Μια σειρά από ερωτήματα θέτει στον νυν δήμαρχο Αθηναίων, Κώστα Μπακογιάννη, ο -σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις- υποψήφιος αντίπαλός του στον μεγαλύτερο δήμο της χώρας, Κώστας Ζαχαριάδης, με αφορμή σημερινή συνέντευξή του, στην οποία αναφέρεται και στην ενδεχόμενη υποψηφιότητα του Ηλία Κασιδιάρη στον ίδιο δήμο.
Ειδικότερα, ορμώμενος από τη δήλωση του Κ. Μπακογιάννη πως πρέπει να υπάρχει ένα μέτωπο απέναντι στο «μαύρο που δεν ταιριάζει στην Αθήνα», ο… «εκλεκτός» του ΣΥΡΙΖΑ, μεταξύ άλλων, αναρωτιέται: «-Τι πολιτικό σύστημα είναι αυτό που επιτρέπει στους καταδικασμένους ναζί να τίθενται στη λαϊκή ετυμηγορία σε κάποιες κάλπες και σε κάποιες άλλες όχι;
-Στο τελευταίο υπουργικό συμβούλιο, οριστικοποιήθηκε η απόφαση να μην κατατεθεί σχέδιο νόμου για απαγόρευση καθόδου του Ηλία Κασιδιάρη σε δήμο ή περιφέρεια. «Θα τεθεί σε αργία αν εκλεγεί» αφού έτσι προβλέπεται από τον ισχύοντα νόμο. Αφού θα τεθεί σε αργία έτσι κι αλλιώς ποιος είναι ο λόγος να του επιτραπεί η κάθοδος στις δημοτικές εκλογές όταν δεν του επετράπη στις βουλευτικές;
–Τι εξυπηρετεί ένας υπόδικος ναζί να ψηφιστεί από κάποιους και μετά να τεθεί σε αργία; Ποιο θα είναι το σήμα στην κοινωνία;»
Ολόκληρη η ανάρτηση του Κώστα Ζαχαριάδη έχει ως εξής:
«Αγαπητέ Κώστα,
Διάβασα τη σημερινή συνέντευξή σου (Το Βήμα 6/8) με ενδιαφέρον. Θα ήταν ψέματα αν σου έλεγα πως συμφωνώ με τα περισσότερα από όσα λες. Ιδιαίτερη όμως εντύπωση μου έκανε η αναφορά σου “το μαύρο δεν ταιριάζει στην Αθήνα”. Συμφωνώ, ούτε και πουθενά αλλού ταιριάζει.
Πράγματι, νομίζω συμφωνούμε πως αν θέλουμε να αποδυναμώσουμε τους ακροδεξιούς εξτρεμιστές και τους φασίστες πρέπει να έχουμε ένα σταθερό μέτωπο εναντίον τους και στα λόγια, αλλά κυρίως στην πράξη. Φαντάζομαι ότι συμφωνείς πως για να γίνει αυτό, πρέπει να βελτιώσουμε την ποιότητα της ζωής των ανθρώπων και οπωσδήποτε να μειώσουμε τις ανισότητες και όχι να τους υποχρεώνουμε να δουλεύουν 16 ώρες την ημέρα για να τα βγάλουν πέρα. Χρειάζεται να λειτουργήσουμε με σχέδιο γειτονιά-γειτονιά, όπως λες, αλλά και στο σύνολο της χώρας.
Το πρόβλημα με την άκρα δεξιά και τον φασισμό είναι ότι τα λόγια της Κυβέρνησης είναι πιο μεγάλα από τις λύσεις που έχει φέρει για να τον αντιμετωπίσει. Πολύ φοβάμαι πως κι εσύ έχεις τον ίδιο πειρασμό. Μεγάλα λόγια, αλλά από ουσία λίγα πράγματα. Δεν είναι δική μου μόνο παρατήρηση πως οι μέχρι τώρα λύσεις που έχεις φέρει είναι πιο κοντές από τα προβλήματα.
Λύσε μου όμως κι εσύ κάποιες απορίες:
•Τι πολιτικό σύστημα είναι αυτό που επιτρέπει στους καταδικασμένους ναζί να τίθενται στη λαϊκή ετυμηγορία σε κάποιες κάλπες και σε κάποιες άλλες όχι;
•Στο τελευταίο υπουργικό συμβούλιο, οριστικοποιήθηκε η απόφαση να μην κατατεθεί σχέδιο νόμου για απαγόρευση καθόδου του Ηλία Κασιδιάρη σε δήμο ή περιφέρεια. “Θα τεθεί σε αργία αν εκλεγεί” αφού έτσι προβλέπεται από τον ισχύοντα νόμο. Αφού θα τεθεί σε αργία έτσι κι αλλιώς ποιος είναι ο λόγος να του επιτραπεί η κάθοδος στις δημοτικές εκλογές όταν δεν του επετράπη στις βουλευτικές;
•Τι εξυπηρετεί ένας υπόδικος ναζί να ψηφιστεί από κάποιους και μετά να τεθεί σε αργία; Ποιο θα είναι το σήμα στην κοινωνία;
Η υποψηφιότητα Κασιδιάρη, θα δώσει δυναμική και σε άλλες παρατάξεις πανελλαδικά ως “υποψηφιότητα σημαία”. Στην πόλη που γέννησε τη δημοκρατία και βρέθηκε υπό ναζιστική κατοχή πρέπει να εξαντληθούν τα πολιτικά, κοινωνικά και νομοθετικά εργαλεία, ώστε οι καταδικασμένοι ναζί να είναι στη φυλακή και όχι στο Δημοτικό Συμβούλιο της Αθήνας. Και αυτό μπορεί να είναι αναμφίβολα ένα πεδίο πολιτικής συνεννόησης των δημοκρατικών δημοτικών παρατάξεων, αρκεί και να το θέλουν και να το πιστεύουν.
Έχεις δίκιο Κώστα όταν λες ότι “όπου λύνεις τα προβλήματα το μαύρο εξαφανίζεται”. Το μαύρο επανεμφανίζεται και στη Βουλή και στους Δήμους, γιατί δεν λύθηκαν τα προβλήματα, γιατί οι γειτονιές δεν είναι ασφαλείς, γιατί η ποιότητα ζωής είναι υποβαθμισμένη, γιατί οι ανισότητες παραμένουν και οξύνονται, γιατί απουσιάζει το όραμα και η ελπίδα.
Μπορούμε να συζητάμε καιρό για τις αιτίες φαινομένων Κασιδιάρη, όμως οι δημότες της Αθήνας δεν χρειάζονται πολιτικούς αναλυτές της ακροδεξιάς. Χρειάζονται λύσεις και εδώ αντιλαμβάνομαι πως αρχίζουν οι διαφωνίες μας να μεγαλώνουν.»
