Σε όλες τις αναφορές για τον αδικοχαμένο Ντιόγκο Ζότα γίνεται λόγος για το πείσμα και τις ντρίπλες του. Αυτές οι ντρίπλες τον έκαναν πλούσιο και διάσημο. Μόνο που η ίδια η ζωή έχει περισσότερο πείσμα από τον καθένα μας. Ο Ντιόγκο δεν θα μπορούσε να αποτελέσει εξαίρεση. Η ντρίπλα της ζωής «νίκησε» τον Πορτογάλο τα ξημερώματα.
Το παγκόσμιο ποδόσφαιρο στερήθηκε έναν καλό άνθρωπο, όπως όλοι ομολογούν όσοι τον γνώρισαν, κι έναν μεγάλο ποδοσφαιριστή όπως όλοι παραδέχονται. Το πρώτο ίσως είναι σημαντικότερο, άσχετα εάν στον δεύτερο οφείλεται η υστεροφημία του.
Το πένθος για την οικογένειά του είναι διπλό και αβάσταχτο. Σε μια στιγμή έχασε και τα δύο παιδιά της, τον Ντιόγκο και τον 25χρονο αδελφό του Αντρέ. Βαρύ και για τη γυναίκα του, όπως και τα τρία παιδά του. Παντρεύτηκαν πριν δέκα μέρες με θρησκευτικό γάμο.
Η ζωή είναι άτιμη. Σου παίρνει σε μια στιγμή ότι έχεις χτίσει.
Κι ο Ντιόγκο πάλεψε σκληρά για να χτίσει την καριέρα του και να γνωρίσει την αποδοχή από τον δύσκολο και σκληρό κόσμο του ποδοσφαίρου.
Δεν ξεκίνησε σε κάποια ακαδημία των μεγάλων ομάδων της Πορτογαλίας της Πόρτο, της Μπενφίκα, της Σπόρτινγκ, αλλά από την άσημη Γκοντομάρ.
Ο ίδιος όπως είχε πει σε μια συνέντευξή του πλήρωνε για να παίξει:
«Η ομάδα ήταν μικρή και άσημη. Για να μπορούμε να παίζουμε πληρώναμε από την τσέπη μας. Κι επειδή η δική μου τσέπη ήταν… άδεια, πλήρωναν οι γονείς μου».
Τοτε ήταν 16 χρόνων ξεχώριζε για το ταλέντο, αλλά και το ήθος του. Ο προπονητής του Βάσκο Σεάμπρα ήξερε ότι κανένας ανιχνευτής ταλέντων από την ομοσπονδία δεν θα τον εντόπιζε. Αποφάσισε να τους κάνει τη δουλειά πιο εύκολη στέλνοντας ένα μέιλ στον προπονητή της Πορτογαλάις για παίκτες κάτω των 19. Έχει σημασία τι του έγραψε:
«Είναι εκπληκτικός ως άνθρωπος και ως παίκτης. Το πρώτο το θεωρώ σημαντικότερο, το δεύτερο θα το κρίνεις εσύ…».
Η καριέρα του απογειώθηκε. Μπορεί το 2014 να τον πήρε τη Πάσος ντε Φερέιρα, μια μέτρια ομάδα της Πορτογαλίας, αλλά δύο χρόνια αργότερα βρισκόταν στην Ατλέτικο Μαδρίτης που τον δάνεισε σε Πόρτο και Γουλβς. Η τελευταία είχε τα λεφτά να τον αγοράσει τρία χρόνια πριν λήξει το συμβόλαιό του. Από εκεί η Λίβερπουλ το 2020
Μαζί της ξεδίπλωσε σε όλο το εύρος των ποδοσφαιρικών του αρετών. Το πείσμα τον έκανε να διεκδικεί κάθε μπαλιά που ήταν χαμένη, στη συνέχεια είχε το μεγάλο του όπλο, την εξαιρετική ντρίπλα για να αποφεύγει τον αντίπαλό του. Τέτοιες ενέργειες ξεσηκώνουν το κοινό που έχει βαρεθεί να βλέπει παίκτες που του θυμιζουν το PlayStation.
Οι πρωταθλητές Αγγλίας προετοίμαζαν γιορτή για τον πρώτο αγώνα στην Premier ως πρωταθλητές. Τον Δεκαπενταύγουστο είναι προγραμματισμένο το ματς με την Μπόρμνουθ. Τώρα αντί για γιορτή θα σφιχτούν οι καρδιές όλων. Το ματς θα είναι αφιερωμένο στον Ντιόγκο που δεν θα μπει στον αγωνιστικό χώρο, αλλά θα βρίσκεται στην ψυχή όλων όσων είναι στο γήπεδο.
Λένε ότι οι ήρωες πρέπει να πεθαίνουν νέοι για να διατηρήσουν τη λαμπερή εικόνα τους.
Αυτό ισχύει για όλους τους άλλους εκτός από τους δικούς του ανθρώπους που ευχαρίστως θα θυσίαζαν όλες τις ντρίπλες του γιου, του συζύγου και πατέρα για να έπιανε η τελευταία και μοιραία στον αυτοκινητόδρομο Α-52…
