Στις 15 Ιουλίου 2025, στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως, ΦΕΚ Τεύχος 2, ΑΦ 3686, δημοσιεύτηκε νομοσχέδιο που πέρασε απαρατήρητο από τον μέσο πολίτη. Ωστόσο, οι επιπτώσεις του είναι καταλυτικές. Η ευθύνη για τον ενεργειακό έλεγχο των κτιρίων, η χρηματοδότηση της ενεργειακής τους αναβάθμισης, η σχεδίαση, η υλοποίηση, καθώς και η έκδοση των ενεργειακών πιστοποιητικών μεταβιβάζεται από τους ιδιώτες μηχανικούς στα μεγάλα ενεργειακά καρτέλ. Ετσι, ακόμα ένας κρίκος του παραγωγικού και επαγγελματικού ιστού αφαιρείται από τα χέρια των πολλών και παραδίδεται στους λίγους. Μέχρι σήμερα, οι μηχανικοί, μικρά τεχνικά γραφεία, νέοι επιστήμονες που πάλευαν να επιβιώσουν, οικογενειακές επιχειρήσεις είχαν την ευθύνη και την τεχνογνωσία να στηρίξουν ένα πεδίο που απαιτούσε εξειδίκευση, γνώση και διαρκή επαφή με την κοινωνία.
Η νέα πραγματικότητα τους μετατρέπει σε άεργους θεατές. Ο ρόλος τους υποβαθμίζεται, η επαγγελματική τους προοπτική συρρικνώνεται, και η δυνατότητα να βιοποριστούν τους αφαιρείται συστηματικά. Αυτό το νομοσχέδιο δεν αποτελεί μεμονωμένο γεγονός. Αντιθέτως, εντάσσεται σε μια μακρά αλυσίδα διακομματικών πολιτικών αποφάσεων που οδηγούν στην καρτελοποίηση της χώρας. Από την ενέργεια, τη γεωργία, την υγεία, μέχρι τις υποδομές, το κράτος παραδίδει κρίσιμες λειτουργίες σε κλειστές συμμαχίες πολυεθνικών και εγχώριων ολιγαρχών. Ο πολίτης δεν είναι πια δημιουργός αξίας, αλλά απλός καταναλωτής υπηρεσιών που του επιβάλλονται, χωρίς να είναι σε θέση να ανταποκριθεί στις οικονομικές του υποχρεώσεις.
Η οικονομία δεν είναι πια ανοιχτό πεδίο δραστηριοποίησης, αλλά ένας περίκλειστος χώρος όπου οι λίγοι καθορίζουν τους κανόνες, ενώ οι πολλοί ωθούνται στην εξαθλίωση. Δεν είναι, όμως, μόνο τα επίσημα νομοθετήματα που επιβεβαιώνουν αυτή τη στρατηγική. Πρόσφατα, στο πλαίσιο του Athens International Investor Summit (AIIS), συνάντηση κεκλεισμένων των θυρών μεταξύ της ηγεσίας του Υπερταμείου και διεθνών κερδοσκόπων, όπως η BlackRock, η Abu Dhabi Investment Authority, η Deutsche Bank και η Morgan Stanley, παρουσία του Μητσοτάκη, παρουσιάστηκαν τα «φιλέτα» του Ελληνικού Δημοσίου, τα λιμάνια Αλεξανδρούπολης και Βόλου, καθώς και τα 22 περιφερειακά αεροδρόμια. Η BlackRock έχει δημιουργήσει το Ελληνικό Ταμείο Καινοτομίας & Υποδομών, με σκοπό τον έλεγχο των ευρωπαϊκών ερευνητικών προγραμμάτων, των ψηφιακών υποδομών, την πράσινη μετάβαση, την ενέργεια και τη θαλάσσια οικονομία.
Η καρτελοποίηση της χώρας και η αποελληνοποίηση δεν είναι τυχαίες
Η εικόνα είναι ξεκάθαρη. Η καρτελοποίηση της χώρας και η αποελληνοποίηση δεν είναι τυχαίες, ούτε αποτέλεσμα «αναγκαστικών επιλογών». Είναι συνειδητή πολιτική απόφαση που υλοποιείται μεθοδικά. Η Ελλάδα μετατρέπεται σε μια τεράστια χώρα ΜΚΟ και καρτέλ. Οι πολίτες δεν στηρίζονται πια στη δική τους εργασία και δημιουργικότητα, αλλά σε προγράμματα και συμβάσεις που εξυπηρετούν τους λίγους. Η απώλεια αυτή δεν είναι μόνο οικονομική, είναι βαθιά υπαρξιακή. Η αφαίρεση της δυνατότητας του ανθρώπου να βιοπορίζεται μέσα από το επάγγελμά του και η πρεκαριατοποίηση της κοινωνίας σημαίνουν την αφαίρεση της αξιοπρέπειας, της δημιουργικότητας, της κοινωνικής ταυτότητας.
Ενας μηχανικός που επένδυσε σε σπουδές και τεχνογνωσία βρίσκεται χωρίς εργασιακό αντικείμενο επειδή οι πολιτικοί αποφάσισαν ότι το εργασιακό του πεδίο ανήκει στους μεγάλους παίκτες. Η καρτελοποίηση αφορά την ίδια την κοινωνική συνοχή. Ενας λαός που στερείται επαγγελματικών και δημιουργικών διεξόδων, που εξαναγκάζεται να ζει σε καθεστώς εξάρτησης από επιδόματα και μονοπωλιακές υπηρεσίες, μετατρέπεται σε κοινωνία χωρίς μέλλον. Και αυτή είναι ίσως η μεγαλύτερη ήττα, ο αφελληνισμός και η μετατροπή της χώρας σε χώρο κατανάλωσης και διαχείρισης εργασίας με ενοικιαζόμενους εργαζόμενους στα πολυεθνικά καρτέλ, αντί για χώρα παραγωγής και ελευθερίας.
Το νομοσχέδιο της 15ης Ιουλίου και η μυστική συνάντηση του AIIS δεν είναι απλώς γεγονότα. Είναι προειδοποιήσεις. Αν η κοινωνία δεν σταθεί απέναντι σε αυτή τη σταθερή πορεία καρτελοποίησης και διάλυσής της, τότε η απώλεια δυνατότητας βιοπορισμού θα αποτελέσει το μόνιμο χαρακτηριστικό της ελληνικής πραγματικότητας. Η δυνατότητα βιοπορισμού είναι πολιτικό αίτημα που πρέπει να επανακτηθεί με όλα τα μέσα, με κάθε κόστος.
