«Να πεθάνεις αύριο ρε… Ελπίζω στο Γυμνάσιο να φας το bullying της ζωής σου». Λόγια εννιάχρονων παιδιών προς συμμαθητή τους στο Ηράκλειο Κρήτης. Ηχητικά μηνύματα σοκ αποκαλύπτουν δύο χρόνια βασανιστηρίων που έκρυβε από τη μητέρα του ένα τρομοκρατημένο παιδί.
Ούτε επαγγελματίες εκβιαστές ή μπράβοι δεν χρησιμοποιούν τέτοιο λεξιλόγιο. Κι όμως, οι φράσεις προέρχονται από μαθητές Δημοτικού. Στόχος τους: ο Α.Ζ., ένα παιδί που βίωνε καθημερινά τη βία και τον φόβο. Δύο χρόνια κακοποίησης που έκρυβε με ντροπή, μέχρι να σπάσει. Μέχρι να αποκαλυφθεί μια αλήθεια που καθηλώνει.
Η αποκάλυψη ήρθε τυχαία. Η μητέρα του Αλέξη βρήκε στο κινητό του τα ηχητικά που τεκμηρίωναν τον ψυχικό βιασμό του παιδιού της. Η υπόθεση, όμως, έχει βάθος. Και πόνο. Τα ντοκουμέντα που φέρνουμε σήμερα στη δημοσιότητα ξεπερνούν κάθε όριο. Δεν πρόκειται για πειράγματα. Πρόκειται για ωμή, λεκτική βία και ψυχολογικό βασανισμό.
Οι φράσεις που κόβουν την ανάσα
Η ιστοσελίδα Politica.gr εξασφάλισε τα αυθεντικά ηχητικά μηνύματα – ντοκουμέντα μιας κόλασης που βίωνε ένα εννιάχρονο παιδί:
1ο Ηχητικό:
«Θες να παίζεις με την κοπέλα σου ρε βλάκα; Πέθανε, άχρηστε.»
2ο Ηχητικό:
«Μαλ…, άχρηστε, χοντρέ, καθυστερημένε. Γ@@ώ το σπίτι σου και τη μάνα σου. Δεν σε θέλω φίλο. Μην μου ξαναστείλεις.»
3ο Ηχητικό:
«Να πεθάνεις αύριο ρε. Ελπίζω στο Γυμνάσιο να σε βαράνε κάθε μέρα. Να σε φτύνουν. Και να εύχεσαι να μην ξυπνάς το πρωί.»
Ένας ψευδής δεσμός φιλίας – Ένα εργαλείο σαδισμού
Τα παιδιά αυτά δεν ήθελαν φίλο. Ήθελαν υποχείριο. Ένα θύμα για τις διαθέσεις τους. Η «φιλία» γινόταν κάθε μέρα εργαλείο εξουσίας:
«Σήμερα σε έχω φίλο. Αύριο όχι, αν δεν κάνεις ό,τι σου λέμε.»
«Ο Μ. είπε να είσαι φίλος του μόνο αν του κάνεις χάρες για μια εβδομάδα. Θες ή όχι;»
Το επίπεδο των εκφράσεων δείχνει ένα πράγμα: αυτά τα λόγια δεν μπορούν να είναι «παιδικές επινοήσεις». Είναι εικόνες και συμπεριφορές που αντλούνται από αλλού – από τοξικά σπίτια, από ανεξέλεγκτο διαδικτυακό περιεχόμενο, από ενήλικες που εκπαιδεύουν παιδιά στο μίσος.
Πού ήταν οι εκπαιδευτικοί;
Το πιο σκοτεινό ερώτημα είναι αυτό: Πού ήταν οι δάσκαλοι;
Πώς γίνεται ένα παιδί να κακοποιείται καθημερινά και κανείς να μην καταλαβαίνει τίποτα;
Αν δεν το είδαν, είναι ανίκανοι.
Αν το είδαν και σιώπησαν, είναι συνένοχοι.
Ο δάσκαλος που δεν αντιλαμβάνεται τη βία μέσα στην τάξη του, δεν έχει καμία θέση στην εκπαίδευση.
Η Κρήτη παγώνει μπροστά στην αλήθεια
Ο τρόμος είχε φωνή. Είχε ήχο. Είχε λέξεις που κόβουν την ανάσα:
Ύβρεις. Απειλές. Καταστροφικές φράσεις από στόματα παιδιών.
Ένα παιδί τόλμησε να πει «όχι».
Κι εκείνοι αποφάσισαν να τον εξοντώσουν.
Με λόγια, με ψυχολογικό βιασμό, με κοινωνικό αποκλεισμό.
Δύο χρόνια το παιδί σιωπούσε. Η μητέρα του παρακολουθούσε την απομόνωσή του χωρίς να μπορεί να εξηγήσει. Μέχρι που της έδειξε τα ηχητικά. Και κατέρρευσε κι εκείνη.
Ποιοι ευθύνονται;
-Πού ήταν οι δάσκαλοι;
-Πού ήταν ο διευθυντής;
-Πώς διέφυγε αυτό το μαρτύριο της προσοχής όλης της σχολικής κοινότητας;
Δεν φτάνει πια η «ευαισθητοποίηση». Χρειάζονται ευθύνες.
Ονομαστικές. Θεσμικές. Νομικές.
Δάσκαλος που δεν βλέπει την κακοποίηση, δεν κάνει ούτε για φυτό σε γλάστρα.
Η σιωπή δεν είναι απλώς συνενοχή. Είναι εγκληματική αμέλεια.
Το Υπουργείο Παιδείας οφείλει άμεσα:
✔ Να διατάξει ΕΔΕ.
✔ Να εξετάσει την ευθύνη του σχολικού προσωπικού.
✔ Να εντοπίσει τους ανήλικους θύτες και να παρέμβει με ψυχολογική και παιδαγωγική στήριξη.
✔ Να αποδώσει ευθύνες σε όσους ανέχτηκαν ή αδιαφόρησαν.
Μηνύματα μίσους από παιδιά – Τραύματα για μια ζωή
Αυτά άκουγε ένα 9χρονο παιδί σχεδόν κάθε μέρα.
Καμία φωνή δεν τον υπερασπίστηκε.
Καμία παιδαγωγική παρέμβαση.
Καμία ελπίδα. Μέχρι τώρα.
*Φωτογραφία εξωφύλλου αρχείου – Ρεπορτάζ Politica.gr
Δείτε επίσης:
- Σοκαριστική κακοποίηση 9χρονου από συμμαθητή του – Το βίντεο και οι εξωφρενικές αντιδράσεις
- Ξεσπά η μητέρα του 9χρονου που δέχτηκε ακραίο bullying: «Το παιδί έκλεινε τα αυτιά του και ξέσπαγε σε λυγμούς»
Πάλι η Κρήτη στο προσκήνιο με ανώμαλα παιδιά. 9χρονα να κάνουν εκφοβισμό, λεκτική κακοποίηση, εκβιασμούς, σέ άλλο 9χρονο συμμαθητή τους. Τι σκ@τ@ μεγάλουν εκεί κάτω οι Κρητικοί ‘λεβέντες’; Σκ@τ@! Απίστευτα πράγματα συμβαίνουν σήμερα στην Ελλάδα με τα παιδιά. Πώς τα μεγαλώνουν, τι τούς λένε. Στεναχωρέθηκα αφάνταστα με τον διάλογο ανωτέρω.