Με τη συμπλήρωση 10 ετών από το πραξικόπημα, που μετέτρεψε το ΟΧΙ του τότε δημοψηφίσματος σε ΝΑΙ, επανήλθε στο προσκήνιο ο σχετικός προβληματισμός εκείνων των ημερών, καθώς και η ανάγκη διερεύνησής του.
- Της Μαρίας Νεγρεπόντη-Δελιβάνη
Το τι συνέβη εκείνο το βράδυ του δημοψηφίσματος έχει αποτυπωθεί σε πολυάριθμα Video, που στο σύνολό τους διατυπώνουν, με εκπληκτικά (θα έλεγα) άνετο τρόπο, την αγωνιώδη απόφαση «να βρούμε τρόπο να κάνουμε το ΟΧΙ, ΝΑΙ». Σε κανένα, ωστόσο, απ’ αυτά δεν αναλύεται ο κίνδυνος που θα δικαιολογούσε την κατάλυση του Συντάγματος. Προφανώς, θεωρείται, για ορισμένους, όχι όμως και για το 61% του ελληνικού λαού, δεδομένος.
Συγκεκριμένα, ορισμένοι αξιωματούχοι της εποχής έκριναν ότι το ΟΧΙ δεν ήταν της αρεσκείας τους, ήταν επικίνδυνο και συνεπώς έπρεπε, με κάθε τρόπο, να γίνει ΝΑΙ. Στη συνέχεια, και με βάση το περιεχόμενο των σχετικών Video, οι αξιωματούχοι που επιστρατεύτηκαν για «να σώσουν τη χώρα», έσπευσαν να επικοινωνήσουν με ομολόγους τους της ΕΕ, ζητώντας οδηγίες, για το πως θα αψηφήσουν την σαφέστατα εκφρασθείσα θέληση του 61% του ελληνικού λαού, που ήθελε ΟΧΙ.
Εξυπακούεται, ότι στο σύντομο αυτό σημείωμα, δεν έχει θέση η όποιας μορφής προσπάθεια διερεύνησης του πόσο επικίνδυνο ήταν ή δεν ήταν το ΟΧΙ για την Ελλάδα, το πόσο και το πως μας απειλούσαν οι εταίροι μας, προφανώς με grexit, το πόσο τα σχέδια/συμφέροντα ορισμένων πολιτικών ήταν αντίθετα με το ΟΧΙ του δημοψηφίσματος κ.ο.κ. Να σημειώσω, απλώς, εν προκειμένω, ότι σε τηλεφωνική συνομιλία του κ. Τσίπρα με την κυρία Μέρκελ, και σε ερώτησή της τι θα γίνει με το δημοψήφισμα, ο κ Τσίπρας απάντησε ότι θα είναι σίγουρα ΌΧΙ (από τα απομνημονεύματα «Ελευθερία»).
Περιττό να υπενθυμίσω ότι, σε δημοκρατικές χώρες, οι κυβερνήσεις τους, με εκλογές ή με δημοψήφισμα, απευθύνονται στην κρίση του λαού, προκειμένου αυτός να αποφανθεί για όλα τα θέματα που αφορούν την τύχη και την επιβίωση της πατρίδας του. Ουδεμία δημοκρατική διαδικασία, εξ όσων γνωρίζω, προβλέπει τη φίμωσή του ή τη διαστρέβλωση της βούλησής του, με οποιαδήποτε δικαιολογία.
Πως να σταθεί, συνεπώς, στα πόδια της η κατακαημένη Ελλάδα, που τη μια, καταφθάνουν περιχαρείς οι σύμμαχοι μας στην ΕΕ, παρέα με το ΔΝΤ, και δηλώνουν ότι «μας έσωσαν», ενώ η καταστροφή μας είναι πλέον ή ξεκάθαρη και πλέον ή ορατή μέσα από το σύνολο των επίσημων στατιστικών δεδομένων; Και από την άλλη, και πάλι οι δικοί μας αρμόδιοι, ρωτούν το λαό με δημοψήφισμα προς ποια κατεύθυνση επιθυμεί να πορευτεί. Αλλά, όταν η απάντηση δεν είναι η αναμενόμενη επιθυμητή, ο λαός κλωτσιέται στη γωνία, βοηθούντων φυσικά και των συμμάχων, ενώ επιστρατεύονται λύσεις, διαμετρικά αντίθετες από αυτές που ψήφισε ο λαός.
Για το φιάσκο του δημοψηφίσματος του 2015 δεν υπάρχει δικαιολογία, σε θέση να γίνει αποδεκτή από δημοκρατική ευρωπαϊκή χώρα και μέλος της ΕΕ και της Ευρωζώνης του 21ου αιώνα. Είναι και ο λόγος, για τον οποίο, με την ευκαιρία της συμπλήρωσης 10 ετών από το δημοψήφισμα, γράφονται και λέγονται πολλά. Χωρίς, ωστόσο, όλα αυτά τα πολλά, φλύαρα και εκτός θέματος, να είναι σε θέση να διαφωτίσουν στο ελάχιστο για το τι ακριβώς συνέβη εκείνο το δραματικό βράδυ του δημοψηφίσματος.
Φοβούμαι, ότι δεν θα υπάρξει ούτε στο μέλλον διαφωτιστική ανάλυση για το πως, ακριβώς, το ΟΧΙ μεταλλάχθηκε σε ΝΑΙ. Και τούτο, διότι μια ανάλογη προσπάθεια θα νομιμοποιούσε την, κατά περίπτωση, κατάργηση του Συντάγματος, εγκρίνοντας το ελεύθερο στις «δημοκρατικές κυβερνήσεις», να καταργούν το αποτέλεσμα εκλογών ή δημοψηφισμάτων, οσάκις κρίνουν ότι αυτό είναι ανεπιθύμητο και επικίνδυνο, χωρίς και να εξηγούν το περιεχόμενο της εκάστοτε επικινδυνότητας.
Κολυμπάμε σε άκρως επικίνδυνα νερά, που απειλούν να καταβροχθίσουν τη δημοκρατία. Πρόκειται, ασφαλώς, για την προϊούσα παρακμή της Δύσης, με την οποία έχω ασχοληθεί ευρέως σε αναλύσεις μου, και η οποία, όπως όλα δείχνουν, έχει διαβρώσει περισσότερο την Ελλάδα, σε σύγκριση με άλλες ευρωπαϊκές χώρες.
Κα Νεγρεπόντη, το δημοψήφισμα έθετε σε ερώτηση την αποδοχή ή όχι συγκεκριμένης πρότασης, η οποία μάλιστα αναγραφόταν αναλυτικά.
Οπότε τί ακριβώς μας λέτε σήμερα;
Ουδέποτε επρόκειτο για ένα δημοψήφισμα για την παραμονή της χώρας στο ευρώ όπως το διαστρέβλωσαν τα δυο υπεύθυνα της κρίσης κόμματα (ΠΑΣΟΚ και ΝΔ) και το ολιγαρχικό παρακολούθημά τους (ΠΟΤΑΜΙ), ή όπως το παρουσίαζαν κάποια στελέχη του Σύριζα προς άγραν ψήφων.
Ο Τσίπρας είχε ήδη φανεί ότι δεν επρόκειτο σε καμία περίπτωση να θέσει την χώρα εκτός ευρώ.
Οποιοσδήποτε άνθρωπος με βασική πολιτική σκέψη αντιλαμβανόταν ότι ο Τσίπρας θα χρησιμοποιούσε το δημοψήφισμα για να πιέσει τους δανειστές και να αποδείξει ότι συνεχίζει να διαθέτει ισχυρή λαϊκή στήριξη.
Η στήριξη αυτή ήταν η μόνη απάντηση στον ολομέτωπο που είχε κηρύξει η Γερμανία συνεπικουρούμενη από τα συνυπεύθυνα για την απώλεια εθνικής κυριαρχίας κόμματα ΠΑΣΟΚ και ΝΔ.
Θυμάμαι πολύ καλά να το επισημαίνω αυτό σε ανόητους συμπολίτες μας που είτε φαντασιώνονταν επανάσταση, είτε θρηνούσαν την επερχόμενη εκδίωξη από την Ευρώπη.
Το πόσο α-νόητες (δηλαδή άνευ νοητικών ικανοτήτων) ήταν και οι δύο πλευρές φαίνεται πρώτον από την επανεκλογή Τσίπρα, κατεξοχήν από αυτούς που ψήφισαν ΟΧΙ, και από τον αντι-ευπρωπϊκό εκφυλισμό όπου έχει οδηγήσει την χώρα η συμμορία της Νέας Δημοκρατίας που πρωτοστατούσε τότε στο ‘ΜΕΝΟΥΜΕ ΕΥΡΩΠΗ’ (ακόμη κι ο ελάχιστος της Ραφήνας κλήθηκε να στηρίξει την μνημονιακή υποδούλωση!)
Δέκα χρόνια μετά, οι ΜΕΝΟΥΜΕ ΕΥΡΩΠΗ βρίσκονται υπό δίωξη από την Ευρωπαϊκή Εισαγγελεία έχοντας στήσει εκτεταμένα δίκτυα διαφθοράς και μαφιόζικους μηχανισμούς διασπάθισης χρήματος μέσα στον κρατος και την κυβέρνηση. Πρωταγωνιστές του ΝΑΙ είναι υπεύθυνοι για καθεστωτική διακυβέρνηση, πρωτοφανή χειρισμό της Δικαιοσύνης, το μαζικό κυβερνητικό έγκλημα στα Τέμπη που συγκαλύφθηκε μεθοδικά, συγκαλύψεις του σκανδάλου των Παράνομων Υποκλοπών και του σκανδάλου ΝΟΒΑΡΤΙΣ.
Ο δε προσανατολισμός τους στην εκχώρηση εθνικής κυριαρχίας έγινε επίσημη κυβερνητική ατζέντα με την εκλογή της γαλαζοπράσινης ΝΔ το 2019 που επέβαλε ακύρωση του East Med, υποχώρηση της Ελλάδος στο Κυπριακό, εγκατάλειψη των ελληνικών πληθυσμών και των δικαιωμάτων τους σε Αλβανία, Ουκρανία και Συρία, αφοπλισμό των Ελληνικών νησιών, και στρατηγική υποχώρηση προς την Τουρκία, με διευκόλυνση της ατζέντας Ερντογάν στην ΕΕ.
Δεδομένων όλων αυτών, να έρχεστε σε τέτοιους καιρούς να μας μιλάτε για κωλοτούμπες, δηλώνει ΑΦΕΛΕΙΑ το λιγότερο. Ελπίζω να είστε απλώς αφελής. Κάθε τι άλλο είναι πολύ χειρότερο.
1. Το δημοψηφισμα ηταν ενα στατιστικο δειγμα που ζητηθηκε απο τον Βολφγκαντ Σοιμπλε. Γι αυτο στηθηκε με τον τροπο που στηθηκε. Η μαριονετες εδω στην Ελλαδα χορευαν καρσιλαμα και παλαμακια βαρουσσε η Μερκελ.
2. Το γεγονος οτι το ΟΧΙ εγινε ΝΑΙ αποτελει πραξικοπηματικη ενεργεια και παραβιαση του Πολιτευματος. Αφηστε τα καραγκιοζιλικια περι πολυπλευρων ερμηνειων. Δε βρισκομαστε σε αιθουσα να δικασουμε τη διαφορα σε δυο χωραφια.
3. Μετα το πραξικοπημα του 2015 βρισκομαστε επισημως σε διαδικασια καταλυσης του πολιτευματος. Ο ΣΥΡΙΖΑ ανοιξε την οδο αυτη και η ΝΔ χαρασσει την πολιτικη επανω σε αυτο. Ξεκαθαρα. Χωρις περιστροφες.
4. Ειδικα μετα το Ματι το καθεστως που εξουσιαζει τον τοπο αποκτα δικαιωμα να σκοτωνει χωρις καμια επιπτωση. Η φυσικη συνεχεια αυτου ειναι τα Τεμπη. Αλλη μια πορτα που ανοιξε η κυβερνηση Τσιπρα και εστρωσε το χαλι στη μαφια του Κουλη.
5. Το αρθρο της αξιοσεβαστης Κυριας Δελιβανη καταληγει ευστοχα στο οτι το Πολιτευμα βρισκεται σε κινδυνο. Αυτο αν δεν το παρει ειδηση ο καθε πολιτης αυτου του τοπου μαυρο φιδι που μας εφαγε.
6. Γελοια σχολια περι επαναστασεων δεν ευσταθουν. Οταν απειλειται το πολιτευμα υπαρχει διαταξη του Συνταγματος που αναφερει ποιος ειναι ο πραγματικος θεματοφυλακας του πολιτευματος.
Είσαι καθυστερημενος. Στην καλύτερη περίπτωση
Θυμάστε την ερώτηση στο δημοψήφισμα; Ήταν “Συμφωνείτε με τα μέτρα Γιούνκερ;”
Ο κόσμος ψήφισε OXI, και δεν εφαρμόστηκαν τα μέτρα που είχε προτείνει ο Γιούνκερ. Οπότε ποια κωλοτούμπα; Γιατί τελικά ο κόσμος δεν θέλει να πάρει καμία ευθύνη για την ψήφο του και μετά πετάει χαρταετό. Ούτε όταν ψηφίζει Μητσοτάκηδες ούτε όταν ψηφίζει Τσίπρες.