Μπορεί η σημερινή Ελλάδα να μην αισθάνεται και πολύ υπερήφανη για τους ταγούς της, κάποτε όμως τα πράγματα ήταν πολύ διαφορετικά. Υπήρξαν ηγέτες που την πήραν από το χέρι και την οδήγησαν στην απόλυτη δόξα. Ενας από αυτούς, αναμφισβήτητα, ήταν ο Γέρος του Μοριά, ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, ο οποίος μεταξύ των πολλών άλλων είχε πει και το «Ή παπάς παπάς ή ζευγάς ζευγάς», με αφορμή την ενασχόληση ενός ιερέα και με τα δύο αντικείμενα, με συνέπεια να τα μουσκέψει αμφότερα.
Αφορμή μού έδωσε μια ημερίδα για τη «Μάχη της Κρήτης», όπου μία ιατρός ανέλαβε να μας εξηγήσει τη στάση των Ευελπίδων εκείνη την εποχή. Είπε, λοιπόν, ότι προτάθηκε στους Ευέλπιδες να αναλάβουν καθήκοντα αστυνόμευσης των Αθηνών και εκείνοι αρνήθηκαν να γίνουν ασφαλίτες! Γιατί, κυρία μου, δεν περιορίζεσθε στον τομέα σας;
Ευτυχώς, επόμενος ομιλητής αποκατέστησε την ιστορική αλήθεια λέγοντας ότι οι Ευέλπιδες αρνήθηκαν να μπουν στα παπούτσια των τροχονόμων, διότι τέτοια καθήκοντα τούς πρότειναν και όχι να γίνουν πράκτορες της Κρατικής Ασφαλείας. Οταν όμως μπερδεύεις τις σύριγγες και τα στηθοσκόπια ή ακόμα και την κομματική σκοπιμότητα με την Ιστορία, αυτά τα αποτελέσματα προκύπτουν. Για την ιστορία, οι Ευέλπιδες αρνήθηκαν και ακολούθησε η κάθοδός τους στην Κρήτη.
Δεν μπορώ να καταλάβω, γιατί ο συντάκτης του κειμένου χρησιμοποιεί αγγλισμός ‘τι πάει να πει αρνήθηκαν να μπουν στα παπούτσια τους'(if they were in their shoes).Γιατί δεν γράφεται σε απλά ελληνικά, αρνήθηκαν τη θέση του αστυνόμου η το πόστο του τροχονόμου.
Έλεος με τους ξενισμους και το AI.