Σε κατάσταση ομηρίας

Στην τελευταία ομιλία του στο Πολεμικό Μουσείο ο πρώην πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής χρησιμοποίησε τη λέξη «ομηρία» για να περιγράψει τους κινδύνους τους οποίους διατρέχει η ελληνική εξωτερική πολιτική στις σχέσεις της με την Τουρκία. Μίλησε για τον κίνδυνο της ομηρίας της χώρας.

Εχουμε την εντύπωση ότι με όλα όσα παρακολουθούμε στον δημόσιο βίο η λέξη αυτή δεν έχει αναφορά μόνο στα Ελληνοτουρκικά, τα οποία επιδεινώνονται κάθε μέρα, προς πικρή επιβεβαίωση των προβλέψεων του πρώην πρωθυπουργού. Και προς πικρή επιβεβαίωση ημών οι οποίοι επιμένουμε στη βάση των πραγματικών δεδομένων -θυμίζουμε ότι αδαής κύριος Γεραπετρίτης πανηγύριζε προσφάτως ότι η Λιβύη δέχεται την αρχή της μέσης γραμμής- ότι ο τρέχων υπουργός των Εξωτερικών είναι ακατάλληλος να υπερασπιστεί τα εθνικά συμφέροντα. Δεν γνωρίζει από εξωτερική πολιτική ούτε τα στοιχειώδη.

Η λέξη ομηρία διατρέχει πλέον ολόκληρη την κυβερνητική πολιτική. Η Νέα Δημοκρατία και ο αρχηγός της είναι σε κατάσταση ομηρίας σε υποθέσεις διαφθοράς και εμπλοκής υπουργών της, όπως του ΟΠΕΚΕΠΕ, είναι σε κατάσταση ομηρίας στις σχέσεις της με την Ευρώπη, όπου προς πικρή επιβεβαίωση και των αποκαλύψεων της εφημερίδας μας έρχονται νέες δικογραφίες και πάγωμα κοινοτικών επιδοτήσεων, είναι σε ομηρία με το Μεταναστευτικό, καθώς οι Ιταλοί -σε συνεννόηση με τους Τούρκους- κατευθύνουν τις ροές από τη Λιβύη στην Κρήτη και όχι στο έδαφός τους. Ενώ ο Ελληνας υπουργός Μετανάστευσης προβλέπει ψευδώς επιστροφές μεταναστών σε χώρες που κάνουν αμάν για να τους διώξουν, όχι να τους δεχθούν πίσω.

Και βεβαίως σε κατάσταση ομηρίας και ασφυξίας βρίσκεται και η ίδια η Κοινοβουλευτική Ομάδα της Νέας Δημοκρατίας, ακόμα και πιστοί στον πρωθυπουργό βουλευτές, που διαπιστώνουν ότι πλέον δεν αντέχουν να απολογούνται ούτε για τα λάθη του κυρίου Γεραπετρίτη ούτε για τις λαμογιές στην Κρήτη, πολύ δε περισσότερο όταν διαπιστώνουν ότι οι περισσότεροι απ’ αυτούς είναι αποκλεισμένοι από τη νομή της εξουσίας.

Ολα όσα συμβαίνουν καταρχάς με τη διαχείριση της δικογραφίας που διαβίβασε η ευρωπαϊκή Εισαγγελία στο Κοινοβούλιο και όλα όσα σχεδιάζονται να συμβούν δεν θα εκθέσουν τον πρωθυπουργό στο εσωτερικό ότι είναι απλώς όμηρος των υπουργών του, εκβιαζόμενος. Θα τον εκθέσουν και στην Ευρώπη. Θα τον εκθέσουν στο εσωτερικό βεβαίως, διότι τι άλλο μπορεί να σημαίνει η φημολογούμενη αμνήστευση και παραγραφή μέσω εξεταστικής επιτροπής των κυρίων Βορίδη και Αυγενάκη μετά τις απειλές που εξαπέλυσαν εναντίον του στο παρασκήνιο ότι δεν θα καθίσουν φρόνιμα, θα ανεξαρτητοποιηθούν και δεν θα δεχθούν να γίνουν Ιφιγένειες. Εκβιαζόμενος (πολιτικά) είναι ο κύριος πρωθυπουργός. Και μεταξύ πολιτικού εκβιαστή και πολιτικού εκβιαζόμενου πάντοτε υπάρχει και το αντικείμενο της πολιτικής εκβίασης. Γεγονότα προς κοινολόγηση ή παρασιώπηση. Ολα όσα ξέρουν, δηλαδή, οι υπουργοί του και δεν έχουν πει μέχρι τώρα. Και τι δεν είδε ο Βορίδης μέσα στο Μαξίμου δύο χρόνια που είχε την ευθύνη του νομοθετικού έργου… Πολλά. Και τι δεν ξέρει ο Αυγενάκης… Πολλά επίσης.

Ωστόσο, όπως επισημαίνουν κοινοβουλευτικές πηγές, το να συμβιβάζεσαι με υπουργούς σου για τους οποίους ζητείται η διερεύνηση τυχόν ποινικών ευθυνών τους «για ηθική αυτουργία σε απιστία» από ευρωπαϊκό θεσμό είναι κάτι που δεν αφορά μόνο το προσωπικό κύρος σου στο εσωτερικό της χώρας. Ειδικά όταν εφαρμόζεις δύο μέτρα και δύο σταθμά. Αλλος στον φυσικό δικαστή και άλλος στην ξαπλώστρα. Αφορά το προσωπικό κύρος σου και έξω από τη χώρα. Στις Βρυξέλλες και σε ευρωπαϊκούς κύκλους εμπεδώνεται πλέον η άποψη ότι αυτή η κυβέρνηση παραβιάζει το ευρωπαϊκό Δίκαιο κατά συρροήν (απόρρητο επικοινωνιών, σύμβαση 717, ΟΠΕΚΕΠΕ) και συγκαλύπτει τις παραβιάσεις της κατά συρροήν. Ο φημολογούμενος συμβιβασμός με τον κύριο Βορίδη και με τον κύριο Αυγενάκη εξασθενίζει το κύρος της χώρας στο εξωτερικό, όχι μόνο το κύρος του πρωθυπουργού στο εσωτερικό της Κοινοβουλευτικής του Ομάδας και του εκλογικού σώματος.

Η διαφθορά δυστυχώς δεν είναι το μόνο μέτωπο στο οποίο η χώρα εκτίθεται. Η Ελλάδα, απ’ ό,τι φαίνεται, έχει περιέλθει σε κανονική κατάσταση ομηρίας με την Τουρκία. Ο Καραμανλής ήταν επιεικής, όταν μίλησε για κίνδυνο ομηρίας. Είμαστε ήδη σε ομηρία. Και μάλιστα μας καθιστούν ομήρους μέσω αντιπροσώπων. Ατιμωτικά. Η Τουρκία έχει εργαλειοποιήσει τη Λιβύη εναντίον της Ελλάδος. Και με το Μεταναστευτικό και με τη ρηματική διακοίνωση στον ΟΗΕ, με την οποία αμφισβητεί προς δόξαν του αφελούς υπουργού μας τη μέση γραμμή, και με το τουρκολιβυκό στο σύνολό του. Η Τουρκία δεν χρειάζεται να λερώνει τα χέρια της. Εφαρμόζει το δόγμα Νταβούτογλου. Βάζει τους υποτακτικούς της πλέον, τα δεύτερα, να μας εξευτελίζουν. Και γι’ αυτό άλλωστε η συνάντηση κορυφής του πρωθυπουργού με τον Ερντογάν στην Αγκυρα που ήταν προσδιορισμένη για τον περασμένο Δεκέμβριο έχει μετατεθεί για τον επόμενο Δεκέμβριο και βλέπουμε. Είναι ενδιαφέρον να παρατηρεί κανείς σε ό,τι αφορά το Μεταναστευτικό ότι οι ροές κατευθύνονται σχεδόν αποκλειστικά στην Κρήτη και όχι στην Ιταλία, με την οποία η Αγκυρα κάνει δουλειές. Είναι ενδιαφέρον να παρατηρεί κανείς ότι η Λιβύη, για την οποία ενδιαφέρεται η Chevron, που έχει εγκατασταθεί ήδη στην Αίγυπτο, στην Κύπρο και την Αλγερία, αμφισβητεί το δικαίωμά μας να κάνουμε εξορύξεις εντός της ελληνοαιγυπτιακής συμφωνίας για την ΑΟΖ! Την οποία τώρα θυμήθηκε να αμφισβητήσει στον ΟΗΕ, αφού της το ζήτησε η Αγκυρα. Και βεβαίως είναι ενδιαφέρον να παρατηρεί κανείς πως, όταν η νέα πρέσβης των Ηνωμένων Πολιτειών κυρία Γκίλφοΐλ ερωτήθηκε στη Γερουσία, αν θα πολιτευτεί στην Ελλάδα με βάση το Διεθνές Δίκαιο, εκείνη απάντησε «με βάση τα αμερικανικά συμφέροντα». Λογικό υπό μία έννοια, καθώς η Αμερική δεν έχει υπογράψει τη συνθήκη για το Δίκαιο της Θάλασσας -όπως και η Τουρκία-, μη αναμενόμενο όμως, σύμφωνα με τις κυβερνητικές υποσχέσεις ότι «έχουμε διασφαλίσει τα κυριαρχικά μας δικαιώματα νότια της Κρήτης». Το έχω πει εδώ και καιρό σε συνέντευξή μου στην τηλεόραση της «Ναυτεμπορικής» (27/3/2025) ότι η παρουσία της Chevron νότια της Κρήτης είναι η αρχή της μεγάλης διευθέτησης για τη Μεσόγειο. Στην οποία όχι μόνο πρέπει να εγκαταλείψουμε εθνικές θέσεις, αλλά και να πανηγυρίσουμε τις υποχωρήσεις με σαμπάνιες. Αυτό θα είναι το ζητούμενο. Να πανηγυρίσουμε με σαμπάνιες πως αποφύγαμε τον πόλεμο με τις εθνικές υποχωρήσεις. Μέσα σε αυτό το κλίμα δεν θα πρέπει να κάνει καμία εντύπωση σε κανέναν το γεγονός ότι η κυβέρνηση, το υπουργείο Ναυτιλίας, η Κομισιόν και μέχρι το προηγούμενο Σάββατο η Ενωση Ελλήνων Εφοπλιστών τηρούσαν σιγή ασυρμάτου για τις ανατινάξεις ελληνικών πλοίων με ουκρανικές νάρκες. Αυτοί είμαστε! Θα μας βυθίζουν και θα το βουλώνουμε. Λυπάμαι για το ρήμα, δεν είναι της αγωγής μου, αλλά δεν βρήκα καλύτερο. Ταιριάζει στην κατάσταση που ζει η χώρα. Είναι ώρα να σπάσει η σιωπή.

(πηγή: Εφημερίδα «δημοκρατία»)