Χιλιάδες Ιάπωνες υποβάλλονταν σε υποχρεωτική στείρωση για 48 ολόκληρα χρόνια, με βάση του νόμο περί ευγονικής (Eugenic Protection Law) που τέθηκε σε ισχύ το 1948. Εκτιμάται ότι μέχρι το 1996 που σταμάτησε να εφαρμόζεται ο σχετικός νόμος στην Ιαπωνία, εξαναγκάστηκαν σε στείρωση 25.000 άτομα, εκ των οποίων οι 16.500 χωρίς να ερωτηθούν ή να δώσουν τη συγκατάθεσή τους ποτέ!
Αναγκαστικές στειρώσεις …λόγω δημοσίου συμφέροντος
Η υποχρεωτική στείρωση επιβαλλόταν, σύμφωνα με το νόμο, κυρίως σε άτομα με διανοητικές αναπηρίες, ψυχικές ασθένειες ή γενετικές διαταραχές. Οι γιατροί μπορούσαν να πραγματοποιούν στειρώσεις, χωρίς τη συγκατάθεση των ασθενών, όταν το έκριναν αναγκαίο «για το δημόσιο συμφέρον, έτσι ώστε να αποφευχθεί η κληρονομική μετάδοση διαφόρων ασθενειών».
Θύματα, άτομα με αναπηρίες ή ψυχικές ασθένειες
Σύμφωνα με το ηλεκτρονικό περιοδικό της Εθνικής Επιτροπής Βιοηθικής «ΒΙΟΗΘΙΚΑ», πολλές από τις επεμβάσεις αυτές έγιναν μέσα στα ψυχιατρικά νοσοκομεία ή στα ιδρύματα όπου διέμεναν άτομα με διανοητικές αναπηρίες, με τους ασθενείς να μην έχουν ξεκάθαρη γνώση και αντίληψη του τι ακριβώς υφίστανται.
Η σχιζοφρένεια, η επιληψία, η μυϊκή δυστροφία, ο αλμπινισμός, ακόμη και οι μη συνηθισμένες σεξουαλικές επιλογές των ατόμων αυτών ήταν κάποιοι από τους λόγους για τους οποίους οι ασθενείς υποχρεώθηκαν σε αναγκαστικές στειρώσεις.
Η εκ των υστέρων συγγνώμη του Ιάπωνα πρωθυπουργού
Μετά την κατάργηση του σχετικού νόμου, οι υποχρεωτικές στειρώσεις φαίνεται ότι σταμάτησαν, ενώ ο πρωθυπουργός της Ιαπωνίας Shinzo Abe χρειάστηκε να απολογηθεί, ζητώντας δημόσια συγγνώμη και πρόσφερε αποζημιώσεις στα θύματα.
Αποζημίωση 28.600 δολαρίων σε καθένα από τα θύματα
Σύμφωνα με νομοσχέδιο που ψηφίστηκε από το Κοινοβούλιο της Ιαπωνίας τον περασμένο Απρίλιο, η κυβέρνηση θα προσφέρει 3,2 εκατομμύρια γιεν, ή περίπου 28.600 δολάρια, σε κάθε έναν από τους επιζώντες που υπέστησαν τις συνέπειες του νόμου αυτού ως αποζημίωση.
Η ψήφιση του νέου νόμου οφείλεται κυρίως στην πίεση που ασκήθηκε από τα ίδια τα θύματα τα οποία άρχισαν να καταθέτουν σειρά αγωγών για την άδικη αντιμετώπιση που δέχτηκαν τόσο από το προηγούμενο νομοθετικό πλαίσιο όσο και από την κυβέρνηση της χώρας τους.
Πολλά δε από τα θύματα θεωρούν ανεπαρκή τη νομοθετική πρωτοβουλία της κυβέρνησης και ζητούν, με αγωγές, επιπρόσθετες αποζημιώσεις, δεδομένου ότι σε θύματα τροχαίων ατυχημάτων που χάνουν την αναπαραγωγική τους ικανότητα καταβάλλονται αποζημιώσεις ύψους έως και 10 εκατομμυρίων γιεν.
