Υπενθυμίζω το άρθρο μου της 5ης τρέχ, στη «Δημοκρατία» και στο Newsbreak της 4 τρέχ., που αναφέρεται σε όντως θεόπεμπτη ευκαιρία για την Ελλάδα. Υπέθεσα ότι, ακόμη, και πρωτοετείς φοιτητές οικονομικών, και όχι μόνο, θα έσπευδαν να την «αρπάξουν από τα μαλλιά», για να σωθεί η πατρίδα.
Της Μαρίας Νεγρεπόντη-Δελιβάνη
Αυτό, ακριβώς, έπραξε η Τζώρτζια Μελόνι, η οποία βιάστηκε να εκμεταλλευτεί τη νέα διεθνή τάξη που επέβαλε ο Ντόναλντ Τραμπ, και να επιτύχει ειδική χρήση δασμών, το περιεχόμενο των οποίων να ευνοεί την περίπτωση και τις σχετικές ανάγκες της ιταλικής οικονομίας και, ειδικότερα, βιομηχανίας. Παραβλέποντας, φυσικά, δισταγμούς και προθέσεις της ΕΕ.
Και, πράγματι, η βραδυκίνητη και μόνιμα μπερδεμένη ηγεσία της ΕΕ, δεν έχει απολύτως τίποτα να προσθέσει στην παρούσα νέα κατάσταση, στην οποία το κράτος-έθνος αντικατέστησε την παγκοσμιοποίηση, με την επιβολή του προστατευτισμού. Οι δασμοί, που αποτελούν το κυρίαρχο μέτρο του, εξυπακούεται ότι χρησιμοποιούνται από την κάθε χώρα, και όχι βέβαια από ενώσεις ή συγκροτήματα χωρών, όπως η ΕΕ, με τρόπους και συνδυασμούς που να εξυπηρετούν τις ειδικές ανάγκες και αδυναμίες της καθεμιάς από αυτές.
Ειδικότερα για την Ελλάδα, είχα την αισιόδοξη βεβαιότητα ότι οι αρμόδιοι θα έσπευδαν να καταστρώσουν σχέδιο δράσης, έτσι που οι καλά μελετημένοι και σωστά στοχευόμενοι δασμοί να αναγεννήσουν την ετοιμοθάνατη οικονομία μας. Στην αδιέξοδη κατάσταση, που την έφερε η πρόωρη είσοδός της στην ΕΟΚ και στην Ευρωζώνη, καθώς και αργότερα τα Μνημόνια, θα έπρεπε λογικά να είναι η πρώτη, που θα έσπευδε να διασωθεί μέσα από το νέο διεθνές οικονομικό καθεστώς.
Δυστυχώς, όμως, οι σχετικές επιλογές των αρμοδίων, δείχνουν να είναι όχι απλώς αντίθετες, από τις απολύτως επιβεβλημένες, αλλά επιπλέον και για ακόμη μια φορά να εντάσσονται στην κατηγορία των καταστρεπτικών, για την Ελλάδα, και την επιβίωσή της αποφάσεων.
Πράγματι, όπως τελευταίως ανήγγειλε ο υπ. Οικονομικών «η Ελλάδα είναι μέλος της ΕΕ και θα ακολουθήσει την ενιαία γραμμή της Ευρώπης αναφορικά με τις διαπραγματεύσεις με τις ΗΠΑ, που είναι ήδη σε εξέλιξη». Και πρόσθεσε: «Θέλουμε να χαμηλώσουμε τη θερμοκρασία στο δωμάτιο». Δηλαδή, πως; Με δικές μας θυσίες;
Αλλά, με ποια βάση, με τι προοπτικές, με ποιες θεωρητικές καταβολές, με τι βασικές επιδιώξεις μπορεί να εκληφθεί ως λογική επιδίωξη, η προσπάθεια επιβολής/επιλογής δασμών, κοινών (σύμφωνα με τις όποιες προτιμήσεις της ΕΕ, που θα τις διαπραγματευθεί με τις ΗΠΑ); Υπάρχουν, αλήθεια, τέτοιας κατηγορίας δασμοί, που να εμφανίζονται με το ίδιο κοστούμι, και που να απευθύνονται σε οικονομίες εντελώς διαφορετικές, όπως αυτές του ευρωπαϊκού Βορρά και Νότου, αλλά και όπως όλες αναμεταξύ τους; Η σχετική, συνεπώς, απόφαση της χώρας μας (αν, φευ, παραμείνει όπως αναγγέλθηκε), θα αποτελέσει πρωτιά, που όμως δεν θα βρίσκει την όποιας μορφής στήριξη, στο σύνολο της οικονομικής θεωρίας και εφαρμογής.
Να επαναλάβω ακόμη ότι θεωρώ ανεξήγητης βάσης τη δήλωση του κ. Πρωθυπουργού, ότι η «Ελλάδα είναι υπέρ του ελεύθερου εμπορίου». Διερωτώμαι, δηλαδή, πως και με τι τρόπους, αλλά και με τι είδους επιδιώξεις, αλλά και με τι κινδύνους, η Ελλάδα, ως φύλλο στον άνεμο, θα κρατά τη σημαία ενός συστήματος, το οποίο θα έχει καταργηθεί για όλο τον υπόλοιπο κόσμο.
Και όλα αυτά τα ανεξήγητα, αλλά όμως άκρως απειλητικά, συμπληρώνονται με την πάγια (όπως όλα δείχνουν) απόφαση της Κυβέρνησης να καταβάλουμε τμήματα του χρέους πριν τη λήξη τους. Απόφαση, που δεν βγάζει με τίποτα νόημα, καθώς αναφέρεται σε οικονομία που έχει κυριολεκτικά ριμαχτει από ορισμένους αυτόχρημα εγκληματικούς όρους των Μνημονίων, αλλά και από δικές μας καταστρεπτικές επιλογές. Που έχει απαράδεκτα εκτεθεί στην υφήλιο ως αποτελούμενη από τεμπέληδες (παρότι οι Έλληνες εργάζονται περισσότερο από κάθε άλλο λαό, εκτός των Ρουμάνων), ως αλκοολικοί, ως αναξιοπρεπείς που ζουν σε βάρος άλλων λαών κ.ο.κ.
Πως, αλήθεια, μπορούν να ερμηνευτούν αυτές οι ανεξήγητες και άκρως καταστρεπτικές μας αποφάσεις; Από μια, απύθμενη υποτέλεια; Από ένα χωρίς όριο εθνομηδενισμό; Από αφανείς επιδιώξεις, που ενδέχεται να εναντιώνονται στο εθνικό συμφέρον;
Αυριο, 25 τρεχ. στις 7.30μμ. θα μιλήσουμε για πολλά από τα παραπάνω προβλήματα στον Ιανό, Ερμού 24, με την ευκαιρία της παρουσίασης του νέου μου βιβλίου «Όχι στον Εθνομηδενισμό, Όχι στην Υποτέλεια, Τιμή στο ‘21».
