Το όραμα της δρακογενιάς εκείνης του εθνικού ξεσηκωμού δεν ήτο απλώς και μόνο μια “μικρά και έντιμος Ελλάς”.
- Από τον Γιάννη χ. Κουριαννίδη*
Το όραμα εκείνης της γενιάς ήταν η απελευθέρωση της πατρίδος αλλά και του Ελληνισμού ολόκληρου, την ελευθερία δε τούτη να τη βίωνε με αξιοπρέπεια και ισοτίμως με τα λοιπά έθνη. Απλοελληνιστί τούτο σήμαινε πως ο καθείς -σε όποια θέση κι αν βρίσκεται- να κάνει σωστά τη δουλειά του, με συνέπεια και αφοσίωση, με πειθαρχία και πίστη, με ακλόνητες συντεταγμένες και με πυξίδα το συμφέρον του έθνους. Οπως ακριβώς κι εκείνοι που πρωτάρχισαν τον μεγάλο ξεσηκωμό».
Στα λόγια του καθηγητή του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης Μιχαήλ Δανίκα (προδημοσίευση από το άρθρο του στον ειδικό αφιερωματικό τόμο για το 1821, που θα κυκλοφορήσει σύντομα από το περιοδικό «Ενδοχώρα») αποτυπώνεται με ενάργεια ο σκοπός του Αγώνα. Αυτός που οδήγησε τα βήματα εκατοντάδων χιλιάδων γνωστών και αγνώστων ηρώων και μαρτύρων του Ελληνισμού στον δρόμο της αυταπάρνησης και της θυσίας προς το ύψιστο αγαθό της ελευθερίας.
Ο Αγώνας αυτός είναι ασύμβατος με τα προτάγματα της εποχής μας. Μια εποχή που βαφτίζει το αφύσικο ως «διαφορετικότητα», που δεν πρέπει να είναι απλώς σεβαστή, αλλά και να κυριαρχεί τελικά ως «κανονικότητα». Που η ελευθερία από πρόκληση εθνικής διεκδίκησης γίνεται απλά κοινωνικό δικαίωμα.
Αυτή η «ελευθερία», όμως, δεν είναι άξια ηρώων και αυταπάρνησης. Είναι «ελευθερία» περιορισμένη σε αξιακά αλλά και χρονικά όρια. Ανίκανη να εμπνεύσει τους ανθρώπους ως ιδανικό που θα τους οδηγήσει ακόμη και στη θυσία της ίδιας τους της ζωής. Διαπιστώσαμε πρόσφατα μέχρι ποιου σημείου μπορεί να φτάσει ένας τέτοιος «αγώνας», με την περίπτωση του αρχιδολοφόνου της 17 Νοέμβρη.
Η παραμικρή σύγκριση θα ήταν προσβολή για όποιον Παπαφλέσσα και Διάκο, για τις Σουλιώτισσες και τις Ναουσαίες ηρωίδες, για τους δεκάδες χιλιάδες σφαγμένους και εξανδραποδισθέντες της Χίου, των Ψαρών, της Κάσου, της Σαμοθράκης.
Η επίγνωση της ασημαντότητάς τους οδηγεί κάποιους εθνομηδενιστές να χαρακτηρίζουν την 25η Μαρτίου «ψευδοϊστορική επέτειο», να δηλώνουν ότι ο Εθνικός μας Ύμνος «προσβάλλει τις μειονότητες» ή να κακοποιούν τις φορεσιές του αγώνα μετατρέποντάς τες σε φολκλορικά αξεσουάρ με την υπογραφή διεθνών οίκων μόδας!
Οι ίδιοι είναι που ψάχνουν εναγωνίως να εντοπίσουν μελανά σημεία στο ξέσπασμα του Ελληνισμού ύστερα από αιώνες σκοταδισμού και απάνθρωπης σκλαβιάς, σε μια προσπάθεια απαξίωσης της έγερσης του έθνους μας, πέρα και πάνω από κοινωνικές διαφοροποιήσεις και τοπικισμούς, χαρακτηριστικά τόσο ξένα και ενάντια στις υλιστικές ιδεοληψίες τους.
Όλοι αυτοί μισούν οτιδήποτε εθνικό, διότι αντιστρατεύεται το δικό τους κοινωνικοπολιτικό αφήγημα, είτε αυτό ονομάζεται «πάλη των τάξεων» είτε «κρατισμός του κεφαλαίου».
Η απάντηση των απλών πολιτών στην προσπάθεια απαξίωσης των μηνυμάτων της Εθνεγερσίας του ᾽21 ήταν συγκλονιστική! Παρά τη στρέβλωση των μηνυμάτων αυτών από την πολιτική και πολιτειακή ηγεσία, έργω τε και λόγω, παρά τη χυδαιότητα πολλών τηλεοπτικών παραγωγών και παρά τις απαγορεύσεις με πρόσχημα είτε τον κορωνοϊό είτε λόγους διασφάλισης της τάξης, οι Έλληνες τίμησαν με τον δικό τους τρόπο την 25η Μαρτίου, σε όλες τις ιδιαίτερες πατρίδες του Ελληνισμού. Από τη Νέα Ορεστιάδα και την Κομοτηνή, μέχρι το Ηράκλειο της Κρήτης και τη Ζάκυνθο, αλλά και από τη Βόρειο Ηπειρο μέχρι την Κύπρο και την Κριμαία. Είτε με σεμνές καταθέσεις στεφάνων σε προτομές και μνημεία του Αγώνα είτε με μοτοπορείες και συγκεντρώσεις, νέοι κυρίως άνθρωποι φώναξαν προς τις ηγεσίες του τόπου ότι το μήνυμα του Αγώνα για εθνική ανεξαρτησία παραμένει ζωντανό και επίκαιρο ως πρόταγμα για την ολοκλήρωσή του. Και θα συνεχίσουν να το κάνουν.
* Δημοτικός Σύμβουλος Θεσσαλονίκης «Θεσσαλονίκη Πόλη Ελληνική» [email protected]
