Τι φοβούνται τόσο πολύ Μητσοτάκης – Καραμανλής;

Πρώτη φορά έπειτα από… χρόνια, ο ΣΥΡΙΖΑ (έστω και αυτός, ο «κουτσουρεμένος»), έπραξε σωστά. Η δική του πρόταση για σύσταση προανακριτικής επιτροπής, με την οποία εγκαλεί πέντε πολιτικά πρόσωπα, προεξάρχοντος του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη, αντικατοπτρίζει τη λαϊκή βούληση – απαίτηση.

Δεν μπορεί να υπάρξει πραγματική διερεύνηση ευθυνών για το έγκλημα των Τεμπών με βασικό πρόσωπο στο κάδρο (μόνο) τον τότε υπουργό Μεταφορών Κώστα Καραμανλή. Ο φυσικός του προϊστάμενος είναι ο πρωθυπουργός της χώρας. Αρα πρέπει να ερευνηθεί αν υπήρξαν και δικές του ευθύνες, ώστε να αποδοθεί «λευκός» από τη Δικαιοσύνη στην κοινωνία, αν και εφόσον τα είχε όλα καλώς καμωμένα. Η έρευνα δεν έβλαψε ποτέ κανέναν, παρά μόνο τους ενόχους. Οταν έχεις ήσυχη τη συνείδησή σου, δεν μπορείς να φοβάσαι τίποτα. Ετσι δεν είναι, κύριοι;

Η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ, την οποία καθώς φαίνεται θα συνυπογράψουν και οι βουλευτές του Στέφανου Κασσελάκη, είναι φανερό ότι δημιούργησε κλίμα «αναταραχής» στο κυβερνών κόμμα. Βλέπετε, είναι σε εξέλιξη και ο κακός χαμός που γίνεται με το σκάνδαλο στο ΟΠΕΚΕΠΕ, οπότε… μαζεύονται πολλά και δύσκολα διαχειρίσιμα.

Είναι ξεκάθαρο από την αντίστοιχη… πρόταση (ο Θεός να την κάνει!) της Νέας Δημοκρατίας για σύσταση προανακριτικής για τον Κώστα Καραμανλή ότι δεν τρελαίνονται για έρευνα, αλλά ο στόχος είναι να… ντριμπλάρουν επικοινωνιακά. Το διαπιστώνει εύκολα καθένας βλέποντας πώς «αθωώνει» η εν λόγω πρόταση τον τέως υπουργό Μεταφορών με τη φράση «τα στοιχεία για τυχόν ποινική ευθύνη εις βάρος του κ. Καραμανλή δεν είναι ισχυρά»! Με δυο λόγια, τον «στέλνουν», υποτίθεται, σε προανακριτική, αλλά με τέτοια «πανοπλία» που το ματς μοιάζει στημένο. Κι αναρωτιέται εύλογα καθένας: Τι φοβούνται, τι τρέμουν οι κυβερνώντες και δη οι κ. Μητσοτάκης και Καραμανλής; Ο λαός μας λέει «καθαρός ουρανός αστραπές δεν φοβάται».

Τις τελευταίες ώρες υπάρχουν πολλοί που θεωρούν ότι η «υπόθεση Τριαντόπουλου» ήταν μια πρόβα τζενεράλε για όσα θα ακολουθούσαν με τον Κώστα Καραμανλή. Απομένει να μας δείξει η ζωή αν αυτή η εκτίμηση είναι σωστή. Θέλω να θυμίσω πάντως πως μόλις έναν μήνα πριν από το έγκλημα των Τεμπών, όταν ο τότε υπουργός Μεταφορών κουνούσε το δάχτυλο στη Βουλή φωνάζοντας «Είναι ντροπή να αμφισβητείτε την ασφάλεια των τρένων», δεν βγήκε ο πρωθυπουργός της χώρας να τον επιπλήξει. Ούτε του συνέστησε να είναι λιγότερο κάθετος στη βεβαιότητά του. Επαναλαμβάνω ότι ο πρωθυπουργός δεν είναι… ξάδερφος του υπουργού αλλά ο πολιτικός προϊστάμενός του, ο οποίος με τη σιωπή του αποδέχτηκε την «ασφάλεια των τρένων», εκείνη που έστειλε στον τάφο 57 αθώες ψυχές.

Αν η κυβέρνηση συνεχίσει να… παραπέμπει με απόλυτη «κάλυψη» τον Κώστα Καραμανλή και να αρνείται πεισματικά την πρόταση μέρους της αντιπολίτευσης να μπει στο κάδρο της έρευνας και ο Κυριάκος Μητσοτάκης, τότε θα επιβεβαιώσει πανηγυρικά όσους θεωρούν ότι κάτι φοβάται ή κάτι έχει να κρύψει. Για να το πω και με «ορολογία Τεμπών», πως κάτι θέλει… να μπαζώσει. Το σίγουρο είναι πάντως πως η συγκεκριμένη μεθοδολογία αποτελεί ακόμα έναν κρίκο στην αλυσίδα αυτού που εδώ και δύο χρόνια ο κόσμος αποκαλεί «συγκάλυψη». Πεποίθηση η οποία καθημερινά γιγαντώνεται από τις πράξεις (τους)…