Πιάνουμε το νήμα από την Κοίλη Οδό και κατηφορίζουμε την Ροβέρτου Γκάλλι και την Αποστόλου Παύλου να «ακούσουμε» τις ιστορίες που μας λένε οι Δυτικοί Λόφοι και συγκεκριμένα οι σπηλιές τους.
Ιστορίες βγαλμένες από τις ανησυχίες των ανθρώπων, που με κάποιο τρόπο ζουν ακόμα και σήμερα μέσα από καθημερινές λέξεις, εκφράσεις και τραγούδια. Γιατί ο φόβος της αρρώστιας, του θανάτου και το δέος απέναντι στο άγνωστο που μας περιβάλλει ήταν που οδήγησε διαμήκους των αιώνων τους ανθρώπους να βρίσκουν απαντήσεις στο μεταφυσικό. Κι έτσι γεννήθηκαν οι μυθολογίες και οι θρησκείες.
*της Χριστίνας Χρήστου | Φωτογραφίες για τη ROSA: Νικόλας Γεωργίου
Στα αρχαία χρόνια εκτός από τις θεότητες του ορατού κόσμου λατρευόταν και οι πιο σκοτεινές θεότητες. Αυτές που συνδέονταν με το ανεξήγητο, τη γέννηση, τον θάνατο, τη ζωή. Σε αντίθεση με τους φωτεινούς θεούς και θεές που είχαν τα ιερά τους στα υψώματα, στις κορυφές, στα ακρωτήρια και στις πεδιάδες, οι σκοτεινές και χθόνιες θεότητες είχαν τα ιερά τους στις βαθιές χαράδρες και τις σπηλιές.
Στους βράχους των δυτικών λόφων απέναντι από την Ακρόπολη, δηλαδή των Μουσών, των Νυμφών και της Πνύκας, συγκεντρώνονταν όλοι οι θρύλοι και η δεισιδαιμονίες, οπότε αυτός ο τόπος αποτέλεσε το μεγαλύτερο κέντρο των ξωτικών, των εξαποδώ, των θεοτήτων που δημιουργούσαν δέος.
- Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο εδώ.
