Η πρωτοφανής τουρκική πρόκληση μέσω της anti-NAVTEX που εκδόθηκε χθες αργά το απόγευμα στην οποία γίνεται λόγος ρητά για παράνομη στρατιωτική παρουσία των Ελλήνων στην Χίο, δυναμιτίζει το κλίμα που προσπαθούν κάποιοι πολιτικοί και δημοσιογράφοι στην Ελλάδα να περάσουν. Το ψευδεπίγραφο κλίμα της αποκλιμάκωσης δηλαδή.
Θα μπορούσε βέβαια κάποιος να ισχυριστεί ότι όψει των διμερών διαπραγματεύσεων τις οποίες δυστυχώς έχει δεχθεί η ελληνική πλευρά, οι τούρκοι δημιουργούν επίτηδες θέματα για να τα ρίξουν στο τραπέζι, ώστε μετά να φανεί ότι υποχωρούν. Δεν είναι όμως έτσι. Αλίμονο εάν η Ελλάδα καθίσει σε τραπέζι διαπραγματεύσεων όπου θα τίθεται θέμα αποστρατιωτικοποίησης των νησιών του Αιγαίου. Αυτό από μόνο του θα συνιστά βαρύτατη εθνική ήττα, καθώς ουδέποτε η Ελλάδα έχει δεχθεί ακόμα και να αναφερθεί σε τέτοιο ενδεχόμενο, πολλώ δε να το συζητήσει σε επίσημο τραπέζι διαπραγματεύσεων.
Είναι άλλωστε ιστορικά αποδεδειγμένο ότι οπότε η Ελλάδα «αποστρατικοποιεί», η Τουρκία εισβάλει και διαπράττει γενοκτονίες. Από την Μικρά Ασία, την Ίμβρο, την Τένεδο έως την Κύπρο.
Η τουρκική απαίτηση λοιπόν για την Χίο δεν είναι «διαπραγματευτικός ελιγμός« αλλά ευθεία απειλή, ακόμα και αιτία πολέμου! Γι’ αυτό θα πρέπει να το λάβουμε σοβαρά υπόψη, διότι ο τρόπος με τον οποίον κινείται η Τουρκία διπλωματικά πριν από οποιαδήποτε πολεμική ενέργεια είναι διαχρονικός και συγκεκριμένος. Κάθε εφησυχασμός είναι αδικαιολόγητος. Φανταστείτε το απευκταίο σενάριο όπου οι τουρκικές δυνάμεις θα επιτίθεται στις ελληνικές οι οποίες διενεργούν προγραμματισμένες ναυτικές ασκήσεις σε κάποιο νησί του Αιγαίου. Επικαλούμενες μάλιστα παραβιάζει της συνθήκης της Λωζάνης! Όπως επικαλέστηκαν τις συνθήκες Ζυρίχης και Λονδίνου για να εισβάλουν στην Κύπρο.
Κυρία μέριμνα λοιπόν της Ελλάδος θα πρέπει να είναι η συνεχής προετοιμασία και ετοιμότητα για αποτροπή και αντιμετώπιση τουρκικής πολεμικής ενέργειας. Όλα τα άλλα, έπονται.
