Οι επιπτώσεις του «ακορντεόν» της πανδημίας στον αθλητισμό είναι προφανείς. Όμως υπάρχουν σημεία που δεν έχουν διερευνηθεί. Γράφει ο Κ. Θωμαΐδης / Αναδημοσίευση άρθρου sdna.gr
Στην Ελλάδα ακολουθήσαμε διαφορετικό μοντέλο με τα επαγγελματικά πρωταθλήματα. Ορισμένα δεν έγιναν ποτέ, άλλα άνοιξαν και έκλεισαν και κάποια διεξάγονται με αυστηρό υγειονομικό πρωτόκολλο.
Ακριβώς αυτή η ανισοκατανομή δημιουργεί και το πρόβλημα. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα ήταν το επαγγελματικό ποδοσφαιρικό πρωτάθλημα γυναικών. Ουδέποτε διεξήχθη, την ώρα που το αντίστοιχο των ανδρών γίνεται κανονικά.
Θα αναρωτηθεί κάποιος: Ο ιός κολλάει πιο εύκολα στις γυναίκες απ’ ότι στους άνδρες; Αναζητείστε την απάντηση στην ανικανότητα της ΓΓΑ που δεν φρόντισε να ενημερώσει επαρκώς την επιτροπή των λοιμωξιολόγων.
Υπήρχαν αστοχίες και από την πλευρά των γιατρών. Αδυνατούσαν να κατανοήσουν ότι μία αθλητική αναμέτρηση σε ανοιχτό χώρο περιέχει πολύ μικρότερους κινδύνους από τη σαρδελοποίηση των πολιτών στα μέσα μαζικής μεταφοράς.
Η επίκληση λειτουργίας της οικονομίας κατέστη προσχηματική σε τέτοιο βαθμό που κινούνταν στη σφαίρα του παραλόγου. Ο αθλητισμός πλήρωσε το μεγαλύτερο τίμημα.
Υπάρχουν δύο παράμετροι που δεν τις έχουμε βιώσει ακόμα και θα τις βρούμε μπροστά μας στην επόμενη γενιά των αθλητών:
-Η φυσική κατάσταση ενός αθλητή δεν έχει χαρακτηριστικά ρομπότ. Αν τον αφήσεις ένα μήνα χωρίς προπόνηση, θα χρειαστούν άλλοι έξι μήνες για να επανέλθει στην προηγούμενη κατάσταση. Αν μάλιστα τον αφήσεις έξι μήνες χωρίς προπονήσεις (όπως συνέβη σε πολλές περιπτώσεις), ενδεχομένως να καταστρέψεις την καριέρα του.
-Η ψυχική υγεία των αθλητών δεν αντιμετωπίστηκε με τη δέουσα σοβαρότητα. Είναι χαρακτηριστικό ότι αποκαλύφθηκε από ερασιτέχνη ποδοσφαιριστή πως είχαμε 7 απόπειρες αυτοκτονίας συναδέλφων του! Ξέχωρα μ’ αυτούς που αντιμετωπίζουν προβλήματα κατάθλιψης.
Η κυβέρνηση ακολούθησε μία πρόχειρη πολιτική στο θέμα του αθλητισμού και προσέγγισε μόνο τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα. Φρόντισε να διεξαχθεί το ποδοσφαιρικό πρωτάθλημα της Super League, έριξε μια ματιά στο μπάσκετ και από εκεί και πέρα το χάος. Είναι μία πολιτική που δυστυχώς θα την πληρώσει ο αθλητισμός.
