Ο «Μπίμπι» επέστρεψε, ετοιμάζεται να ηγηθεί του Ισραήλ και, συγχρόνως βέβαια, να λάβει την ασυλία που θα τον απαλλάξει από τις δικαστικές περιπέτειες με τις κατηγορίες της διαφθοράς. Η νίκη του Νετανιάχου στις βουλευτικές εκλογές τού δίνει την ευκαιρία να βρεθεί μαζί με τους συμμάχους του, τα κόμματα που συμμετέχουν στον συνασπισμό «Θρησκευτικός Σιωνισμός», στην εξουσία.
Στη συμμαχία συμμετέχουν, εκτός από το Λικούντ, οι παρατάξεις Otzma Yehudit του Ιταμάρ Μπεν-Γκβιρ, HaTzionut HaDatit του Μπεζαλέλ Σμότριχ και Noam. Σημειώνεται πως τόσο ο Ιταμάρ Μπεν-Γκβιρ όσο και ο Μπεζαλέλ Σμότριχ παρουσιάζονται ως πολιτικά ακραίοι (anti-Arab, anti-LGBTQ, ακροδεξιοί, κ.ά.). Η ευρεία οκτακομματική κυβέρνηση του πρωθυπουργού Γιαΐρ Λαπίντ, η οποία περιελάμβανε και ένα αραβικό κόμμα για πρώτη φορά στην ιστορία της χώρας, κατέρρευσε τον Ιούνιο ύστερα από έναν χρόνο στην εξουσία.
Το γεγονός ότι οι Ισραηλινοί ψηφίζουν για την ηγεσία τους για πέμπτη φορά από τον Σεπτέμβριο του 2019 δείχνει μια χώρα πιο διχασμένη από ποτέ. Ο Λαπίντ, επικεφαλής του κεντρώου κόμματος Γες Ατίντ (Υπάρχει Μέλλον), συγκεντρώνει 24 έδρες και ο σύμμαχός του Μπένι Γκαντς 12, ενώ ακολουθούν δύο άλλα κόμματα με 9 έδρες καθένα και τα αραβικά κόμματα με 10 έδρες. Ηδη το στρατόπεδο Νετανιάχου έχει ξεκινήσει διαπραγματεύσεις με τον «Θρησκευτικό Σιωνισμό» για τον σχηματισμό κυβέρνησης.
Ο Μπεζαλέλ Σμότριχ, επικεφαλής του κόμματος, έχει δηλώσει ότι επιθυμεί το Υπουργείο Αμυνας, και ο δεύτερος στην ιεραρχία του κόμματος Ιταμάρ Μπεν-Γκβιρ το Υπουργείο Εσωτερικής Ασφάλειας, δύο θέσεις-κλειδιά στην ισραηλινοπαλαιστινιακή σύγκρουση, την ώρα μάλιστα που η ένταση είναι ιδιαίτερα οξυμένη. Ο διορισμός τους σε αυτά τα κρίσιμα υπουργεία ενδέχεται να φέρει σε δύσκολη θέση στη διεθνή σκηνή τον Νετανιάχου, εκτίμησε ο Παλαιστίνιος αναλυτής Χαλντούν Μπαργούτι.
Στο πεδίο της εξωτερικής πολιτικής, ιδίως στην Ανατολική Μεσόγειο, ο Νετανιάχου καλείται να διαχειριστεί τις σχέσεις του Ισραήλ με την Τουρκία, οι οποίες πλέον βρίσκονται σε καλύτερο σημείο από αυτό που ήταν όταν κυβερνούσε, αλλά και τη συμφωνία οριοθέτησης θαλάσσιων ζωνών Ισραήλ – Λιβάνου. Οπως σχολίαζε σε άρθρο της η «Jerusalem Post», αποχωρώντας από την εξουσία στο Ισραήλ ο κυβερνητικός συνασπισμός Γιαΐρ Λαπίντ – Μπένι Γκαντς αφήνει στον Νετανιάχου δύο κατσαρόλες στη φωτιά.
Προσηλωμένος στη συνεργασία με Ελλάδα και Κύπρο
Κι αν η συμφωνία με τον Λίβανο έχει σαφώς θετικές πτυχές και για τις δύο χώρες, παρά όποιες παγίδες μπορεί να υπάρχουν, το άνοιγμα της Τουρκίας προκαλεί πολλές επιφυλάξεις, την ώρα που ο πολύπειρος Νετανιάχου εμφανίζεται προσηλωμένος στη συνεργασία με την Ελλάδα και την Κύπρο, αναφέρει το άρθρο που υπογράφει ο μόνιμος αναλυτής της εφημερίδας, Σεθ Φράντζμαν.
Το Ισραήλ και η Τουρκία ανανέωσαν διπλωματικούς δεσμούς κατά τη διάρκεια της θητείας της απερχόμενης κυβέρνησης και τον τελευταίο χρόνο υπήρξαν πολλές επισκέψεις υψηλού προφίλ. Η απερχόμενη κυβέρνηση του Ισραήλ ήταν πρόθυμη να ανανεώσει τους δεσμούς της με την Αγκυρα. Ωστόσο δεν είναι σαφές εάν ακολούθησε το αξίωμα «εμπιστεύσου, αλλά επαλήθευσε», τονίζει το άρθρο. «Χρησιμοποίησε η Αγκυρα το Ισραήλ απλώς για να προσπαθήσει να αποκτήσει επιρροή στην Ουάσινγκτον, προβάλλοντας φιλοοϊσραηλινές φωνές στις ΗΠΑ για να κερδίσει πόντους στην αμερικανική πρωτεύουσα; Και, τέλος πάντων, τι έχει κάνει η Αγκυρα για το Ισραήλ;» διερωτάται ο αρθρογράφος.
Η Τουρκία όντως κρατούσε Ισραηλινούς τουρίστες με πλαστές κατηγορίες, κάτι που κάνει συχνά η Αγκυρα με χώρες, απειλώντας τις και προσποιούμενη ότι μετά υποχωρεί ώστε να φαίνεται ότι η Τουρκία έκανε κάτι θετικό. Επιπλέον, η Τουρκία είπε ότι απέτρεψε επιθέσεις εναντίον Ισραηλινών. Αλλά θα μπορούσε κανείς να αναρωτηθεί γιατί Ιρανοί ή άλλοι, που απειλούν τους Ισραηλινούς, μπορούν να δραστηριοποιηθούν στην Τουρκία εξαρχής.
Ενα πράγμα είναι ξεκάθαρο: Οταν ο Νετανιάχου ήταν πρωθυπουργός, το σύνθημά του ήταν «δύναμη» και ποτέ δεν επέτρεψε στην Τουρκία να απειλήσει το Ισραήλ χωρίς να απαντήσει με τον ίδιο τρόπο. Ο Νετανιάχου ήταν ένθερμος υποστηρικτής των Κούρδων και ήταν πάντα πρόθυμος να αντισταθεί στις συκοφαντίες από την Αγκυρα. Αυτό οδήγησε σε πολύ κακές σχέσεις, αλλά για αυτές τις κακές σχέσεις δεν έφταιγε το Ισραήλ, ισχυρίζεται το άρθρο.
Τώρα υπάρχουν νέοι δεσμοί, αλλά δεν είναι ξεκάθαρο αν η Αγκυρα θα μπορέσει να αλλάξει τις παλιές συνήθειές της να επιτίθεται στο Ισραήλ, τώρα που η Δεξιά προφανώς επανέρχεται στην εξουσία στο Ισραήλ.
Γρίφος η στάση που θα κρατήσει η Αγκυρα
Θα χρησιμοποιήσει η Αγκυρα τις επερχόμενες εκλογές (το 2023) για να στραφεί ξανά κατά του Ισραήλ και θα απαντήσει ο Νετανιάχου ή θα επικρατήσει αυτοσυγκράτηση και από τις δύο πλευρές; Αυτά είναι βασικά ερωτήματα. Την ίδια στιγμή, η Τουρκία πιθανότατα παρακολούθησε την απόφαση του Ισραήλ να συνάψει συμφωνία θαλάσσιων συνόρων με τον Λίβανο και αναρωτιέται τι σημαίνει αυτό.
Η Τουρκία συνεργάζεται με τη Λιβύη για θαλάσσιες και αμυντικές συμφωνίες που θα οδηγούσαν σε νέα κρίση μεταξύ Αγκυρας και Αθήνας, τονίζει το άρθρο. «Η Αγκυρα απειλεί την Ελλάδα τον τελευταίο χρόνο, και αυτό έχει οδηγήσει σε ανησυχίες για πιθανή σύγκρουση. Αν και αυτό δεν φαίνεται πολύ πιθανό, είναι εύλογο ότι η Αγκυρα θα μπορούσε να δημιουργήσει κρίση. Το Ισραήλ έχει στενούς δεσμούς με την Ελλάδα και την Κύπρο, και, ενώ το Ισραήλ δεν θέλει να βρίσκεται στη μέση μιας σύγκρουσης στην Ανατολική Μεσόγειο, ο κ. Νετανιάχου ήταν πρόθυμος για τους δεσμούς Ελλάδας – Ισραήλ. Αυτό σημαίνει ότι τα θαλάσσια σύνορα έχουν σημασία», συμπληρώνει με νόημα.
