Κατά την εποχή της Γαλλικής Επαναστάσεως υπήρχε μια κατηγορία του λαού που περιελάμβανε τη φτωχολογιά για σένα κάθε μου τραγούδι, που έλεγε και ο Μπιθικώτσης. Αργότερα, στη ρωσική επανάσταση, οι «αβράκωτοι», αυτή ήταν η κατηγορία που αναφέραμε, έγιναν πλέμπα.
Σήμερα στην Ελλάδα οι αβράκωτοι και η πλέμπα έγιναν αυτό που έλεγε ο Γαργανουράκης: «Προσκυνώ τη χάρη σου, λαέ μου, σκύβω το κεφάλι στα μαρτύριά σου και θαυμάζω, λαέ μου, τα έργα σου». Και φυσικά ένας τέτοιος λαός δεν μπορεί να ντύνεται με κοστούμια και γραβάτες. Αρα όξω οι γραβάτες, διότι όποιος τις φοράει είναι απλώς εχθρός του λαού. Ασχέτως αν τα μέλη του Ανωτάτου Σοβιέτ, κατ’ εξοχήν… φίλοι του λαού φορούσαν κατάμαυρα κοστούμια, με επίσης κατάμαυρες γραβάτες. Εδώ, λοιπόν, έχουμε τον δήμαρχο κ. Δούκα που διεκδίκησε τη δημαρχία γραβατωμένος και εσχάτως το παίζει… αβράκωτος και ερωτευμένος με τη ροζ σημαία (Θεέ και Κύριε!). Από κοντά και ο κ. Ανδρουλάκης είναι στο βάλε βγάλε τη γραβάτα, αναλόγως το περιβάλλον. Εσχάτως μάς προέκυψε αβράκωτος και ο κύριος πρωθυπουργός, που το παίζει… Τσίπρας. Αν νομίζει όμως ότι βγάζοντας τη γραβάτα θα κερδίσει τις εκλογές…
Εδώ αγαπητέ κ. Μπολώση κυκλοφορεί εσχάτως αγραβατωτος μέχρι και ο κ. Χατζηδάκης!
Είδα πλάνα από τα ξανα-ζεσταμενα πανηγύρια για τον ΒΟΑΚ όπου ο ΠΘ εμοιαζε λες και δεχόταν συνεχείς ριπές από βενζινοκίνητο φυσητήρα στο πρόσωπο ενώ πίσω του διακρινόταν ο υπουργός σαν λαχαναγοριτης με γκρι ποντίκι σακάκι και σιελ πουκάμισο άνευ γραβάτας.
Τρόμαξα!
Για φανταστείτε έναν ανεπαγγελτο Τσίπρα σε συσκευασία Χατζηδάκη να αναλαμβάνει τις τύχες του Έθνους!
Τρόμος!
Συνήθως στις κατάλληλες ταινίες ο “πρωταγωνιστής” όταν εχει βγάλει την γραβάτα συνήθως ακολουθεί….
Άνευ σιέλου!