των αναγκαίων ιατρικών εξετάσεων μέχρι να καταστεί εφικτή η εκ μέρους του τεκμηριωμένη και σαφής διάγνωση, καθώς και
την παραπομπή του ασθενούς σε ιατρούς άλλων ειδικοτήτων, η συμβολή των οποίων είναι αναγκαία με βάση τις εκάστοτε αντικειμενικές συνθήκες του υπό διερεύνηση ιατρικού περιστατικού».
Επίσης, ως «αντικειμενικές συνθήκες κάθε ιατρικού περιστατικού νοούνται ιδίως τα ευρήματα και συμπτώματα του ασθενούς, τα οποία, κατόπιν συνθετικής και δημιουργικής αξιοποίησής τους από τον θεράποντα ιατρό κατά τους κανόνες της ιατρικής επιστήμης, καθορίζουν τις κατευθύνσεις της ιατρικής έρευνας στη συγκεκριμένη περίπτωση».
Οι κανόνες αυτοί αποτελούν «βασικούς πυλώνες» στους οποίους πρέπει να στηρίζεται κάθε ιατρός για να προβεί σε διαφορική διάγνωση. Επομένως, όπως τονίζεται στο σκεπτικό του ΣτΕ, έκδοση «εξιτηρίου στον ασθενή πριν διενεργηθούν εκ μέρους των θεραπόντων ιατρών του οι ιατρικές πράξεις που επιβάλλονται σύμφωνα με τους ανωτέρω κανόνες της ιατρικής επιστήμης και ενώ αυτός παραμένει σε νοσηρή κατάσταση συνιστά παράνομη πράξη».
Με βάση τα παραπάνω, το ΣτΕ λέει για την υπόθεση του 16χρονου ασθενούς, ότι δεν είναι νόμιμη η κρίση του εφετείου ότι η έκδοση εξιτηρίου από τους ιατρούς του νοσοκομείου ήταν ιατρική πράξη σύμφωνη με τις θεμελιώδεις αρχές της ιατρικής επιστήμης.
