Ο Δημήτριος Γεωργίου είναι διπλωματούχος χημικός μηχανικός του ΕΜΠ, με μεταπτυχιακές σπουδές στο τμήμα Χημικής Μηχανικής και Εφαρμοσμένης Χημείας του Πανεπιστημίου του Τορόντο (Καναδάς). Εκπόνησε τη διδακτορική διατριβή του με το τμήμα Μηχανικών Περιβάλλοντος του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης (ΔΠΘ), στο οποίο και εργάστηκε για δέκα χρόνια, ενώ συνεχίζει να συνεργάζεται με αυτό εδώ και 15 επιπλέον χρόνια, στον τομέα της εφηρμοσμένης έρευνας. Επίσης, για πάνω από δέκα χρόνια τώρα συνεργάζεται και με το ΠΑΔΑ (πρώην ΤΕΙ Αθηνών και ΤΕΙ Πειραιώς), τόσο στη διδασκαλία όσο και στην επιστημονική έρευνα.
Το ερευνητικό έργο του περιλαμβάνει τους τομείς της υδατικής χημείας – υδρομεταλλουργίας, των αναβαθμισμένων διεργασιών χημικής οξείδωσης, της διαχείρισης υγρών αποβλήτων και της παραγωγής και της αναβάθμισης βιοαερίου, προερχόμενο από αναερόβιες διεργασίες μεικτών αποβλήτων. Υπηρέτησε για δύο χρόνια ως προϊστάμενος του τμήματος Ποιοτικού Ελέγχου του Κέντρου Έρευνας και Τεχνολογίας Στρατού (ΚΕΤΕΣ). Κατά τη διάρκεια της υπηρεσίας του στο ΚΕΤΕΣ, υπήρξε ένα από τα επτά μέλη της επιτροπής εμπειρογνωμόνων, η οποία ανέλαβε την αξιολόγηση της λειτουργίας της συσκευής – εφεύρεσης για την παραγωγή ηλεκτρικού ρεύματος του Πέτρου Ζωγράφου.
Ο κ. Γεωργίου μάς απέστειλε επιστολή για το θέμα στην οποία τονίζει κατηγορηματικά ότι πρόκειται για μια εφεύρεση απίστευτης σημασίας με βάση τις έρευνες της αρμόδιας επιτροπής επιστημόνων του Στρατού και απορεί γιατί οι πάντες αδιαφορούν για μια τέτοια ανακάλυψη. Αναλυτικά αναφέρει:
«Τον Ιανουάριο του 2019, το Κ.Ε.Τ.Ε.Σ. έλαβε εντολή από τον τότε υπουργό Εθνικής Αμύνης, κ. Πάνο Καμμένο, για τη συγκρότηση ειδικής επιτροπής εμπειρογνωμόνων, επιστημόνων και τεχνικών, με αντικείμενο τη διενέργεια μακροσκοπικού και λειτουργικού ελέγχου στη συσκευή παραγωγής υδρογόνου και ηλεκτρικής ενέργειας, του κ. Πέτρου Ζωγράφου, και την έκδοση του αντίστοιχου πορίσματος. Πράγματι, συγκροτήθηκε επιτροπή, η οποία και εξέτασε ενδελεχώς την εν λόγω συσκευή. Αρχικώς ελέγχθη η συσκευή μακροσκοπικά και απεκλείσθη κάθε πιθανότητα υπάρξεως εξωτερικής πηγής ενέργειας (μπαταρίας). Τόσο η διαφάνεια των τμημάτων της συσκευής, με τη χρήση plexi-glass ως εξωτερικού καλύμματος, όσο και το μικρό σχετικά μέγεθός της και το χαμηλό της βάρος, θα έκαναν απαγορευτική την κάθε προσπάθεια απόκρυψης μπαταρίας και της αντίστοιχης απαιτούμενης συνδεσμολογίας, για την υψηλή σχετικά παραγόμενη ηλεκτρική ισχύ που απέδιδε η συσκευή.
Η συσκευή λοιπόν αυτή αποτελείτο περιληπτικώς από τα εξής επί μέρους τμήματα: α) Δοχείο αποθήκευσης νερού και κράματος υλικών σε μέγεθος νανο-σωματιδίων, β) συσκευή παραγωγής ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας υψηλών συχνοτήτων, γ) σύστημα παραγωγής, ανατροφοδοσίας και διαχωρισμού υδρογόνου μέσω ειδικής μεμβράνης, και δ) σύστημα παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας μέσω υδρογόνου και παροχής αέρα (κελί καυσίμου).
Για τη λειτουργία της συσκευής χρησιμοποιήθηκε απλό νερό βρύσης, χωρίς την προσθήκη οποιασδήποτε άλλης χημικής ουσίας, όπως π.χ., καυστικού νατρίου ή θειικού οξέος (αντιδραστήρια τα οποία χρησιμοποιούνται κατά κόρον σε συμβατικά συστήματα ηλεκτρολύσεως του ύδατος). Το μοναδικό υλικό το οποίο προστέθηκε στο νερό της βρύσης ήταν το ειδικό κράμα νανο-σωματιδίων. Με την πλήρωση του ειδικού δοχείου με το κολλοειδές υδατικό διάλυμα (νερό και κράμα υλικών) και την ακτινοβόληση στη συχνότητα συντονισμού, πραγματοποιήθηκε η εκκίνηση μιας σειράς χημικών αντιδράσεων, με αποτέλεσμα την παραγωγή υδρογόνου, με μεγάλη μάλιστα ταχύτητα. Το παραγόμενο αέριο (υδρογόνο σε πρόσμειξη με ποσότητα οξυγόνου και άλλα ιχνοστοιχεία) περνούσε κατόπιν από την ειδική μεμβράνη όπου το υδρογόνο διαχωρίζεται και διοχετεύεται εν σειρά στο κελί καυσίμου, στο οποίο διοχετεύεται και αέρας, με τη βοήθεια ειδικής αεραντλίας, για την παραγωγή της ηλεκτρικής ενέργειας. Η ενεργειακή απόδοση της όλης συσκευής (μετατροπή χημικής ενέργειας σε ηλεκτρική) εκτιμάται ότι ξεπερνά το 95% χάριν της ελλείψεως μηχανικών μερών και της ελάχιστης έτσι μετατροπής της χημικής ενέργειας εν μέρει σε θερμότητα. Με τη συσκευή αυτή, απαλείφεται το μεγάλο πρόβλημα αποθήκευσης του υδρογόνου (κίνδυνος ατυχημάτων), καθώς το αέριο αυτό περνά απ’ ευθείας από την παραγωγή στην κατανάλωση. Επίσης, ο ρυθμός παραγωγής του υδρογόνου γίνεται ελεγχόμενος, με τη διοχέτευση της απαιτούμενης κάθε φοράς ροής του κολλοειδούς διαλύματος (νερό και κράμα υλικών) καθώς και μέσω του ειδικού συστήματος ανα-τροφοδοσίας του υδρογόνου. Μια παρατήρηση που αξίζει να σημειωθεί ήταν η εξής: αυξο-μειώνοντας την παροχή του αέρα (πιέζοντας απλά με το χέρι το λάστιχο τροφοδοσίας αέρα), παρατηρήθηκε και αντίστοιχη αυξο-μείωση στην παραγόμενη ηλεκτρική ισχύ, κάτι το οποίο είναι βεβαίως φυσιολογικό για κελί καυσίμου, ενώ αποδεικνύει επίσης έμπρακτα την έλλειψη κάποιας “κρυφής” μπαταρίας (η οποία θα έδινε ασφαλώς σταθερή τάση και ισχύ).
Ως τελικό συμπέρασμα, έχω να τονίσω ότι η εφεύρεση αυτή αποτελεί ένα θαύμα επιστήμης και τεχνολογίας με ασύλληπτες προοπτικές τόσο στην οικονομία όσο και στην προστασία του φυσικού περιβάλλοντος».
Η Πολιτεία δεν έχει ακόμα αξιοποιήσει τη μοναδική αυτή εφεύρεση
Το αν η συσκευή του Πέτρου Ζωγράφου τυγχάνει εφαρμογών σε ζητήματα καθαρά αμυντικού ενδιαφέροντος και ειδικότερα το αν έχει ήδη αξιοποιηθεί ή δεν έχει καθόλου αξιοποιηθεί από το ΥΕΘΑ, για καθαρά ευνόητους λόγους που άπτονται του εθνικού συμφέροντος δεν επρόκειτο να αναφέρω κανένα στοιχείο ακόμη και εάν γνώριζα. Ως ενεργός Ελλην πολίτης, όμως, που αγαπά το γένος του, την πατρίδα του και, βέβαια, το φυσικό περιβάλλον αυτής, δεν θα μπορούσα να παραμένω απλά αμέτοχος στα μέχρι σήμερα πεπραγμένα γύρω από τη μεγαλειώδη αυτή εφεύρεση, όσον αφορά τις εφαρμογές αυτής στην καθημερινή ζωή των πολιτών. Είναι θλιβερό ότι η Πολιτεία δεν έχει ακόμα αξιοποιήσει και προωθήσει την εφεύρεση αυτή για τη βελτίωση του βιοτικού επιπέδου των Ελλήνων (το εξωτερικό χρέος της Ελλάδος φαντάζει μηδαμινό μπροστά στα οικονομικά οφέλη που μπορούν να προκύψουν για τη χώρα μας), ενώ θλιβερότερο ακόμη είναι ότι προωθεί άλλες πηγές ενέργειας, όπως η ηλιακή και η αιολική, οι οποίες και ωχριούν σε απόδοση σε σχέση με αυτήν της εφεύρεσης του Πέτρου Ζωγράφου, αλλά και προκαλούν αποδεδειγμένα μεγάλη περιβαλλοντική επιβάρυνση (ειδικά οι αποκρουστικές ανεμογεννήτριες). Η εφεύρεση αυτή, πέραν των τεράστιων οικονομικών οφελών για την πατρίδα, αποτελεί και την τέλεια λύση για την προστασία του φυσικού περιβάλλοντος.
Στους κατέχοντες, λοιπόν, την εξουσία πολιτικούς θα υπενθυμίσω τη ρήση του μεγάλου ιστορικού Θουκυδίδου: «Προδότης δεν είναι μόνο εκείνος που φανερώνει τα μυστικά της πατρίδας του στους εχθρούς, αλλά και εκείνος που, ενώ κατέχει κάποιο δημόσιο αξίωμα, εν γνώσει του δεν προβαίνει στις απαραίτητες ενέργειες για να βελτιώσει το βιοτικό επίπεδο των ανθρώπων πάνω στους οποίους εξουσιάζει».
*Η φωτό είναι από την παρουσίαση της εφεύρεσης του, Πέτρου Ζωγράφου στo zougla.gr
