Βρισκόμαστε σε μια ιστορική καμπή όπου οι γεωπολιτικές ισορροπίες μετακινούνται αθόρυβα, μέχρι να προκαλέσουν ξαφνικά σεισμό. Την ίδια στιγμή, ευρωπαϊκές κυβερνήσεις δείχνουν εγκλωβισμένες σε παρωχημένες θέσεις, αρνούμενες να αναγνωρίσουν πως η πραγματικότητα αλλάζει ραγδαία. Το επίκεντρο των ανατροπών παραμένει η Ουκρανία.
Παρά το αφήγημα πολλών ευρωπαϊκών κυβερνήσεων και ΜΜΕ, ο πόλεμος δεν εξελίσσεται σύμφωνα με τις προσδοκίες τους. Η Ρωσία σημειώνει προέλαση στο μέτωπο, ενώ οι απώλειες της Ουκρανίας είναι ιδιαίτερα βαριές. Παράλληλα, το διεθνές περιβάλλον φαίνεται να στρέφεται σταδιακά εναντίον του Κιέβου. Ωστόσο, η πραγματική «βόμβα» δεν έρχεται από το πεδίο της μάχης αλλά από την Ουάσινγκτον: για πρώτη φορά παρουσιάζεται επίσημα στις ΗΠΑ ένα ειρηνευτικό σχέδιο 28 σημείων, το οποίο ο ίδιος ο αμερικανικός Τύπος χαρακτηρίζει ως προσέγγιση συντονισμένη με τις ρωσικές θέσεις.
Αν κάποιος διάβαζε τις προβλέψεις αυτού του σχεδίου πριν από έναν χρόνο, θα τις θεωρούσε κατάλογο επιθυμιών του Κρεμλίνου. Σήμερα όμως προβάλλονται ως αμερικανική πρόταση. Μεταξύ άλλων, το σχέδιο προβλέπει πλήρη αποχώρηση του ουκρανικού στρατού από το Ντονμπάς, αναγνώριση ρωσικών εδαφών, συνταγματική δέσμευση ότι η Ουκρανία δεν θα ενταχθεί ποτέ στο ΝΑΤΟ, σημαντική μείωση των ουκρανικών ενόπλων δυνάμεων και άρση κυρώσεων προς τη Ρωσία μελλοντικά.
Καθώς οι ΗΠΑ μετακινούνται προς έναν ρεαλιστικό συμβιβασμό, η Ευρώπη παραμένει προσκολλημένη στη γραμμή της κλιμάκωσης. Ήδη αρκετές ευρωπαϊκές κυβερνήσεις απορρίπτουν το σχέδιο, κυρίως στο θέμα της μη ένταξης της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ. Έτσι διαμορφώνεται ένα επικίνδυνο ενδοδυτικό ρήγμα.
Τα πράγματα περιπλέκονται ακόμη περισσότερο στο εσωτερικό της Ουκρανίας. Πέντε κορυφαία κυβερνητικά στελέχη εγκατέλειψαν ξαφνικά τη χώρα κατηγορούμενα για σκάνδαλα διαφθοράς, ενώ οι κατηγορίες ακουμπούν πλέον και τον ίδιο τον Ζελένσκι. Η συγκυρία συμπίπτει με τη διαπραγμάτευση του ειρηνευτικού σχεδίου, δημιουργώντας την εικόνα ότι ασκείται πίεση προς τον Ουκρανό πρόεδρο να αποδεχθεί τους όρους ή να αντικατασταθεί.
Την ώρα που οι Αμερικανοί πιέζουν για ειρήνη, αρκετές ευρωπαϊκές χώρες μιλούν ανοιχτά για πιθανό μεγάλο πόλεμο με τη Ρωσία τα επόμενα χρόνια. Η Ευρώπη αυξάνει τις στρατιωτικές δαπάνες και καλλιεργεί πολεμικό κλίμα, την ίδια στιγμή που οι ΗΠΑ προσανατολίζονται σε συμβιβασμό.
Οι αντιφάσεις είναι εξίσου κραυγαλέες στο ενεργειακό πεδίο. Η Γερμανία εξετάζει φθηνό βιομηχανικό ρεύμα, κάτι που πρακτικά απαιτεί είτε εγκατάλειψη της πράσινης μετάβασης είτε επιστροφή σε φθηνό φυσικό αέριο. Αν συμβεί αυτό, θα συμπαρασύρει ολόκληρη την ΕΕ, καθιστώντας το ακριβό αμερικανικό LNG μη βιώσιμη επιλογή.
Μέσα σε αυτήν τη γεωπολιτική θύελλα, η Ελλάδα επιλέγει να φωτογραφίζεται με τον Ζελένσκι, την ώρα που στην Ουκρανία αμφισβητείται η ίδια η πολιτική του επιβίωση και στις ΗΠΑ συζητούν ήδη για διάδοχό του. Η επιλογή αυτή δείχνει πως η Αθήνα επιμένει να βλέπει τη «σωστή πλευρά της Ιστορίας» πρόχειρα και επιφανειακά -την ώρα που η Ιστορία αλλάζει μπροστά στα μάτια μας.
