Αλλαγή πλεύσης σε ότι αφορά το μεταναστευτικό κάνει η Γερμανία του Φρίντριχ Μερτς, ο οποίος σκοπεύει να κηρύξει τη χώρα του σε «κατάσταση έκτακτης ανάγκης» και να υψώσει τείχη στέλνοντας το μήνυμα μιας σκληρής και εσωστρεφούς πλέον Ευρώπης.
- Της Μαρίας Δεναξά
Η κίνηση αυτή γίνεται προκειμένου να επιβληθούν μόνιμοι έλεγχοι στα χερσαία σύνορα της Γερμανίας και να γίνεται άμεση απόρριψη αιτούντων άσυλο στα σύνορα, κατά παράκαμψη του κανονισμού του Δουβλίνου. Μάλιστα για τις προθέσεις αυτές ενημερώθηκαν από το γερμανικό υπουργείο Εσωτερικών οι πρέσβεις των όμορων χωρών.
Ο νέος υπουργός Εσωτερικών, Αλεξάντερ Ντόμπριντ (CSU), συνεχίζοντας στο ίδιο σκληρό μοτίβο με τον Μερτς, διέταξε ήδη την άρνηση εισόδου σε μετανάστες που έχουν φθάσει με αίτημα ασύλου από «ασφαλείς τρίτες χώρες» και κατά συνέπεια και από την Ελλάδα, ανατρέποντας απόφαση του 2015. Οι εξαιρέσεις ελάχιστες. Με επιστολή του προς την ομοσπονδιακή αστυνομία ο Ντόμπριντ εξήγησε πως από την απαγόρευση μπορούν να εξαιρεθούν «τα ευάλωτα άτομα» και οι έγκυες.
Η απόφαση δεν ελήφθη εν κενώ: είναι το επιστέγασμα της ρητορικής του νέου καγκελάριου, που όλο το προηγούμενο διάστημα υποσχόταν πιο «αποφασιστική στάση» απέναντι στη μετανάστευση, φλερτάροντας με τους ψηφοφόρους του AfD, το οποίο θα επιχειρήσει να εξουδετερώσει μετά και τον χαρακτηρισμό της Εναλλακτικής για τη Γερμανία, ως «εξτρεμιστική οντότητα», από την Γερμανική Υπηρεσία Πληροφοριών.
Ο ευρωπαϊκός Βορράς γίνεται φρούριο κι ο Νότος αποθήκη ψυχών
Το άρθρο 72 της Συνθήκης της ΕΕ, που επιτρέπει την αναστολή κοινοτικής πολιτικής για λόγους εσωτερικής ασφάλειας, μετατρέπεται τώρα σε εργαλείο αποκλεισμού και απορρύθμισης κάνοντας το αφήγημα της «Ενωμένης Ευρώπης» για άλλη μια φορά να καταρρεύσει με πάταγο, αφήνοντας πίσω του τα ερείπια της πολιτικής αλληλεγγύης.
Το αποτέλεσμα θα είναι ο ευρωπαϊκός Βορράς να μετατραπεί σιγά – σιγά σε φρούριο κι ο Νότος με πρώτα τα ελληνικά νησιά και τα χερσαία περάσματα, σε αποθήκες ψυχών με εγκλωβισμένους εκατοντάδες χιλιάδες μετανάστες.
Κατά συνέπεια, η χώρα μας κινδυνεύει να βρεθεί στο μάτι μιας νέας ανθρωπιστικής κρίσης, καθώς θα κληθεί από τη Γερμανία και την ευρωπαική ηγεσία να σηκώσει ένα βάρος που η «Ενωμένη Ευρώπη» επιλέγει για άλλη μια φορά να της φορτώσει!
Η απόφαση του Μερτς να κηρύξει τη Γερμανία σε «κατάσταση έκτακτης ανάγκης» έγινε γνωστή μια μέρα μετά τη συνάντηση του με τον Εμμανουέλ Μακρόν, στο Προεδρικό Μέγαρο της Γαλλίας. Ο Γάλλος πρόεδρος, που δέχεται σκληρές επικρίσεις από τη δεξιά και το κόμμα της Μαρίν Λεπέν για την μεταναστευτική πλημμύρα που έχει πνίξει τη χώρα κι έχει αλλάξει το πρόσωπο της Γαλλίας, δεν αποκλείεται να υιοθετήσει την ίδια γραμμή με το Γερμανό καγκελάριο. Άλλωστε η διαχείριση των μεταναστευτικών ροών και η ενσωμάτωση των πληθυσμών (σε τρίτες χώρες) αποτελούν προκλήσεις που απαιτούν συντονισμένη απάντηση, για το Βερολίνο και το Παρίσι, παρόλο που δεν το ομολογούν.
Οι Μακρόν – Μερτς, οι οποίοι είναι εμφανώς πολιτικά αποδυναμωμένοι στις χώρες τους, στη συνάντηση που είχαν στο Ελιζέ συζήτησαν το θέμα της μετανάστευσης που φέρεται να είναι μια από τις προτεραιότητες του γαλλογερμανικού άξονα, όπως επίσης και το χρέος, το θέμα της βιομηχανικής παραγωγικότητας και της καινοτομίας που θεωρούνται βασικοί μοχλοί για να ανακτηθεί η ευρωπαϊκή ανταγωνιστικότητα απέναντι στις ΗΠΑ και την Κίνα, το ζήτημα της ευρωπαϊκής διακυβέρνησης που θεωρείται υπερβολικά τιμωρητική, γραφειοκρατική και δυσκίνητη μέσα σε έναν κόσμο και μια Ευρώπη που αλλάζει ριζικά, όπως για παράδειγμα η Ρουμανία, όπου συνέβη αυτό που το ευρωπαϊκό κατεστημένο φοβόνταν περισσότερο.
Πατριωτική ψήφος στη Ρουμανία παρά τον «πόλεμο»
Ο Tζωρτ Σιμιόν, επικεφαλής του πατριωτικού κόμματος Συμμαχίας για την Ενότητα των Ρουμάνων (ΑUR), παρά τις σοβαρές καταγγελίες από το κόμμα του για απόπειρα νοθείας, επικράτησε στον πρώτο γύρο των προεδρικών εκλογών με ποσοστό 40,96% έναντι του δημάρχου του Βουκουρεστίου Νικουσόρ Νταν, ο οποίος έλαβε περίπου το 20,99% των ψήφων. Οι Ρουμάνοι ψηφοφόροι του πατριωτικού χώρου μετά τον αντιδημοκρατικό αποκλεισμό του Καλίν Γκεοργκέσκου, στράφηκαν προς τον Tζορτζ Σιμιόν, ο οποίος θα αναμετρηθεί στον δεύτερο γύρο των εκλογών στις 18 Μαίου με τον Νταν.
Σε έντονα φορτισμένο κλίμα, ο Σιμιόν, δήλωσε μετά τη νίκη του: «Γράψαμε ιστορία. Αυτή ήταν μια πράξη θάρρους του λαού μας. Δεν θα προδώσω την εμπιστοσύνη σας».
Ο 38χρονος υποψήφιος θεωρείται πλέον το απόλυτο φαβορί για την προεδρία της Ρουμανίας, υποσχόμενος ανατροπές στο εσωτερικό και ριζική αναδιάταξη της ρουμανικής εξωτερικής πολιτικής. Με αιχμή του δόρατος τη συγκρουσιακή στάση απέναντι στην ΕΕ, τον αντι-ουκρανικό λόγο και τη δέσμευσή του για την ενοποίηση με τη Μολδαβία, ο Σιμιόν εκφράζει την αυξανόμενη πατριωτική – εθνική τάση που αναδύεται στην Ανατολική Ευρώπη.
Η εθισμένη σε τεχνοκρατικές κυβερνήσεις και «ασφαλείς» υποψηφίους Ευρωπαική Ενωση βλέπει τώρα μπροστά της την πιο σοβαρή απειλή που προέρχεται από τα κόμματα της πατριωτικής και της ριζοσπαστικής δεξιάς παντού στη Γηραιά Ήπειρο. Ο Σιμιόν, με απροσχημάτιστη ρητορική, εχθρική προς την woke ατζέντα και την υποταγή στο ΝΑΤΟ και τις ΗΠΑ, κατάφερε να συσπειρώσει τον βαθιά απογοητευμένο και ταλαιπωρημένο από τις Βρυξέλλες ρουμανικό λαό.
Το αποτέλεσμα άλλωστε δεν επιτρέπει παρερμηνείες. Οι Ρουμάνοι του εξωτερικού, οι νέοι, οι αγρότες, οι εθνικά υπερήφανοι πολίτες, όλοι στράφηκαν στον άνθρωπο που τους υποσχέθηκε να αποκαταστήσει την τιμή της πατρίδας τους. Η αλήθεια για τους ηττημένους είναι πικρή: Όταν το ευρωπαϊκό και ρουμανικό κατεστημένο φίμωσε τον Καλίν Γκεοργκέσκου, υπολόγιζε ότι είχε τελειώσει με τον πατριωτικό χώρο. Απέτυχε όμως οικτρά. Τώρα, όλοι τους από τον δήμαρχο Νταν μέχρι τα κλιμάκια της Κομισιόν, στήνουν τις γνωστές «γέφυρες» και «αντιδημοκρατικά φράγματα» για να εμποδίσουν τη νίκη του Σιμιόν στον δεύτερο γύρο.
Όμως αυτό δεν είναι πια απλώς μια εκλογική αναμέτρηση. Είναι μια μάχη μεταξύ ενός έθνους που απαιτεί σεβασμό και ενός οικοδομήματος της ΕΕ που αρνείται πεισματικά να ακούσει. Το «πραξικόπημα» κατά του Γκεοργκέσκου φαίνεται πως ήταν η σπίθα. Το ποσοστό του Σιμιόν η πυρκαγιά. Και η κάλπη της 18ης Μαΐου ίσως εξελιχθεί στην τελική έκρηξη μιας λαϊκής απαίτησης για ριζική αλλαγή.
Ελπίδες για υποψηφιότητα Λεπέν στις ερχόμενες προεδρικές εκλογές
Πάντως η νίκη του Σιμιόν στη Ρουμανία δεν είναι μεμονωμένο φαινόμενο. Αντιθέτως, είναι ακόμα ένας κρίκος στην αλυσίδα της ανατροπής που σαρώνει την Ευρώπη και που μπορεί να οδηγήσει τελικά τη Μαρίν Λεπέν στο Μέγαρο των Ηλυσίων Πεδίων, παρά τις δικαστικές της περιπέτειες.
Η Λεπέν παρακολουθεί προσεκτικά τα όσα διαδραματίζονται στην Ανατολική Ευρώπη. Βλέπει ότι οι λαοί κουράστηκαν από το ψευδοδίλημμα «φιλελευθερισμός ή χάος» και στρέφονται ολοένα και περισσότερο προς τα εθνικιστικά και πατριωτικά κινήματα. Μόνο όσοι δεν μπορούν να διακρίνουν δεν αντιλαμβάνονται πως ο αποκλεισμός υποψηφίων, η λογοκρισία και ο εκφοβισμός δεν λυγίζουν τους ψηφοφόρους, απλώς τους εξαγριώνουν.
Αν λοιπόν ο Σιμιόν τα κατάφερε σε μια χώρα υπό τον διαρκή έλεγχο του ευρωατλαντισμού, τότε η Λεπέν μπορεί να ελπίζει βάσιμα ότι σε δυο χρόνια θα έρθει και η δική της σειρά.
Η Γαλλία δεν είναι πια απρόσβλητη. Η οικονομική ασφυξία, η κοινωνική αποσύνθεση, η μεταναστευτική κρίση και η συνεχής επιβολή της woke πολιτικής ορθότητας, σπρώχνουν τη μεσαία τάξη (κι όχι μόνο) προς τα αντισυστημικά κόμματα. Το ερώτημα δεν είναι πια αν η Μαρίν Λεπέν θέλει να είναι υποψήφια. Αυτό είναι δεδομένο. Το ερώτημα είναι αν η Ευρώπη και ο Μακρόν με καμουφλάζ τη δικαιοσύνη μπορούν να την σταματήσουν. Και η απάντηση, μετά τη Ρουμανία, μάλλον είναι αρνητική.
Η Βρετανία ξανά με τις ΗΠΑ, με όρους Τραμπ
Την ίδια ώρα ο Ντόναλντ Τραμπ, επιχειρεί να αποδείξει ότι μπορεί να ξαναχτίσει τον κόσμο του «Αmerica First», όχι με συγκρούσεις όπως οι προκάτοχοι του, αλλά με έξυπνες αμοιβαίες συμφωνίες που αποδυναμώνουν ακόμη περισσότερο το ευρωπαϊκό οικοδόμημα, το οποίο δεν μπορεί να βασίζεται σε κανέναν εταίρο του, όσο πιστός κι αν φαίνεται πως είναι.
Σε μια ιστορική εξέλιξη για τις εμπορικές σχέσεις Ηνωμένων Πολιτειών και Ηνωμένου Βασιλείου, ο νεοεκλεγής πρόεδρος των ΗΠΑ, παρουσίασε επίσημα την Πέμπτη το πλαίσιο μιας νέας διμερούς εμπορικής συμφωνίας, χαρακτηρίζοντάς την «φοβερή» και εξαιρετικά ευνοϊκή και για τις δύο πλευρές. Η παρουσία του Κιρ Στάρμερ, μέσω τηλεδιάσκεψης, επιβεβαίωσε πόσο ψηλά στην ατζέντα της Βρετανίας βρίσκεται η σχέση της με τις ΗΠΑ. Η συμφωνία συνέπεσε με την 80ή επέτειο της Ημέρας της Νίκης στην Ευρώπη.
Το πακέτο της συμφωνίας περιλαμβάνει σημαντικές οικονομικές παραχωρήσεις: άνοιγμα της βρετανικής αγοράς σε αμερικανικά αγροτικά και βιομηχανικά προϊόντα, παραγγελίες Boeing ύψους 10 δισ. δολαρίων, μειωμένους δασμούς στα βρετανικά αυτοκίνητα και εξαρτήματα αεροσκαφών.
Η συμφωνία, όπως παρουσιάστηκε, δεν είναι απλώς μια εμπορική κίνηση. Είναι ένας γεωπολιτικός σεισμός κι ένας ηχηρός συναγερμός για τις Βρυξέλλες που βρίσκονται σε θέση αμυνόμενου, παρακολουθώντας τις μεγάλες δυνάμεις να διαμορφώνουν το παγκόσμιο εμπόριο ερήμην της κι όχι μόνο.
Στις Βρυξέλλες, η ανακοίνωση της εμπορικής συμφωνίας ΗΠΑ–Βρετανίας για μείωση δασμών πυροδότησε ένταση. Ευρωπαίοι αξιωματούχοι προειδοποιούν με δασμούς σε αμερικανικά προϊόντα ύψους 95 δισ. ευρώ, εφόσον δεν επιτευχθεί συμφωνία στο πλαίσιο της 90ήμερης «εκεχειρίας». Παράλληλα, η ΕΕ εντείνει τις επαφές της με άλλους εμπορικούς εταίρους, αναζητώντας εναλλακτικές αγορές και διαφοροποίηση στην εφοδιαστική της αλυσίδα. Οι εξελίξεις κλιμακώνονται, με το ενδεχόμενο εμπορικής σύγκρουσης, με την μεγαλύτερη υπερδύναμη στον κόσμο, να καθίσταται πλέον ορατό.
Πηγή: Εστία της Κυριακής
