Τo τελευταίο που χρειαζόταν η χώρα μέσα στη δίνη της κρίσης με την Τουρκία στο Αιγαίο είναι να ξεσπάσει και εμφύλιος μεταξύ ιδιοκτησιών και οπαδών δύο λαοφιλών ιστορικών σωματείων: του Ολυμπιακού, που ιδρύθηκε (1925) από τους Ανδριανοπουλαίους – Νότη Καμπέρο – Μανούτσκο και αγκαλιάστηκε από τους εργάτες του λιμανιού, και του ΠΑΟΚ, που ιδρύθηκε (1926) από Κωνσταντινουπολίτες πρόσφυγες που ακολούθησαν την ανταλλαγή των πληθυσμών μετά τη Συνθήκη της Λωζάννης.
- Γράφει ο Μανώλης Κοττάκης
Το τελευταίο που χρειαζόταν η χώρα, αυτές ειδικά τις στιγμές, ήταν τα απαράδεκτα συνθήματα μειονότητας των οπαδών του «Θρύλου» κατά των Συνελλήνων του Βορρά στο μεταξύ τους ντέρμπι.
Δείτε επίσης: Απάντηση ΠΑΟΚ και Ξάνθης στις κατηγορίες του «ONE Channel» κατά του Ιβάν Σαββίδη (video)
Κι όμως συνέβη. Κι όμως συμβαίνει. Και εμφύλιος ξέσπασε, και τα γνωστά αντεθνικά συνθήματα κατά των «Βουλγάρων» αντήχησαν (αν ζούσε ο Γεώργιος Καραϊσκάκης, θα είχε πάρει στο κυνήγι όσους λίγους τα φώναζαν σε αυτή την καμπή), και συνέχεια θα υπάρξει.
Αιτία, το ιδιοκτησιακό καθεστώς μιας άλλης ομάδας, της Ξάνθης (ίδρυση 1967 με συγχώνευση τοπικών θρακικών σωματείων του 1903-1922), που φέρεται ότι έχει αγοραστεί μυστικά από οικείους του προέδρου του ΠΑΟΚ Ιβάν Σαββίδη.
Δεν θα σχολιάσω το γεγονός ότι αυτές οι καταγγελίες έρχονται στο φως της δημοσιότητας έπειτα από ατυχή αποτελέσματα της ομάδας που αγαπώ και υποστηρίζω από μικρό παιδί ανεξαρτήτως ιδιοκτησίας («Ολυμπιακός σημαίνει υπερηφάνεια» είχα δηλώσει προ δεκαετίας στο «ΦΩΣ» του γίγαντα φίλου μου Θόδωρου Νικολαΐδη).
Ας αφήσουμε στην άκρη ότι στον δικό μου αξιακό κώδικα δεν πρέπει να συμπεριφέρεσαι σαν το κακομαθημένο που του πήραν το γλειφιτζούρι από το χέρι κάθε φορά που «σκοντάφτεις» εξαιτίας δικών σου λαθών.
Ας έρθουμε στην ουσία. Πράγματι. Αν ισχύουν οι καταγγελίες του Ολυμπιακού και έχει αγοράσει ο Σαββίδης μυστικά την Ξάνθη, τίθεται ξεκάθαρα ζήτημα παραβίασης του ελεύθερου ανταγωνισμού.
Με όρους οικονομίας έχει απόλυτο δίκιο ο κύριος Μαρινάκης, αν και ο ίδιος αγοράζοντας ένα συνδρομητικό κανάλι που πληρώνει τα τηλεοπτικά δικαιώματα μετάδοσης των αγώνων των ανταγωνιστών του στην ίδια κατηγορία ανήκει: εκείνου που παραβιάζει διά της πλαγίας τον ανταγωνισμό. Με όρους πατρίδας, όμως, έχει δίκιο ο κύριος Μαρινάκης; Δεν είναι πατρίδα μας το κεφάλαιο.
Ούτε το σεντόνι του Champions League. Oύτε το καλάμι του Βαλμπουενά και το κουντεπιέ του Ποντένσε. Πατρίδα μας είναι η πατρίδα μας και οι ποδοσφαιρικές της ομάδες ως τέτοιες πρέπει να εκλαμβάνονται: ως ελληνικές. Ασχέτως αν προπονούνται από Πορτογάλους και στελεχώνονται από Άραβες. Το γνωρίζει άριστα αυτό ο Σάββας Θεοδωρίδης, τον οποίο σέβομαι και εκτιμώ.
Με όρους πατρίδας λοιπόν -ερωτώ- ο Σαββίδης έκανε καλά, αν πράγματι είναι ο αφανής ιδιοκτήτης της Ξάνθης; Με όρους πατρίδας πώς ζυγίζεται ο Σαββίδης (που προφανώς δεν είναι άγγελος), πώς ο Μαρινάκης, πώς ο Μελισσανίδης και πώς οι λοιποί; Θα θυμίσω κάτι.
Τον Ιούνιο του 2015, μέσα στην προηγούμενη εθνική κρίση, δημοσιεύματα σε έγκυρες εφημερίδες της Τουρκίας υποστήριξαν ότι ο πρόεδρος της Φενερμπαχτσέ Αζίζ Γιλντιρίμ συναντήθηκε με τον μεγαλομέτοχο της Ξάνθης Χρήστο Πανόπουλο και του πρότεινε να αγοράσει την ομάδα! Περιττό να πω τι θα σήμαινε αυτό.
Τούρκος προπονητής, Τούρκοι παίκτες, «τουρκογενείς» φίλαθλοι, διπλό όνομα (Ξάνθη-Ισκέτσε), προετοιμασία στην Τουρκία, χρήση μιας ακριτικής ομάδας για την τουρκική προπαγάνδα, κοινώς ΑΛΩΣΗ. Οι προσπάθειες αυτές συνεχίστηκαν ανεπιτυχώς και τα επόμενα χρόνια. Μέχρι τον Ιούλιο του 2017! Χωρίς αποτέλεσμα.
Το ερώτημα λοιπόν είναι συγκεκριμένο και πριν το διατυπώσω διευκρινίζω ότι δεν έχω δει ποτέ μπροστά μου κανέναν από τους εμπλεκομένους. Δεν τους ξέρω!
Το ερώτημα είναι: Τι είναι πιο σημαντικό σε αυτή την περίπτωση; Το πρωτάθλημα ή η πατρίδα; Ο ανταγωνισμός ή η πατρίδα; Αν συμφωνούμε ότι είναι η πατρίδα, τότε καλώς έπραξε ο Σαββίδης και ας κηρυχθεί έκπτωτος του πρωταθλήματος για να απονεμηθεί ο τίτλος με Προεδρικό Διάταγμα. Οι τίτλοι και οι κατηγορίες ξανάρχονται.
Ο «Δημόκριτος» που θα ξηλωνόταν από το σήμα της Ξάνθης όμως για να μπει η τουρκική σημαία του αυτόνομου κράτους της Θράκης στη θέση του δεν θα γύριζε ποτέ. Στο ερώτημα λοιπόν «Σαββίδης πρόεδρος στην Ξάνθη ή Γιλντιρίμ, Ελλην ή Τούρκος», η απάντηση είναι ξεκάθαρη: Ελλην, Πόντιος και Σαββίδης.
Και ας παραβιαστούν όλοι οι κανονισμοί του κόσμου. Αυτό είναι το μέτρο του πατριωτισμού, κύριε Μαρινάκη. Κι εσείς θα μπορούσατε να είχατε κάνει το ίδιο με τη μέθοδο των offshores όπως κάνετε για την ομάδα μας τον «Θρύλο» κατά τα καταγγελλόμενα του κ. Σωκράτη Κόκκαλη.
Ο Σαββίδης δεν το έκανε αυτό μόνο για να αποκτήσει ποδοσφαιρική ομάδα, αν είναι ακριβείς οι καταγγελίες. Δεν έσωσε μόνο αυτή την ανώνυμη εταιρία από τους Τούρκους. Έσωσε και τη ΣΕΚΑΠ από τους Τούρκους κατόπιν παρακλήσεως του πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά και του πρώην πρωθυπουργού, Κώστα Καραμανλή.
Έσωσε και τη «Σουρωτή» που ήθελε να αγοράσει η πολυεθνική Coca-Cola. Έσωσε και το «Μακεδονία Παλλάς» που ήθελαν να το αγοράσουν Βαλκάνιοι αλυτρωτιστές λόγω… ονόματος. Έσωσε και το «Πόρτο Καρράς» κατόπιν εκκλήσεως του νυν πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη.
Έσωσε και το λιμάνι Θεσσαλονίκης που λιγουρεύονταν κάποιοι αποικιοκράτες. Έσωσε και την εθνική μνήμη με το «Κόκκινο ποτάμι» του τεράστιου Μανούσου Μανουσάκη στο Open, που μαθαίνει στις νεότερες γενιές Ελλήνων τι διώξεις υπέστημεν από τους Τούρκους.
Έσωσε και την ελληνική ποντιακή γλώσσα με την έδρα που ίδρυσε δαπάναις του στο Αριστοτέλειο. Μπορεί να είναι οξύς, αγενής, άξεστος, μπρουτάλ, άσχετος με την πολιτική, «Ρώσος» στη συμπεριφορά και τη νοοτροπία (το ένιωσε ο Λευτέρης Αυγενάκης), αλλά αφήνει εθνικό αποτύπωμα. Και αν τυχόν πάτε, κύριε Μαρινάκη, να δείτε σε ποιο χωριό γεννήθηκε στην Τσάλκα της Γεωργίας (όταν εσείς σπουδάζατε στο… Elysee του Λονδίνου) και σε τι φτώχεια μεγάλωσε (όπως μου λένε), θα σεβαστείτε περισσότερο τον «αντίπαλό» σας.
Στην ίδια κατηγορία ανήκει και ο Πόντιος Νικαιώτης Δημήτρης Μελισσανίδης. Του πατριώτη. Που πήρε την ΑΕΚ μέσα στην αντάρα του πολέμου, όταν σφύριζαν οι βόμβες του ΝΑΤΟ μέσα στο Βελιγράδι, και θαρραλέα μετέβη το 1999 στη δοκιμαζόμενη σερβική πρωτεύουσα για να παίξει φιλικό με την Παρτιζάν! Ακόμη δακρύζουν στη Σερβία.
Που βαπτίζει το νέο γήπεδό της «Αγια-Σοφιά» και δεν του δίδει το όνομα ποδοσφαιρικού παράγοντος. Εσείς, αλήθεια, έχετε κάνει κάτι αντίστοιχο για την πατρίδα, κύριε Μαρινάκη;
Εκτός από πρόεδρος ΠΑΕ και επιτυχημένος εφοπλιστής, είστε και κάτι άλλο; Αν ναι, και θεωρείτε ότι σας αδικούμε, εδώ είμαστε για να φιλοξενήσουμε τις απόψεις σας. Και ας είστε διώκτης αυτού του μαχητικού και πατριωτικού ομίλου όπως είναι η Εστία Επενδυτική, εφημερίδες του οποίου κυκλοφορούν τρεις αιώνες, από το 1876, πριν καν ιδρυθούν ο Ολυμπιακός και ο ΠΑΟΚ.
Αν δεν έχετε πάλι κάτι να πείτε, έχετε στον νου σας το εξής απλό: Δεν είναι όλα κούπες, γύρος του θριάμβου, Ρέμος και πάρτι σε αυτή τη ζωή. Το «αμύνεσθαι περί πάτρης» είναι ισχυρότερο παντός άλλου. Αυτή την εποχή ειδικά! Καλά Χριστούγεννα και το πρωτάθλημα στην ομάδα μας αλλά κερδισμένο μέσα στο γήπεδο. Όχι στα δικαστήρια. Καμία ποδοσφαιρική Λερναία Ύδρα δεν μπορεί να απειλήσει έναν καλό Ολυμπιακό.
