Αυτές οι άγιες ημέρες, που βρίσκονται στο κέντρο της καρδιάς και του νου των ορθοδόξων πιστών, είναι και δοκιμασία, μαζί και καταφυγή. Αρκετοί χριστιανοί, αναλογιζόμενοι με θλίψη και συντριβή το θείο δράμα και προσδοκώντας την Ανάσταση, προετοιμάζουν ένα μικρό ή μεγαλύτερο ταξίδι στους τόπους καταγωγής τους, ώστε να περάσουν τη γιορτή μαζί με συγγενείς και φίλους.
- εφημερίδα «δημοκρατία»
Το ταξίδι «στο χωριό για την Ανάσταση» είναι μια φράση που ακούγεται πολύ συχνά τούτη την περίοδο. Και «χωριό» δεν είναι ο τόπος – είναι οι άνθρωποί μας, οι ρίζες μας.
Η οικογένεια είναι εκείνη που δίνει τον τόνο και το χρώμα και στην καθημερινότητά μας αλλά και στις γιορτές, στα μεγάλα γεγονότα, στη χαρά και τη λύπη, στο γλέντι και στη δοκιμασία. Χωρίς οικογένεια, χωρίς το αίσθημα της συναισθηματικής εγγύτητας, οι καταστάσεις και οι εμπειρίες φαντάζουν λειψές.
Η οικογένεια μας μαθαίνει να μοιραζόμαστε τα αγαθά και τις θετικές εξελίξεις ώστε να φαντάζουν διπλάσιες. Η ζωή με την οικογένεια μας διδάσκει πώς να κοινωνούμε ό,τι δυσάρεστο μας έχει συμβεί, ώστε να μικρύνει ο αντίκτυπός του εντός μας. Η οικογένεια είναι το πρώτο και σημαντικότερο εκπαιδευτικό ίδρυμα όπου εγγράφεται ο άνθρωπος, και εκεί θα μάθει τα πολύ βασικά και τα απολύτως χρήσιμα, που θα τον καθοδηγούν στον υπόλοιπο βίο του.
Η υπεράσπιση του θεσμού της οικογένειας έχει τεράστια σημασία για την κοινωνία, ως σύνολο, αλλά και για καθέναν από εμάς προσωπικά. Οι Έλληνες τα τελευταία χρόνια διαπιστώνουν ότι αυτός ο θεσμός, αντί να προστατεύεται από όσους διοικούν το κράτος, δέχεται λυσσώδεις επιθέσεις – και σε επικοινωνιακό αλλά και σε νομοθετικό επίπεδο. Ένα πρόσφατο και ηχηρό παράδειγμα είναι η ψήφιση στη Βουλή νομοσχεδίου για την αναγνώριση του «γάμου» των ομοφυλοφίλων.
Οι πολίτες μπορούν να απαντήσουν σε αυτή την αθλιότητα με περισσότερο ενδιαφέρον για τη δική τους οικογένεια και περισσότερη αγάπη, κατανόηση και αλληλεγγύη μεταξύ τους.
Καμία εξουσία δεν μπορεί να νικήσει μια κοινωνία που παραμένει ενωμένη.
