Οι Έλληνες για τρία πράγματα σφάζονται. Για κτηματικές διαφορές και κληρονομικά, για τα πολιτικά και για τα ποδοσφαιρικά.
Σήμερα θα ασχοληθούμε με τα πολιτικά, αφού τα κληρονομικά είναι άλυτα, τα δε ποδοσφαιρικά τα έχει λύσει η κυβέρνηση με την απαγόρευση εισόδου φιλάθλων στα γήπεδα (βλέπε τελικό Κυπέλλου).
Τα πολιτικά, λοιπόν, είναι αιτία, ενίοτε, ομηρικών καβγάδων. Οι Έλληνες μαλώνουν για την ιδεολογία τους και όχι πλέον για τους πολιτικούς, τους οποίους -επιτέλους- τους έχουν τοποθετήσει στο χαμηλότερο σημείο της εκτίμησής τους. Και δικαίως, μια και αυτοί συνεχώς προκαλούν.
Είδα προχθές σε μια φωτογραφία τους κ. Ρουσόπουλο, Τσίπρα και ΓΑΠ να παρακολουθούν, κάπου στας Ευρώπας, τον αγώνα του Ολυμπιακού, μεσ’ στην καλή χαρά. Μα, θα μου πείτε, τι θέλεις, όταν συναντά o ένας τον άλλο να κουμπουριάζονται; Άλλωστε συνάδελφοι είναι. Όχι βέβαια, αλλά τόση χαρά μεταξύ των υποτίθεται… αλλοφύλων; Τι θα πει αυτό;
Ότι όλα αυτά που μας σερβίρουν στη Βουλή ότι δήθεν νευριάζουν, τσακώνονται και αποχωρούν είναι καραστημένα για να τα βλέπει το πόπολο και να τους ψηφίζει. Μα, είναι πολιτισμός, θα πούνε μερικοί. Οι περισσότεροι όμως ξέρετε τι θα πουν; Ότι είναι απλώς δούλεμα.
