«Φρένο» στη δράση των εισπρακτικών εταιρειών βάζει απόφαση του Πρωτοδικείου Αθηνών με την οποία αναστέλλεται η είσπραξη της απαίτησης από δανειολήπτη με βάση διαταγή πληρωμής που εκδόθηκε από εταιρεία διαχείρισης και είσπραξης απαιτήσεων.
Οι δανειολήπτες είχαν λάβει στεγαστικό δάνειο ύψους άνω των 152.000 ευρώ για την αγορά πρώτης κατοικίας. Λόγω ληξιπρόθεσμων δόσεων η τράπεζα κατήγγειλε τη σύμβαση και κήρυξε απαιτητό το σύνολο του οφειλόμενου τότε ποσού που ανερχόταν στα 116.772,40 ευρώ.
Το 2020 η τράπεζα μεταβίβασε τις απαιτήσεις από δάνεια και πιστώσεις σε ιρλανδική εταιρεία ειδικού σκοπού, η οποία ανέθεσε σε ελληνική εταιρεία τη διαχείριση και είσπραξη των απαιτήσεων.
Με βάση αυτήν τη σύμβαση, η ελληνική εταιρεία προχώρησε σε αίτημα έκδοσης διαταγής πληρωμής.
Οι δανειολήπτες προσέβαλαν τη διαταγή πληρωμής με την από 23.4.2021 καταθέτοντας ανακοπή και αίτηση αναστολής ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών.
Στην προσφυγή τους υποστηρίζουν ότι η ημεδαπή εταιρεία που ανέλαβε την είσπραξη, «δεν προσκόμισε ενώπιον του εκδόντος την ως άνω διαταγή πληρωμής έγγραφα, από τα οποία να αποδεικνύεται ότι μεταξύ των απαιτήσεων, των οποίων ανέλαβε τη διαχείριση, περιλαμβάνεται και η επίδικη, ώστε να προκύπτει η ενεργητική της νομιμοποίηση ως μη δικαιούχου διαδίκου στην υποβολή της ως άνω αίτησης για την έκδοση της εν λόγω διαταγής πληρωμής».
Το Μονομελές Πρωτοδικείο Αθηνών διαπίστωσε πως «καταρτίστηκε σύμβαση διαχείρισης επιχειρηματικών απαιτήσεων και ότι η τελευταία ανέλαβε όλες τις υπηρεσίες είσπραξης και εν γένει διαχείρισης τιτλοποιούμενων απαιτήσεων από συμβάσεις στεγαστικών και άλλων δανείων, χωρίς όμως να γίνεται οποιαδήποτε συγκεκριμένη αναφορά στην επίδικη σύμβαση στεγαστικού δανείου, σε αντίθεση π.χ. με το επίσης προσκομισθέν απόσπασμα της υπ’ από ….7.2020 σύμβασης πώλησης και μεταβίβασης επιχειρηματικών απαιτήσεων μεταξύ της Τράπεζας … και της ως άνω αλλοδαπής εταιρίας ειδικού σκοπού, που συνοδεύεται από σχετικό παράρτημα με τις μεταβιβασθείσες στην τελευταία απαιτήσεις, όπου γίνεται σαφής αναφορά στην επίδικη απαίτηση».
Όμως δεν προκύπτει ότι η επίδικη απαίτηση περιλαμβάνεται στις απαιτήσεις που ανέλαβε η ελληνική εισπρακτική εταιρεία για λογαριασμό της ιρλανδικής εταιρείας.
Το δικαστήριο αναφέρει σχετικά:
«Ενώ, δηλαδή, αποδεικνύεται από τα προσκομισθέντα έγγραφα ότι η επίδικη απαίτηση πράγματι μεταβιβάστηκε στην εν λόγω αλλοδαπή εταιρία, δεν συμβαίνει το ίδιο για το ότι η καθ’ ης ανέλαβε τη διαχείριση αυτής και συνεπώς ελλείπει, σύμφωνα με τα οριζόμενα στη μείζονα σκέψη, η απαιτούμενη για την έκδοση διαταγής πληρωμής διαδικαστική προϋπόθεση απόδειξης της ενεργητικής νομιμοποίησης της καθ’ ης. Κατά συνέπεια, πιθανολογείται ότι θα ευδοκιμήσει η ως άνω ανακοπή των αιτούντων κατά της υπ’ αριθ. …… 2021 διαταγής πληρωμής του Δικαστή του παρόντος Δικαστηρίου, τουλάχιστον κατά τον σχετικό ως άνω λόγο της, ενώ, επιπλέον, πιθανολογείται ότι οι αιτούντες θα υποστούν ανεπανόρθωτη βλάβη από τη εκτέλεση αυτής με κίνηση της εκτελεστικής διαδικασίας επί του βεβαρημένου με προσημείωση υποθήκης ακινήτου τους».
Για το λόγο αυτό το Μονομελές Πρωτοδικείο Αθηνών έκανε δεκτή την αίτηση των δανειοληπτών για αναστολή εκτέλεσης της διαταγής πληρωμής μέχρι την έκδοση οριστικής απόφασης επί της ανακοπής που έχουν ασκήσει.
