Περί της αναγγελθείσας επιχείρισης «σωτηρίας μας»

Η σημερινή παρουσίαση του βιβλίου μου, στην έκθεση βιβλίου της παραλίας στη Θεσσαλονίκη, απέναντι από το άγαλμα Μ. Αλεξάνδρου, συμπίπτει με την εξαγγελία 91 Ελλήνων, που προτείνουν την πολυπόθητη πολιτική επανεκκίνηση.

Και, που σύμφωνα με το σημερινό πρωτοσέλιδο της εφημερίδας “Δημοκρατία”, προτίθενται να κάνουν έκκληση σε δύο τ. πρωθυπουργούς να αναλάβουν την επιχείρηση σωτηρίας μας. Ποιος θα είχε αντίρρηση για το ότι εδώ, στο έσχατο σκαλοπάτι που βρισκόμαστε, ο καθένας μας προσεύχεται για την αλλαγή.

Ωστόσο, υποθέτω να μην υπάρχει αντίρρηση, για το ότι ορισμένα εδάφια των Μνημονίων (στα οποία ανέτρεξα ήδη κατά κόρον προφορικώς και γραπτώς, γι’αυτό και περιττεύει η εδώ επανάληψή τους) έχουν σφραγίσει την καταστροφή μας για απεριόριστο αριθμό δεκαετιών.

Έχουν φτωχοποιήσει και εξαθλιώσει τον ελληνικό λαό. Έχουν ξεπουλήσει αλύπητα την εθνική του περιουσία. Βρίσκονται πίσω από το έγκλημα των Τεμπών, την τριτοκοσμική κατάσταση, που επικρατεί στην υγεία και στην παιδεία, αλλά και ευθύνονται σε συντριπτικό βαθμό για το κατάντημα της εξωτερικής μας πολιτικής στα “ήρεμα νερά”, ως αποτέλεσμα της απύθμενης υποτέλειας, που απορρόφησε η υπογραφή των Μνημονίων.

Συνεπώς, παρότι στη Δημοκρατία (όση ακόμη υπάρχει στον τόπο μας) ο καθένας είναι ελεύθερος να κάνει κόμμα, το ίδιο και ο κάθε Έλληνας μπορεί να εκφράζει τη γνώμη του, έρχομαι να επαναλάβω τα όσα ήδη είπα και έγραψα, όταν ακόμη η υπόθεση επανεκκίνησης προλειαίνετo.

Στο μεταξύ, όπως είχα την ευκαιρία να διαπιστώσω σήμερα στο Διαδίκτυο, οι απόψεις μου, σχετικά με τη διάσωσή μας, βρήκαν πολυάριθμη παρέα.

Και γίνομαι για ακόμη μια φορά συγκεκριμένη, επαναλαμβάνοντας τα όσα είπα και έγραψα σχετικά. Δηλαδή, η “σωτηρία μας” είναι αγωνιωδώς επιθυμητή. Ωστόσο, είμαι πεπεισμένη ότι αν αυτή μας προσφερθεί από πρωτεργάτες της υπογραφής των επαίσχυντων Μνημονίων, πριν αναλάβουν τη διάσωσή μας, οφείλουν να μας εξηγήσουν τι ακριβώς συνέβη και προχώρησαν στο χαρακίρι της Ελλάδας.

Τους απείλησαν; Πώς και με τι μεθοδεύσεις; Υπέκυψαν μετά από τι είδους μαρτύρια; Ο μαρτυρικός ελληνικός λαός έχει δικαίωμα να μάθει τι, ακριβώς συνέβη, με το πρώτο, με το δεύτερο και με το τρίτο Μνημόνιο, και πως δέθηκε χειροπόδαρα στην καταστροφή του.

Και στη συνέχεια, όσοι ευθύνονται με υπογραφές Μνημονίων και, βέβαια, με τις απάνθρωπες συνέπειές τους, οφείλουν γονυπετείς να ζητήσουν μια τεράστια ΣΥΓΓΝΏΜΗ από τον κατακρεουργημένο ελληνικό λαό.

Και στη συνέχεια, ναι να συζητηθεί η “σωτηρία μας”, που αναπόφευκτα θα πρέπει να περιλαμβάνει ριζική αναθεώρηση των εγκληματικού περιεχομένου μνημονιακών εδαφίων, καθώς και ξεκάθαρη βροντερή φωνή απαίτησης των γερμανικών κατοχικών χρεών.

Τελειώνοντας, είμαι πεπεισμένη, ότι η δυτική μας προσέγγιση θεωρείται δεδομένη, ώστε να μην υπάρχει ανάγκη συνεχούς επιβεβαίωσης, αλλά κυρίως να μην συντρέχουν λόγοι αλλεπάλληλων καταστροφών μας, προκειμένου να την κατοχυρώνουμε. Και αν η κατοχύρωσή της σημαίνει τον πλήρη εθνικό μας εξευτελισμό, εξυπακούεται ότι οφείλουμε να την επανατοποθετησουμε σε στοιχειωδώς αξιοπρεπή όρια.