Η ωραιότερη χώρα του υποκόσμου

Ορισμένοι δημοσκόποι μας δεν κρατούν πλέον ούτε τα προσχήματα. Μιλούν δημοσίως λες και «παπαγαλίζουν» τσιτάτα από καλογραμμένα κυβερνητικά non papers. To τελευταίο τους εύρημα είναι η λέξη «ατελής». Ακουσα έναν να ομιλεί για την «ατελή πόλωση» του πολιτικού μας συστήματος. Ακουσα έναν άλλον να ομιλεί για την «ατελή ισορροπία» μεταξύ κυβέρνησης και αντιπολίτευσης.

Προσωπικώς, βλέποντας τα πράγματα από μέσα, από πολύ μέσα, δεν βρίσκω τίποτε το «ατελές» – το αντίθετο. Ο επαγγελματισμός με τον οποίο χειρίζεται το πολιτικό μας σύστημα τα ζητήματα που το «καίνε» αγγίζει την «τελειότητα». Και αυτό συμβαίνει γιατί, όπως έγραψε προσφάτως σε σχόλιό του Ελλην πολίτης στο διαδίκτυο κάτω από μια συνέντευξή μου για θέματα διαφάνειας, «είμαστε η ωραιότερη χώρα του υποκόσμου». Οχι του κόσμου, του υποκόσμου! Δυστυχώς, δεν πρόκειται για άσκηση εξυπνάδας – θα το θέλαμε πολύ. Πρόκειται για την αλήθεια. Ερευνούμε τους αλώβητους και τους ανηλεείς. Αλώβητους, γιατί νιώθουν ότι τίποτε ποτέ δεν θα τους απειλήσει και ανηλεείς γιατί θεωρούν το θράσος αρετή. Νομοθετούν την παρανομία ως νομιμότητα. Συγκεκριμένα: νομοθετούν καταρχάς ως κανόνα δικαίου τη δυνατότητα να έχουν οι πολιτικοί όσα μετρητά επιθυμούν στην οικία τους, χωρίς να τα δηλώνουν στην ετήσια δήλωση της περιουσιακής τους κατάστασης. Κυνηγούν το «μαύρο» χρήμα που τυχόν κυκλοφορεί σε κλάδους της οικονομίας, αλλά, αν πρόκειται για τις δικές τους οικονομίες, όλα καλά. Λευκοί σαν όνειρο! Και, όταν αισθάνονται ότι τα σχέδιά τους προχωρούν χωρίς αντίσταση λόγω της «ατελούς πόλωσης» και της «ατελούς ισορροπίας», αποθρασύνονται έτι περαιτέρω.

Νομοθετούν υπερηφάνως ως κανόνα δικαίου να έχουν οι σύζυγοι και οι συγγενείς τους εξωχώριες εταιρίες στην αλλοδαπή. Ο Κασσελάκης καταδικάστηκε σε 30 μήνες φυλακή γιατί ομολόγησε αφελώς ότι δεν δήλωσε τις εξωχώριές του -κοινώς, offshore- στο πρώτο του «πόθεν έσχες», αλλά, όταν πρόκειται για τις δικές τους υποθέσεις, παρανομία καμιά! Νόμος του κράτους! Νόμος είναι το δίκιο των λαμογιών. Κι αν στο μέλλον τολμήσει κανείς να ρωτήσει για μετοχές εταιριών εν Ελλάδι αποκτηθεισών, αλίμονό του! Μαύρο φίδι που τον έφαγε! Μέσω αυτού του νέου νομικού σχήματος θα του κάνουν και… αγωγή. Αφού πρώτα τον αποκαλέσουν «χυδαίο», επειδή τάχα επιτίθεται σε γυναικόπαιδα που έχουν στην κατοχή τους μετοχές σε εταιρίες λειτουργούσες και συμμορφωθείσες με νόμο και με το Ενωσιακό Δίκαιο, σύμφωνα με τα οριζόμενα στην έκθεση κανονιστικών επιπτώσεων της τροπολογίας που κατατέθηκε προς ψήφιση στη Βουλή. (Δυστυχώς, τους βουλευτές τούς έχουν για να τους κρατούν το φανάρι…)

Να γιατί είμαστε η ωραιότερη χώρα του κόσμου και του υποκόσμου. Υπάρχουν όμως και άλλα παραδείγματα, που δεν σχετίζονται απαραιτήτως με τον υπόκοσμο, αλλά με τους θεσμούς. Την τελευταία διετία γίναμε μάρτυρες μιας ασυνήθιστης κατάστασης: εισαγγελέας ανώτατου δικαστηρίου, που συνήθως εποπτεύει δικαστικές έρευνες, ανέλαβε να πραγματοποιήσει ο ίδιος έρευνα εις βάρος κοινοβουλευτικού κόμματος, εξετάζοντας μάρτυρες, ενώ τώρα, μέσω της συμμετοχής διά κληρώσεως σε γνωμοδοτικό συμβούλιο, διεκδικεί το δικαίωμα να ερευνήσει και πρώην υπουργό. Μεταξύ μας, γιατί όχι; Οποιος ερευνά πολιτικά πρόσωπα βρίσκεται στο επίκεντρο της προσοχής… Το πρόβλημα είναι, όμως, το εξής: τι γίνεται αν έρθει ένα δικαστήριο και ανατρέψει με απόφασή του τη δίωξη που έκανε κορυφαίος εισαγγελικός λειτουργός και την οποία χαιρέτισε η κυβέρνηση ως εξυπηρετούσα τις πολιτικές της επιδιώξεις; Ειδικώς αν με αυτή τη δίωξη, που είχε στόχο την έκπτωση βουλευτών και την αλλαγή των κοινοβουλευτικών συσχετισμών, εισέβαλε αναρμοδίως στα εσωτερικά της λειτουργίας κόμματος. Στέκεται; Και το χειρότερο: είτε στέκεται είτε δεν στέκεται, ποια είναι η εικόνα που σχηματίζει ο μέσος πολίτης για τη Δικαιοσύνη και τη δημοκρατία;

Μην το ψάχνετε, αγαπητοί. Δεκάρα δεν δίνουν οι αλώβητοι και οι ανηλεείς για το τι λέμε εμείς και για το τι παθαίνει η δημοκρατία στην ωραιότερη χώρα του κόσμου… Το καθεστώς είναι, άλλωστε, ευρηματικό: όταν δεν ελέγχει τον κανόνα δικαίου κάνει τα πάντα για να ελέγξει αυτόν που εφαρμόζει τον κανόνα δικαίου. Ιδού η «τελειότης». Κι αν δεν το καταφέρει ούτε αυτό, κοιτάζει να καταστρέψει ή να αλλοιώσει τις αποδείξεις που αποδεικνύουν το έγκλημα, και να υπονομεύσει την αξιοπιστία των κρίσιμων μαρτύρων-εμπειρογνωμόνων που τεκμηριώνουν. Το ζούμε με τα Τέμπη. «Τσαρλατάνος» ο κολεγιόπαις Λακαφώσης, «γνήσιο» το βίντεο που αθωώνει την εμπορική για το παράνομο φορτίο, θεωρία συνωμοσίας το ξυλόλιο, η μόνη αλήθεια είναι τα… έλαια σιλικόνης. Εφτασαν, κατόπιν όλων αυτών, οι αλώβητοι και οι ανηλεείς στα απώτατα όρια του θράσους: να διακηρύσσουν ότι «το ψέμα έχει κοντά ποδάρια». Σε πιο δυστοπικό κόσμο αποκλείεται να ζήσουμε… Το κόλπο γίνεται νόμος. Οι εφαρμοστές του νόμου πιέζονται να κάνουν ντελίβερι στις εξουσίες. Και όταν αυτό δεν αρκεί, καταστρέφονται οι αποδείξεις, εξουδετερώνονται οι μάρτυρες και οι ένοχοι ζητούν τα ρέστα από τους αθώους. Ω, τι εξαίσια χώρα!