«Το πιο σοβαρό πρόβλημα, είναι αυτή τη στιγμή το δημογραφικό. Με τα επίγεια δεδομένα, η Πόλη κινδυνεύει να μείνει χωρίς Ρωμιούς, δεν θα συμβεί αυτό βέβαια, γιατί εμείς υπάρχουμε και κάνουμε ότι είναι δυνατόν να μην συμβεί αυτό».
Aυτό υποστήριξε μεταξύ άλλων το Προεδρείο της Οικουμενικής Ομοσπονδίας Κωνσταντινουπολιτών που ενημέρωσε χθες τα μέλη της Ειδικής Μόνιμης Επιτροπής Ελληνισμού της Διασποράς της Βουλής για τα φλέγοντα ζητήματα που ταλανίζουν την Ελληνική Ομογένεια στην Κωνσταντινούπολη.
- Του Αντώνη Αντωνιάδη
«Βασικοί σκοποί, είναι να διατηρηθεί αυτή η μειονότητα και να ενισχυθεί με τους Κωνσταντινουπολίτες, που θέλουν να επιστρέψουν, κυρίως οι νέες γενιές, αυτοί είναι οι περισσότεροι από τις προσπάθειες που κάνουμε, ώστε να υπάρξει η συνέχεια. Βέβαια, αυτή η κοινότητα που ήταν 350.000, στην αρχή του 20ου αιώνα, έχει μία τεράστια κοινοτική περιουσία, η οποία είναι υπό την εγγύηση της Συνθήκης της Λωζάνης, ότι πρέπει η ίδια η κοινότητα να διαχειρίζεται αυτή την ακίνητη και κινητή περιουσία. Και βέβαια η αλληλεγγύη μεταξύ όλων των Κωνσταντινουπολιτών» υπογράμμισε ο Πρόεδρος της ΟΙΟΜΚΩ Νίκος Ουζούνογλου.
Στην συνέχεια όμως έκρουσε τον κώδωνα του κινδύνου «Το πιο σοβαρό πρόβλημα, είναι αυτή τη στιγμή το δημογραφικό. Με τα επίγεια δεδομένα, η Πόλη κινδυνεύει να μείνει χωρίς Ρωμιούς, δεν θα συμβεί αυτό βέβαια, γιατί εμείς υπάρχουμε και κάνουμε ότι είναι δυνατόν να μην συμβεί αυτό». Το άλλο ακανθώδες ζήτημα που «είναι η διαχείριση της κοινοτικής περιουσίας. Η Ομοσπονδία, τα τελευταία 5 χρόνια, με συστηματικό τρόπο προσπαθεί να πείσει τους φορείς στην Κωνσταντινούπολη, πάντοτε βέβαια με τις ευλογίες του Οικονομικού Πατριάρχη, ότι πρέπει να υπάρξει ένας συντονιστικός φορέας».
«Τεράστια ζητήματα διαχείρισης ακίνητης περιουσίας»
Αναφερόμενος στην κατάσταση που επικρατεί επισήμανε πως «Η ιστορική αλήθεια είναι η εξής, η σύγχρονη Τουρκία δεν αναγνώρισε ποτέ νομικό πρόσωπο να εκπροσωπεί την μειονότητα. Το 1925 καταργήθηκε το εθνικό συμβούλιο. Το 1962 μετά το πραξικόπημα του ’60, μια από τις πρώτες πράξεις ήταν η κατάρτιση των κεντρικών εφοριών, με αποτέλεσμα το μόνο νομικό πρόσωπο το οποίο αναγνωρίζεται αυτή τη στιγμή είναι 69 ανεξάρτητα ευαγή ιδρύματα κατανάλωση, όπως ονομάζονται “Βακούφια”, με τον παλαιό όριο. Αυτά δεν έχουν κανένα συντονισμό μεταξύ τους. Θα μπορούσαν να έχουν, αλλά δεν έχουν.
Μερικά συνεργάζονται πράγματι μεταξύ τους, αλλά μερικά όποιος δεν θέλει μπορεί να μην συνεργαστεί καθόλου, να μην δώσει καμία πληροφορία είτε στο εκκλησιαστικό είτε στο εθνικό κέντρο. Αυτό είναι ένα από τα σοβαρότερα ζητήματα και προσπαθούμε να προτείνουμε να δημιουργηθεί ένας έστω στην αρχή συμβουλευτικός συντονιστικός φορέας, διότι ανακύπτουν τεράστια ζητήματα διαχείρισης ακίνητης περιουσίας, ώστε να υπάρξει ένας συντονισμός» κατέληξε ο κ. Ουζούνογλου.
Κατά τη διάρκεια της ενημέρωσης ιδιαίτερη έμφαση δόθηκε στα θέματα Παιδείας για την ομογένεια. «Η αντιμετώπιση της ελληνομάθειας. Έχουμε δουλέψει πάρα πολύ. Έχω μερικά ενημερωτικά δελτία, όποιος θέλει μπορούμε να τα στείλουμε .Είναι πάρα πολλά τα σημεία στην παιδεία. Ξέρετε, τα σχολεία αυτά ήταν τα πιο λαμπρά σχολεία όχι μόνο της Τουρκίας και της Ελλάδος, μπορώ να πω και της Ευρώπης.
«Άλλαξε εντελώς η εικόνα»
Η αιχμή των πολιτικών που ασκήθηκε κατά τη διάρκεια του 20ου αιώνα και κυρίως αυτή ασκήθηκε από την εκμοντερνιστική παράταξη. Η εικόνα έχει αλλάξει από το 2003 στα σχολεία, τις αλήθειες πρέπει να τις λέμε. Είναι εντελώς διαφορετική σήμερα η εικόνα, σε σχέση με το τι ήταν πριν από το 2003. Οι εκμοντερνιστές ήταν η καταστροφή της ομογενειακής παιδείας» είπε ο κ. Ουζούνογλου και πρόσθεσε:
«Υπάρχουν, βέβαια, συσσωρευμένα προβλήματα και κυρίως είναι το δημογραφικό. Όταν έχεις λίγους μαθητές, δεν μπορείς να δημιουργήσεις μια κοινωνία μαθητών. Αυτό προσπαθούμε να το λύσουμε. Δεν μπορώ να πω ότι το Υπουργείο Παιδείας της Ελλάδος έχει, όπως προβλέπει η συνθήκη της Λοζάνης αλλά και το διακρατικό πρωτόκολλο, ένα μακρόπνοο σχέδιο. Θα πρέπει να γίνει αυτό κάποτε».
Όσον αφορά τη διεθνή δράση της Ομοσπονδίας ο πρόεδρος της ΟΙΟΜΚΩ ανέφερε «Είμαστε μέλος της ECOSOC από το 2011. H ECOSOC είναι μια σοβαρή επιτροπή του Ο.Η.Ε. της Ομοσπονδίας Ένωσης Ευρωπαϊκών Μειονοτήτων. Έχουμε παρουσία και στην Βαρσοβία και στη Βιέννη, αλλά και με το συμβούλιο της Ευρώπης έχουμε επικοινωνία.
Υπάρχει ένα πάρα πολύ σημαντικό, ένα ψήφισμα του 2006 της Γενικής Συνέλευσης του Ο.Η.Ε., το δικαίωμα των κοινοτήτων που έχουν υποστεί διωγμούς για θεραπεία και αποκατάσταση. Αυτό είναι το κύριο εργαλείο μας που απευθυνόμαστε πρώτα βέβαια προς την Κυβέρνηση της Τουρκίας και μετά σ’ αυτούς τους διεθνείς οργανισμούς».
«Ξυπνάς και μερικές φορές συνειδήσεις»
Αναφέρθηκε όμως και στις επαφές με την Τουρκική Κυβέρνηση «Από το 2010 η Ομοσπονδία έχει τακτική επικοινωνία με την κυβέρνηση της Τουρκίας. Η πρώτη συνάντηση είχε γίνει εδώ κατά την επίσκεψη τότε του Πρωθυπουργού Ερντογάν και αργότερα υπήρξαν συναντήσεις σε πολύ υψηλό επίπεδο και το 2015 με τον Πρωθυπουργό με 12 Υπουργούς, αλλά και στην Άγκυρα πολλές φορές έχουμε πάει και εκθέτουμε όλα τα ζητήματα.
Θα μου πείτε, υπάρχει πρόοδος; Κάποια πρόοδος υπάρχει. Δεν είναι καθόλου βέβαια αυτό που θέλουμε, το επιθυμητό, αλλά όταν μιλάς και θέτεις και κυρίως εξηγείς ότι πώς έγιναν αυτά, με ποιο τρόπο μεθοδεύτηκαν, τότε ξυπνάς και μερικές φορές συνειδήσεις».
Τα αιτήματα που έθεσαν στην επιτροπή αφορούσαν μεταξύ άλλων την κοινή υπουργική απόφαση του ΄13, με την οποία ανετράπη ένα καθεστώς που ίσχυε για πολλές δεκαετίες και κυρίως αφορά τους αν ιθαγενείς Κωνσταντινουπολίτες.
«Γεννιόταν ένα παιδί στην Ελλάδα από οικογένεια Κωνσταντινουπολιτών, δεν καταγραφόταν στο προξενείο, διότι υπήρχε αυτή η κατάσταση που πέρασαν, αυτά που σας είπα, εγγραφόταν στο κέντρο αλλοδαπών, όπου στο χαρτί, στην ταυτότητα, που δίδονταν, έγραφε, ότι έχει ιθαγένεια Τουρκίας, η οποία δεν ίσχυε και εθνικότητα ελληνική. Από το 2013 ανετράπη αυτό και αυτοί οι άνθρωποι δεν μπορούν να ανανεώσουν τις άδειες παραμονής τους. Πρέπει να βρεθεί μια λύση γι’ αυτό το ζήτημα. Υπάρχει ένα άλλο θέμα ειδικό, το οποίο το ξέρετε, το έχετε δει και το υπουργείο ασχολείται, το ξέρω, μια ειδική κατηγορία διπλής φορολόγησης, μπορούμε να μιλήσουμε αργότερα.
Θέλουμε συνεργασία με βουλευτές, οι οποίοι μεταβαίνουν στο συμβούλιο της Ευρώπης. Υπάρχει ένα ζήτημα, για παράδειγμα, το οποίο είναι αποτέλεσμα των απελάσεων το 64΄ ή και αυτοί οι οποίοι εξαναγκάστηκαν να φύγουν. Όπως ξέρετε, στην Τουρκία, ο νόμος προβλέπει, σχεδόν για όλη τη χώρα, οι Έλληνες υπήκοοι, εάν αποκτήσουν κληρονομικά κάποιο ακίνητο, πρέπει να το εκποιήσουν μέσα σ’ ένα χρόνο. Αυτό, δεν συμβαδίζει με τα δικαιώματα που προβλέπεται από τη σύμβαση της Ρώμης. Θα πρέπει να τεθεί στο συμβούλιο της Ευρώπης.
«Ανάγκη υποστήριξης από τη μητέρα πατρίδα»
Με το Υπουργείο Παιδείας, πρέπει να ανοίξει ένα συστηματικός τρόπος, δεν υπάρχουν μαγικές λύσεις και ο μόνος τρόπος που να προσεγγιστεί το ζήτημα είναι, να καταρτιστεί ένα μακρόπνοο πρόγραμμα, το οποίο, ανεξάρτητα όποιος γίνεται υπουργός, ανεξάρτητα ποιος είναι γενικός γραμματέας, πρέπει να εφαρμοστεί αταλάντευτα. Περιμένουμε την καινούργια ηγεσία να μπορέσουμε να τη δούμε. Έχουμε κάνει αίτημα πολύ νωρίς και περιμένουμε».
Αίσθηση προκάλεσε η αναφορά του Μέλους της ΟΙ.ΟΜ.ΚΩ Ελισάβετ Φερεκύδου η οποία αναφέρθηκε στην ενίσχυση του υποστηρικτικού ρόλου της χώρας: «Είναι πολλά πράγματα, που θα κάνουμε εμείς και είναι δεδομένο, ότι θα τα κάνουμε εμείς… Εννοείται, ότι είμαστε αποφασισμένοι και θα τα κάνουμε. Είμαστε μόνο λίγοι, υπάρχουν πάρα πολλοί από πίσω μας.
Αυτό που είναι πάρα πολύ σημαντικό και αξίζει πάντα να σημειώνουμε, είναι η υποστήριξη που λαμβάνουμε σε όλο αυτό, που υπάρχει φυσικά και γι’ αυτό είμαστε εδώ και κάθε φορά έχουμε αυτή τη σχέση. Αυτό το οποίο εισπράττουμε και έχω εισπράξει στην παρουσία μου σε διεθνείς οργανισμούς που έχω παραστεί, είναι η αναγκαιότητα να υπάρχει μια συνεχής και πολύ συγκεκριμένη υποστήριξη από τη μητέρα πατρίδα, όταν βγαίνεις προς τα έξω να εκθέσεις την προσπάθεια σου.
Σαφώς, όλες οι γνώμες εισακούονται, σαφώς όλα λαμβάνονται υπόψη, αλλά μια παρουσία σε τέτοιους οργανισμούς που πολλές φορές λαμβάνονται πολύ σοβαρά υπόψη, παίρνει άλλη διάσταση. Έχει μεγάλη σημασία η μητέρα πατρίδα να είναι κοντά σου με έναν πολύ σαφή τρόπο, ενιαίο τρόπο, ανεξάρτητα από κυβέρνηση, από πρόσωπα, από καταστάσεις, να ξέρεις ότι βρίσκονται εκεί, ότι είσαι σε μια ευθεία συνεννόηση, σαφή υποστήριξη. Ερχόμαστε σε επαφή με άλλες χώρες, που συμβαίνει αυτό. Εκεί μπορεί να αισθανθείς και λίγο μετέωρος, υπάρχουν απέναντί μας και μας αντιμετωπίζουν με έναν τρόπο».
