Το ολοκαύτωμα της ΕΕ χάριν της Αμερικής «ξανά μεγάλης»

Στον πόλεμο της Ουκρανίας ο Τραμπ κατηγορείται ότι δεν τήρησε τις αρχικές του υποσχέσεις, περί ταχύτατης λήξης του. Επιπλέον, και όπως όλα δείχνουν, η συμπάθειά του Τραμπ για τον Πούτιν έχει μεταβληθεί σε θυμό, ενώ αντιθέτως απέναντι στον Ζελένσκι δείχνει να έχει αναπτύξει ξαφνική τρυφερότητα.

Με βάση αυτή την οιονεί μεταβολή του Τραμπ, στα σχετικά του πολέμου στην Ουκρανία, που συμπληρώνεται και από άλλες ενέργειες, όπως από τις συνεχείς μεταβολές δασμών, το ύψος των οποίων χρησιμοποιείται ως μέσο επίτευξης των επιδιώξεών του, ενισχύεται η άποψη ότι ο Τραμπ «στερείται κατευθυντηρίων γραμμών», ότι «μεταβάλλει επιπολαίως γνώμη», ότι «δεν είναι σοβαρός ηγέτης» κ.ά.

Πιστεύω ότι οι ερμηνείες, προς αυτή την κατεύθυνση, δεν ανταποκρίνονται στα πράγματα, διότι δεν λαμβάνουν υπόψη ότι ο Τραμπ, έχει ενσυνείδητα διακόψει την πολύχρονη εφαρμογή της ελεύθερης δημοκρατίας, ως κατευθυντήριας πολιτικής των ΗΠΑ, έχει ρίξει στον κάλαθο των αχρήστων το διεθνές δίκαιο, έχει χωρίσει τους ηγέτες της υφηλίου, σε αυτούς με τους οποίους αξίζει να συνδιαλέγεται, και τους υπόλοιπους, με τους οποίους δεν χρειάζεται να ασχολείται, έχει απορρίψει το περιεχόμενο της παγκοσμιοποίησης και αναγνωρίζει ως μοναδική πυξίδα δράσης της εξωτερικής πολιτικής την ισχύ, μέσω της οποίας αγωνίζεται να κάνει «μεγάλη και πάλι την Αμερική».

Ο Τραμπ, δηλαδή, κινείται στο χάος, αναζητώντας ισχύ για να την αποθέσει στα πόδια των ΗΠΑ, και αυτό που, αποκλειστικά, καταλαβαίνει είναι το έθνος-κράτος. Συνεπώς, χωρίς πυξίδα, για την κάθε στιγμή, τα νέα δεδομένα στην υφήλιο, και τα επί μέρους προβλήματά της, ο Τραμπ σπεύδει να τα εκμεταλλευτεί υπέρ, πάντοτε, της Αμερικής.

Προτείνω, συνεπώς, μια διαφορετική ερμηνεία, αυτής που κυκλοφορεί, για τον πόλεμο της Ουκρανίας.Και συγκεκριμένα θα υποστηρίξω ότι δεν έχει δημιουργηθεί ψυχρότητα ανάμεσα στον Τραμπ και στον Πουτιν. Αντιθέτως, οι 50 μέρες που δόθηκαν από το Τραμπ, για την περάτωση του πολέμου, βοηθούν ουσιαστικά τον Πουτιν να ολοκληρώσει τα σχέδιά του, καταλαμβάνοντας τις περιφέρειες του Ντονέτσκ και Λουχάνσκ. Από την άλλη πλευρά, η πιθανή ικανοποίηση του Ζελένσκι, επειδή θα πάρει από την Ευρώπη, μέσω του ΝΑΤΟ, Patriot, είναι χωρίς αντικείμενο,, αφού αυτά δεν θα φτάσουν στην Ουκρανία, πριν από το φθινόπωρο, οπότε και θα έχει, πιθανότατα, περατωθεί ο πόλεμος.

Και έρχομαι, τώρα, στην ΕΕ (εταίρο με τον οποίον, όπως είναι γνωστό, απαξιοί να ομιλεί ο Τραμπ), η οποία ανέλαβε να αγοράσει και να αποστείλει τα Patriot στον κ. Ζελένσκι, προκειμένου έτσι να «κατατροπωθεί η Ρωσία». Ο εξοπλισμός αυτός θα στοιχίσει δισεκατομμύρια ευρώ, τα οποία δέχθηκε να καταβάλει η Ευρώπη, επιπλέον του καταστροφικού της σχεδίου εξοπλισμού ( προκειμένου να προστατευτεί από την επεκτατική Ρωσία, που υποτίθεται ότι ετοιμάζεται να καταλάβει την Ευρώπη). Και η επιχείρηση αυτή στρατικοποίησης της ΕΕ συμπίπτει με περίοδο, κατά την οποίαν απειλούνται με οικονομική κατάρρευση Γαλλία και Γερμανία, προσπαθώντας με νύχια και δόντια να τηρήσουν τις απαιτήσεις της μόνιμης λιτότητας του Μάαστριχτ. Και η υπόλοιπη Ευρώπη αναμένει ένα δύσκολο χειμώνα, μέσα στον οποίον τα όποια διαθέσιμα εφόδια της θα απορροφηθούν από την άμυνα.

Και επανέρχομαι στα Patriot, που θα πληρωθούν από την ΕΕ στην Αμερική, μέσω του ΝΑΤΟ, προκειμένου η Ουκρανία, μετά από 42 μήνες πολέμου, που στοίχισε χιλιάδες νεκρούς και τραυματίες εκατέρωθεν και ανείπωτες καταστροφές, κυρίως στην Ουκρανία να κατοχυρωθεί. Τα Patriot, κατά πάσα πιθανότητα δεν θα χρησιμοποιηθούν από τον κ. Ζελένσκι, γιατί θα έχει στο μεταξύ περατωθεί αυτός ο πόλεμος, αλλά θα έχει φτωχοποιηθεί, ακόμη περισσότερο η ΕΕ, χάρη στην «Αμερική και πάλι μεγάλη». Και τούτο, επειδή η πώληση των Patriot στην EE θα συμβάλει στη μείωση του υπερβολικού εξωτερικού χρέους των ΗΠΑ.

Η ΕΕ, συνεπώς, εξακολουθεί την απόλυτα υποτελή συμπεριφορά της απέναντι στην Αμερική, παρότι οι εγκάρσιες μεταβολές που επήλθαν στις διεθνείς σχέσεις, επί Τραμπ, την καθιστούν πια χωρίς αντικείμενο.