Καταγγελίες εις βάρος της ΕΛ.ΑΣ. έχουν κάνει δύο φοιτήτριες μέσα από τα κοινωνικά μέσα δικτύωσης.
Σύμφωνα με τον εκπρόσωπο του ΕΠΣΕ, Παναγιώτη Δημητρά, μόλις σε μια βδομάδα έχουν σημειωθεί δύο περιστατικά στην περιοχή των Εξαρχείων, οι οποίες έχουν διαβιβαστεί στην Εισαγγελία πρωτοδικών Αθήνας από το Ελληνικό Παρατηρητήριο Συμφωνιών του Ελσίνκι.
Το πρώτο συμβάν αφορά ένα γρονθοκόπημα που δέχτηκε στο πρόσωπο μια κοπέλα, ενώ το δεύτερο περιστατικό αφορά μια φοιτήτρια στην οποία ζητήθηκε από αστυνομικό να κατεβάσει το παντελόνι της.
Στο πρώτο περιστατικό η κοπέλα δήλωσε:
«Την Παρασκευή 6/12 και λίγο μετά τη λήξη της πορείας μνήμης του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου εγώ με δύο φίλες μου πήγαμε για μία μπίρα στα Εξάρχεια (πιο συγκεκριμένα στο ταβερνάκι «Ο ΤΣΕΛΙΓΚΑΣ» επί της οδού Ζωοδόχου Πηγής). Γύρω στις 9:30 αρχίσαμε να κατηφορίζουμε τη Ζωοδόχου Πηγής προκειμένου να φτάσουμε στον σταθμό του μετρό Ομόνοια (για να πάμε σπίτια μας).
Στο ύψος της Διδότου συναντήσαμε μια διμοιρία των ΜΑΤ, η οποία ήταν «χαλαρή» είχε βγάλει τις μάσκες, αρκετοί κάπνιζαν και καθόντουσαν (είχαμε συναντήσει πολλές αλλά με την συγκεκριμένη προέκυψε το σκηνικό βίας) η ώρα πρέπει να ήταν 9:40μ.μ..
Καθώς κατηφορίζαμε η φίλη μου Α.Κ. κοίταζε/ασχολιόταν με το κινητό της, καθώς περνούσαμε από τη διμοιρία ένας εκ των ΜΑΤ φωνάζει «Εσύ, κατέβασε το κινητό σου» και η φίλη μου με ήρεμη φωνή ψελίζει «οκ» το κλείνει και το βάζει στην τσέπη της.
Με εξίσου ήρεμο τόνο ρώτησα τον ΜΑΤατζή «Σιγά βρε άνθρωπε, γιατί, τι έκανε;» Χωρίς να πω κάτι παραπάνω (και χωρίς να έχω φωνάξει, καθυβρίσει ή προσβάλει με κανέναν τρόπο κάποιον) ο ΜΑΤατζης με πλησίασε λέγοντας μου «Έχεις κανένα πρόβλημα! Ε; ε;» με πλησίασε σε απόσταση πραγματικά αναπνοής κοιτάζοντας με, δεν έκανα κάποιο βήμα πίσω και με το που έφτασε με ορμή περπατώντας κατά πάνω μου με έσπρωξε με την ασπίδα, με κλώτσησε με την μπότα του χαμηλά στην κοιλιά και μου έριξε μια δυνατή γροθιά στο αριστερό μάγουλο (το οποίο και άνοιξε).
Δύο συνάδελφοι του τον τράβηξαν πίσω ενώ ή φίλη μου Α.Κ. με τράβηξε και εμένα πίσω. Αρχίσαμε να λέμε στην διμοιρία πως δεν είναι σοβαροί και πως είναι απαράδεκτοι (χωρίς πάλι ούτε να βρίσουμε ούτε να προσβάλουμε) και μας πλησίασε ο (μάλλον υπεύθυνος) αρχιδιμοιρήτης ο οποίος μας είπε να φύγουμε γρήγορα εάν δεν θέλουμε να μας προσάγει και τους 3 (την στιγμή που οι φίλες μου Α.Κ. και ειδικά ή Κ.Κ. δεν είχαν καμία εμπλοκή στο σκηνικό).
Ζητούσαμε επίμονα να μας πει το όνομα αυτού που με χτύπησε ή έστω κάποιον «αριθμό διμοιρίας» ή κάποιο «αναγνωριστικό» τους (ποιοι είναι). Μας είπε πως εάν θέλουμε ονόματα θα «πάμε τώρα προσαγωγή».
Η όλη μας συζήτηση από μεριάς μας ήτανε απολύτως πολιτισμένη και χωρίς ένταση η νεύρα, ζητούσαμε διαρκώς από τον αρχιδιμοιρήτη να γίνει άμεσα κάτι για τον επικίνδυνο ΜΑΤατζη που χωρίς λόγο μου επιτέθηκε, ο αρχιδιμοιρήτης άρχισε να μας φωνάζει και να μου λέει φωνάζοντας «έλα, χτύπα εμένα να ξεσκάσεις τώρα στο πρόσωπο για να είμαστε «πάτσι» και φύγετε» του εξηγήσαμε πως δεν έχουμε πρόθεση να τον χτυπήσουμε και πως θέλουμε απλά να μάθουμε ποιος με χτύπησε.
Άρχισε πάλι να φωνάζει «ακούστε να δείτε, η κατάσταση είναι έντονη έχουμε 50 (;) δικούς μας τραυματισμένους» και του απαντήσαμε «και αυτό σημαίνει πως πρέπει να χτυπάτε όποιον βρίσκετε μπροστά σας και να έχουμε 100αδες φοιτητές και περαστικούς με μώλωπες, εάν από αυτή τη γροθιά είχα πέσει κάτω και είχα χτυπήσει άσχημα τι θα κάνατε; τι θα κάνετε εάν έμενα στον τόπο» μετά μας ξαναφώναξε πως εάν δεν φύγουμε άμεσα θα μας πάει στο τμήμα.
Φύγαμε λέγοντας στον αρχιδιμοιρήτη πως είναι επικίνδυνοι και πως ο ίδιος υποθάλπτει εγκληματίες που βιαιοπραγούν άνανδρα και θρασύδειλα σε αθώους περαστικούς. Λίγο πιο κάτω σε ένα ανοιχτό μπαρ που βρήκαμε μας πρόσφεραν λίγο πάγο για το μάγουλο μου».
Ζήτησαν από 22χρονη να κατεβάσει το παντελόνι της
Η δεύτερη καταγγελία υπεβλήθη στον εισαγγελέα, Δευτέρα, 16 Δεκεμβρίου, στην οποία η κοπέλα αναλυτικά αναφέρει:
«Ήμουν στη σχολή, είχα τελειώσει το μάθημά μου και είχα κάτσει να τελειώσω κάποιες εργασίες που είχα. Γύρω στις 7, είπα να φύγω. Περπατούσα πάνω στην Πατησίων και ξαφνικά με σταματάνε 3 μπάτσοι και μου ζητάνε τα στοιχεία μου. Εγώ ξέρω ότι αυτό είναι νόμιμο, ότι μπορούν δηλαδή να σου ζητήσουν τα στοιχεία σου και πάω να βγάλω την ταυτότητα από την τσάντα μου.
Ένας από αυτούς βούτηξε την τσάντα μου και άρχισε να την ψάχνει. Ο άλλος κοίταξε τα στοιχεία στην ταυτότητα μου και την έδωσε σε αυτόν που κρατούσε την τσάντα μου για να την βάλει πίσω. Ο τρίτος μου είπε να ανοίξω τα χέρια μου. Τον ρώτησα για ποιο λόγο και απάντησε ότι ήθελε να μου κάνει έλεγχο.
Τον ξαναρώτησα αν υπάρχει κάποιος συγκεκριμένος λόγος για να μου κάνουν έλεγχο, οπότε αυτός ύψωσε τη φωνή του και επανέλαβε «άνοιξε τα χέρια σου». Φοβήθηκα, οπότε σήκωσα τα χέρια μου. Μου έκανε έναν «επιφανειακό» έλεγχο και στη συνέχεια φώναξε «Ελένη, έλα εδώ».
«Μια γυναίκα αστυνομικός πλησίασε και μου ζήτησε και αυτή να ανοίξω τα χέρια μου. Της είπα ότι μόλις μου έκαναν έλεγχο και τη ρώτησα αν υπάρχει λόγος να μου ξανακάνει. Επέμενε, οπότε κι εγώ ξανασήκωσα τα χέρια μου. Μ’ έπιασε κυριολεκτικά παντού! Όταν έπιασε τη σερβιέτα μου, με ρώτησε «αυτό τι είναι;» κι εγώ της απάντησα «σερβιέτα. Όπως φαντάζομαι έχετε κι εσείς περίοδο, έχω κι εγώ».
Με κοίταξε και μου είπε να κατεβάσω το παντελόνι μου. Της απάντησα «είμαστε πάνω στην Πατησίων το ξέρετε;» κι αυτή εντελώς ψυχρά και επιθετικά ανταπάντησε «ναι, κατέβασε το παντελόνι σου σε παρακαλώ». Εγώ επέμενα. Της είπα «έχετε κάποιο ένταλμα για να κάνετε κάτι τέτοιο; Γιατί εγώ δεν πρόκειται να κατεβάσω το παντελόνι μου σε δημόσιο χώρο». Μ’ έπιασε τότε από το χέρι και με τράβηξε, παρά τις διαμαρτυρίες μου, σ’ ένα μαγαζί που ήταν 2-3 μέτρα πιο κάτω».
«Μ’ έβαλε μέσα στις τουαλέτες, έκατσε μπροστά στην πόρτα και με ανάγκασε να κατεβάσω το παντελόνι και το εσώρουχό μου. Στη συνέχεια μου είπε ότι μπορώ να φύγω. Έτρεμα από τα νεύρα μου και της είπα «έχω την αίσθηση ότι αυτό που κάνετε είναι παράνομο κι αν θέλετε να πάμε στο τμήμα να το λύσουμε αυτό το θέμα». Κι αυτή απάντησε «αν συνεχίσεις έτσι θα σε πάω εγώ στο τμήμα», εννοώντας ότι θα με συλλάβει.
Φοβήθηκα, οπότε έφυγα». «Πήγα προς τη στάση του ΟΤΕ να πάρω το λεωφορείο. Οι άλλοι μπάτσοι είχαν εξαφανιστεί. Ήμουν σοκαρισμένη και θυμωμένη. Μπαίνοντας στο λεωφορείο έβαλα τα κλάματα. Σκεφτόμουν ότι δεν είναι δυνατόν να συμβαίνει αυτό και αναρωτιόμουν αν υπήρχε κάτι άλλο που θα μπορούσα να είχα κάνει».
