Μετά τον αρμόδιο υπουργό Σ. Παπασταύρου, που επεσήμανε ότι δεν μπορεί να συνεχιστεί η διχοτόμηση της Ευρώπης, με χαμηλές τιμές ρεύματος στα δυτικά και κεντρικά και σταθερά υψηλές τιμές στα ανατολικά της ηπείρου, τη σκυτάλη πήρε ο πρωθυπουργός, ο οποίος ουσιαστικά έβαλε στο τραπέζι την επαναξιολόγηση των προτεραιοτήτων της «πράσινης» μετάβασης, έτσι ώστε να μην καταλήξει σε Βατερλό για τα ίδια τα κράτη- μέλη και τους πολίτες τους.
Ύστερα από μήνες –αν όχι χρόνια– αδιαφορίας για τις συνέπειες της ενεργειακής πολιτικής της Ευρώπης, ο πρωθυπουργός φαίνεται να συνειδητοποιεί το προφανές: το κλείσιμο της στρόφιγγας του ρωσικού αερίου δεν είναι μια «τεχνική» λεπτομέρεια στις διεθνείς σχέσεις, αλλά ένα πλήγμα κατευθείαν στην καρδιά της ελληνικής οικονομίας. Όταν οι βιομηχανίες παλεύουν να παραμείνουν βιώσιμες και τα νοικοκυριά ασφυκτιούν από τους λογαριασμούς ρεύματος και αερίου, η αφύπνιση έρχεται αργά — πολύ αργά.
Τα όσα προτείνει σήμερα ο κ. Μητσοτάκης στις Βρυξέλλες δεν είναι καινούρια. Είναι προτάσεις που έχουν κατατεθεί εδώ και χρόνια από όσους έβλεπαν τον ενεργειακό παραλογισμό της Ένωσης: μια πολιτική που αποκόπτεται από τις πραγματικές ανάγκες των κρατών-μελών και υπηρετεί, με θρησκευτική ευλάβεια, τα συμφέροντα ενός κλειστού «κλαμπ» ισχυρών χωρών και εταιρικών κολοσσών. Η Ε.Ε., με επίκεντρο τον Βορρά, κινείται αυτιστικά μέσα στον δικό της μικρόκοσμο, αδυνατώντας να κατανοήσει ότι η Ευρώπη δεν είναι μόνο το Βερολίνο και οι Βρυξέλλες, αλλά και η Αθήνα, η Λισαβόνα, η Ρώμη – κοινωνίες με διαφορετικές ανάγκες, διαφορετικές υποδομές και τελείως διαφορετικά επίπεδα αντοχής.
Η «πράσινη μετάβαση» παρουσιάστηκε ως σωτηρία. Στην πράξη, όμως, εξελίχθηκε σε ένα σχέδιο που εξυπηρετεί συγκεκριμένα οικονομικά κέντρα. Οι πολιτικές επιδοτήσεων, οι αυστηρές οδηγίες και οι στόχοι που ανακοινώνονται με φανφάρες έχουν ωφελήσει κυρίως τις βιομηχανίες του Βορρά και τους επενδυτές που λυμαίνονται την αγορά των «πράσινων» τεχνολογιών. Οι υπόλοιποι απλώς πληρώνουμε το λογαριασμό. Οι τιμές της ενέργειας όχι μόνο δεν συγκλίνουν μεταξύ Βορρά και Νότου, αλλά αποκλίνουν όλο και περισσότερο, αποδεικνύοντας ότι ο υποτιθέμενος «δίκαιος μετασχηματισμός» ήταν εξαρχής ένα ωραίο αφήγημα για τις κάμερες.
Ολόκληρος ο ευρωπαϊκός ενεργειακός σχεδιασμός για την «κλιματική ουδετερότητα έως το 2050» στηρίζεται σε εξωπραγματικές παραδοχές – οικονομικές, τεχνολογικές και κοινωνικές. Η Ευρώπη πορεύεται με ιδεοληψίες που αγνοούν την πραγματικότητα: ότι η πράσινη ενέργεια, όσο αναγκαία κι αν είναι, δεν μπορεί να αντικαταστήσει άμεσα τα ορυκτά καύσιμα χωρίς τεράστιο κοινωνικό και οικονομικό κόστος. Αντί να αναζητήσει ρεαλιστικές λύσεις, η Ένωση εγκλωβίστηκε σε έναν δογματισμό που εξυπηρετεί περισσότερο τις αγορές παρά τους πολίτες.
Ας είμαστε ειλικρινείς: ο «πράσινος» ζήλος της Ευρώπης δεν πηγάζει μόνο από περιβαλλοντική ευαισθησία. Πίσω από τη ρητορική για τη «σωτηρία του πλανήτη» κρύβεται μια νέα μορφή οικονομικού ελέγχου. Με πρόσχημα το κλίμα, διαμορφώνονται νέες εξαρτήσεις, νέα πρότυπα παραγωγής και κατανάλωσης, νέες αγορές στις οποίες οι μεγάλοι παίκτες –οι γνωστές πολυεθνικές και οι βιομηχανικές δυνάμεις του Βορρά– έχουν ήδη εξασφαλίσει προβάδισμα. Ο Νότος, αντιθέτως, μένει εγκλωβισμένος σε μια πολιτική που περιορίζει την ανάπτυξή του και τιμωρεί τη φτώχεια του.
Η Ελλάδα δεν έχει την πολυτέλεια να ακολουθεί άκριτα τέτοιες στρατηγικές. Ο ρόλος μιας υπεύθυνης κυβέρνησης είναι να προστατεύει την κοινωνική συνοχή και την οικονομική ανεξαρτησία της χώρας, όχι να επαναλαμβάνει τα δόγματα των Βρυξελλών. Ο κ. Μητσοτάκης φαίνεται τώρα να αντιλαμβάνεται ότι οι ευρωπαϊκές αποφάσεις δεν είναι «ουδέτερες» ούτε «τεχνοκρατικές», αλλά βαθιά πολιτικές και συχνά άνισες. Αν αυτή η συνειδητοποίηση είναι ειλικρινής, τότε ίσως να αποτελεί μια αφετηρία για μια πιο ρεαλιστική εθνική στρατηγική.
Μέχρι τότε, όμως, η ζημιά έχει ήδη γίνει. Οι λογαριασμοί συνεχίζουν να φουσκώνουν, η βιομηχανία συνεχίζει να συρρικνώνεται και οι πολίτες πληρώνουν το τίμημα των ευρωπαϊκών «οράματων». Καλώς ήρθατε, λοιπόν, κύριε Μητσοτάκη, στον πραγματικό κόσμο — εκεί όπου οι αποφάσεις των ισχυρών δεν γράφονται με πράσινα συνθήματα, αλλά με μαύρο μελάνι στους λογαριασμούς της καθημερινότητας.
*Φωτογραφία αρχείου
Δείτε επίσης:
voicenews.gr/oikologia-made-in-greece-prota-to-tsimento-meta-o-anemos/
λογική…