Παρασκευή 30 Σεπτεμβρίου 2022 και όλοι οι δρόμοι οδηγούν στη Νέα Φιλαδέλφεια. Ωρα 17.30. Πλησιάζοντας στον «ναό» ακούς τις φωνές των φίλων της ΑΕΚ και νιώθεις έναν κόμπο στον λαιμό.
Μετά 20 χρόνια και πάλι η ζωή ξαναγύρισε σ’ αυτόν τον τόπο. Στο καινούργιο γήπεδο. Φτάνεις στην παλιά θύρα 5-6-7 και να ο δεύτερος κόμπος.
Καθώς προσπερνάς τη θέση του παλιού συμπαθητικού «σκυλάδικου», αντικρίζεις το μεγαλείο του καινούργιου γηπέδου, το οποίο, βέβαια, δεν «έπνιξε» τη Ν. Φιλαδέλφεια, όπως προφήτευαν οι κομπλεξικές Κασσάνδρες, αλλά την ομόρφυνε.
Λίγο πιο εκεί, ο τρίτος κόμπος, που αυτός πια σε πνίγει. Μπροστά σου στέκεται με απλωμένα τα φτερά περήφανος ο ατσάλινος δικέφαλος αετός, που πατάει γερά στον τρούλο της «Αγια-Σοφιάς» και στέκεται ακοίμητος φρουρός του γηπέδου, όπως είπε ο «Αγιος Δημήτριος ο γηπεδοφτιάχτης», δηλαδή ο Δημήτρης Μελισσανίδης.
Κάτι σου ‘ρχεται να πεις για το Επιμελητήριο Εικαστικών Τεχνών Ελλάδος που το πείραξε ο αετός, και όχι τα αγάλματα του Βελουχιώτη, αλλά το καταπίνεις. Και όταν πια μπαίνεις στο γήπεδο, οι κόμποι γίνονται δάκρυα. Δάκρυα χαράς και ευγνωμοσύνης προς όλους όσοι βοήθησαν και μόχθησαν να γίνει το θαύμα. Σας ευχαριστούμε.
