«Ο αδερφός μου πέθανε από λοίμωξη, μετά τον κορωνοϊό που είχε προσβληθεί. Και πέθανε με τον καημό των δύο παιδιών του, που τα έχασε τόσο άδικα». Με αυτά τα λόγια ο Γιάννης Μαλούχος, αδερφός του Βασίλη Μαλούχου, που έφυγε από τη ζωή το βράδυ της Τετάρτης, με πόνο ψυχής και με δάκρυα στα μάτια άρχισε να ξετυλίγει στην «Espresso» το κουβάρι των αναμνήσεών του για εκείνον.
- Από τον Νίκο Νικόλιζα
Τα λόγια του κοφτά, γεμάτα πίκρα. Όπως άλλωστε ήταν και η ζωή του αδερφού του, από τότε που ξεκληρίστηκε σχεδόν όλη η οικογένειά του. Με το άκουσμα της δυσάρεστης είδησης του θανάτου του αδερφού του Βασίλη το σπίτι στη Θεσσαλονίκη, όπου μένει εδώ και πολλά χρόνια, δεν τον «χωράει». Θέλει να τρέξει στην Αθήνα, προκειμένου να τον αποχαιρετήσει για τελευταία φορά. «Βεβαίως και θα είμαι στην κηδεία του αγαπημένου μου αδερφού. Είναι δυνατόν να μην είμαι κοντά του έως το φινάλε;» λέει με σπαρακτικά λόγια και λυγίζει από τον πόνο. Τα δύο αδέρφια δεν αντάλλαξαν ούτε μία φορά κακή κουβέντα μεταξύ τους. Και ας ήταν ο ανταγωνισμός μεγάλος.
Ποιος δεν έχει γελάσει, άλλωστε, και με τους δύο στις ταινίες της χρυσής εποχής του ελληνικού κινηματογράφου; Και ποιος δεν θυμάται τις ατάκες τους στην «Αλίκη στο ναυτικό», «Η Λίζα και η άλλη», «Εμείς τα μπατιράκια», «Μακρυκωσταίοι και Κοντογιώργηδες» και τόσες άλλες ταινίες, που άφησαν ανεξίτηλο το άρωμά τους στις γενιές των Ελλήνων.
Ήταν από τις κινηματογραφικές εκείνες φιγούρες που δεν μπορείς να ξεχάσεις, έστω και αν τους δεις μία και μόνο φορά. Τόσο ο Γιάννης Μαλούχος όσο και Βασίλης είχε ο καθένας το δικό του «χρώμα» στις ταινίες στις οποίες συμμετείχαν δίπλα σε ογκόλιθους της τέχνης. Πολλοί μάλιστα τους μπέρδευαν, αφού η ομοιότητά τους, χωρίς να είναι δίδυμοι, είναι εκπληκτική.
«Με τον Βασίλη είχαμε δύο χρόνια διαφορά. Εγώ είμαι μεγαλύτερος. Όμως, πάντα μας μπέρδευαν. Αν μπορείτε, διορθώστε τους και πείτε τους ότι ο “ναύτης” στην “Αλίκη στο Ναυτικό” ζει. Είμαι εγώ» λέει ο σπουδαίος δευτεραγωνιστής, προσπαθώντας να απαλύνει για λίγο την κουβέντα μας. Δίπλα στο ακουστικό του τηλεφώνου στέκεται παλικαρίσια η σύζυγός του, προσπαθώντας αυτές τις δύσκολες ώρες να του δώσει κουράγιο.
Ο Γιάννης Μαλούχος, ο ναύτης στην ταινία με τη Βουγιουκλάκη «Η Αλίκη στο Ναυτικό», δεν μπορεί να πιστέψει πως ο αδερφός του έφυγε, χωρίς να τον αποχαιρετήσει. «Έφυγε τόσο ξαφνικά, ώστε ακόμα δεν μπορώ να αντιληφθώ ότι δεν θα ξαναδώ τον Βασίλη. Απλώς είχε κολλήσει κορωνοϊό, μπήκε στο νοσοκομείο και αφού το ξεπέρασε, βγήκε και πήγε σπίτι του. Ξαφνικά μια λοίμωξη τον έβαλε και πάλι στο νοσοκομείο, και τελικά τον χάσαμε» λέει με τρεμάμενη φωνή. Τα δύο αδέρφια είχαν να βρεθούν από κοντά -όπως τονίζει ο Γιάννης Μαλούχος- σχεδόν έναν χρόνο.
«Η πανδημία, βλέπετε, δεν μας άφηνε να βρεθούμε κοντά πιο σύντομα. Όμως, μιλούσαμε συνεχώς στο τηλέφωνο». Όπως λέει η σύζυγος του Γιάννη Μαλούχου, ο μεγάλος καημός του Βασίλη ήταν ο θάνατος των παιδιών του. «Καημός αγιάτρευτος ήταν αυτός ο θάνατος. Πέθανε πρώτα ο ένας γιος του, μετά σκοτώθηκε ο άλλος και πριν από δύο χρόνια έχασε και τη σύζυγό του από καρκίνο. Μιλάμε για μεγάλη τραγωδία» μονολογεί και λυγίζει.
Πράγματι, η μοίρα φέρθηκε πολύ σκληρά στον σπουδαίο δευτεραγωνιστή Βασίλη Μαλούχο. Ο ηθοποιός για χρόνια ολόκληρα πάλευε να κρατήσει στη ζωή, μακριά από τη μάστιγα των ναρκωτικών, τον πρωτότοκο γιο του Μάριο. Ο θάνατός του ήταν μαχαιριά στην καρδιά για εκείνον. Προσπάθησε μέσω της δημοσιότητας να ξεσηκώσει τον κόσμο και να μιλήσει στις καρδιές όλων των Ελλήνων για τη μάστιγα των ναρκωτικών.
Ο ίδιος μιλώντας στην «Espresso», λίγα χρόνια μετά τον θάνατο του γιου του, είχε αναφέρει χαρακτηριστικά: «Δεν ξέρω πώς ζω. Καμιά φορά αναρωτιέμαι: Γιατί όλα αυτά σε εμένα; Θα ήθελα να ασχοληθώ με το θέμα της καταπολέμησης των ναρκωτικών μέσα από ειδικά προγράμματα στα σχολεία, αλλά γι’ αυτό χρειάζομαι την άδεια και τη συμπαράσταση της Πολιτείας. Ωστόσο αυτό που κάνω είναι, όταν μπορώ, με δικά μου έξοδα, γιατί δεν έχω οικονομική ενίσχυση από τρίτους, να ανεβάσω το θεατρικό έργο “Ηρωίνη – Ελλάς 1-0”, που έχει γράψει ο γιος μου ο Μάριος, ο οποίος ήταν πολύ ευαίσθητος κι έγραφε και ποιήματα. Πρόκειται για ένα έργο αυτοβιογραφικό, το οποίο μιλάει για τον προσωπικό αγώνα του με τα ναρκωτικά και τελευταία φορά που ανέβηκε ήταν το 2014 από την ανεξάρτητη φοιτητική, θεατρική ομάδα του Πανεπιστημίου Ρεθύμνου με μεγάλη επιτυχία. Στο ανέβασμα της παράστασης με βοήθησε και η Ζωή, η οποία έχει σπουδάσει θεατρολογία».
Το δεύτερο χτύπημα της μοίρας για τον Βασίλη Μαλούχο ήρθε το 2008, όταν ο δεύτερος γιος του Αλέξανδρος σκοτώθηκε σε τροχαίο δυστύχημα. Ένα ταξί τον παρέσυρε με το μηχανάκι του στη συμβολή των οδών Πατησίων και Αλεξάνδρας. Ο Βασίλης Μαλούχος έτρεξε αμέσως αναστατωμένος κοντά του, αλλά ήταν ήδη πολύ αργά. Το παιδί του είχε χάσει τη μάχη για τη ζωή, παρά τις προσπάθειες των γιατρών επί τρεις ώρες στο χειρουργείο. Τέλος και ενώ ζούσε με τον πόνο του χαμού των δύο παιδιών του, η μοίρα τού έπαιξε ακόμα ένα παιχνίδι: Το 2019 έχασε το τελευταίο στήριγμά του, τη σύζυγό του Ασπα.
Ο ίδιος πλέον δεν είχε δυνάμεις να κρατηθεί από πουθενά. Η πολυαγαπημένη του κόρη βρισκόταν πολλές χιλιάδες μίλια μακριά, σε ξένο κράτος. Τελευταίο του αποκούμπι ο αδερφός του Γιάννης στη Θεσσαλονίκη καθώς και μια νεαρή κοπέλα, η Ζωή, την οποία είχε σαν κόρη του. Εκείνη του κρατούσε συντροφιά και του έδινε δύναμη να κρατηθεί στη ζωή. Άλλωστε, η Ζωή ήταν εκείνη που έκανε γνωστή την είδηση του θανάτου του. Πλέον, ο ίδιος έκανε το όνειρό του πραγματικότητα: Να πάει κοντά στα δύο του παιδιά και την πολυαγαπημένη του σύζυγο!
