Είναι προφανές έπειτα από τις τελευταίες αποκαλύψεις του Μπλούμπεργκ αλλά και την ευθεία αποδοκιμασία του αυριανού υπερυπουργού για τον έλεγχο των δημοσίων δαπανών, Έλον Μασκ, πως το πρόγραμμα των F – 35 θα έχει άδοξο τέλος για τις Ηνωμένες Πολιτείες.

Το περίεργο είναι πως και στην Ελλάδα, ακόμα και στον σκληρό πυρήνα του κυβερνητικού επιτελείου, υπάρχει τεράστιος σκεπτικισμός για την σκοπιμότητα της συγκεκριμένης αγοράς. Η οποία μάλιστα έρχεται σε ευθεία αντίθεση με τις εξαγγελίες Δένδια περί ομοιομορφίας των μαχητικών της Πολεμικής Αεροπορίας. Η συγκεκριμένη αγορά θα κάνει φύλλο και φτερό πραγματικά τα πάντα.

Η προφανής και απλή λύση θα ήταν η παραγγελία 6 ακόμα Ραφάλ, καθώς έχουμε την συγκεκριμένη επιλογή, και η αναβάθμιση των υπολοίπων – περίπου 60 – F 16 σε Viper. Με αυτό τον τρόπο, με τα μισά λεφτά θα είχαμε πολλαπλάσια αεροσκάφη, τα οποία μάλιστα θα μπορούσαν να εξυπηρετηθούν από τις υφιστάμενες υποδομές. Ενώ και οι Αμερικάνοι θα έμεναν ευχαριστημένοι, καθώς 60 νέες αναβαθμίσεις είναι ένα σοβαρό πακέτο για την αμυντική τους βιομηχανία. Πάλι καλοί πελάτες θα ήμασταν.

Εδώ ακριβώς είναι το κλειδί της εμμονής προσωπικά του Μητσοτάκη για τα F 35. Όχι, δεν πρόκειται να αλλάξουν χέρια σε βαλίτσες μέσω διακρατικής συμφωνίας, αυτές οι εποχές έχουν περάσει ανεπιστρεπτί ειδικά όσον αφορά τα αμερικανικά αγγλικά συστήματα.

Το πονηρό σημείο όμως είναι οι «υποδομές» που θα απαιτηθούν για τα νέα αεροσκάφη.

Σύμφωνα με τους πλέον αισιόδοξους υπολογισμούς, τα υπόστεγα και τα λοιπά συμπαραμαρτούντα, θα στοιχίσουν στον Έλληνα φορολογούμενο περί το 1 δις ευρώ. Σιγά λοιπόν μην χάσουν την ευκαιρία οι εθνικοί εργολάβοι να πάνε στο ταμείο, έστω και αν με αυτόν τον τρόπο ζημιώνουν την εθνική μας άμυνα. Για το δημόσιο ταμείο δεν το συζητάμε, αυτό το έχουν κάνει σουρωτήρι εδώ και δεκαετίες.