Στην Ελλάδα όταν κάτι πάει στραβά ισχύει όχι το ποιος έχει δίκιο, αλλά το ποιος το διεκδικεί. Δεν είναι άλλωστε περίεργο που την παλιά απειλή «θα σε κρεμάσω στα μανταλάκια» διαδέχτηκε το «θα σε βγάλω στα κανάλια» που… χάνει έδαφος εσχάτως από το «θα το ανεβάσω στα… social»!
Ο στίβος δεν θα μπορούσε να αποτελέσει εξαίρεση. Στον Βόλο έγιναν και γίνονται δύο σημαντικές διοργανώσεις. Το Βαλκανικό Πρωτάθλημα και αυτό το Σαββατοκύριακο οι Πανελλήνιοι Αγώνες. Στους πρώτους ο Μίλτος Τεντόγλου υποσχέθηκε στον κόσμο μια μεγάλη επίδοση. Δεν την έκανε. Όχι επειδή δεν ήθελε, αλλά επειδή φοβήθηκε μήπως τραυματιστεί. Η άμμος στο σκάμμα ήταν σκληρή.
Χρειάστηκε να το δημοσιοποιήσει – και σωστά – για να διορθωθεί. Ο ΣΕΓΑΣ πήρε 28 τόνους χαλαζιακής άμμου, δηλαδή 1.100 σακιά άμμου των 25 κιλών, πλήρωσε 15.000 ευρώ και τώρα με τη νέα άμμο δεν θα υπάρχει πρόβλημα.
Όμως το πρόβλημα δεν είναι η άμμος, αλλά η νοοτροπία. Η διοίκηση του σταδίου, αλλά και ο ΣΕΓΑΣ, έκαναν τόσα έξοδα, αλλά δεν υπολόγισαν για μια ακόμα φορά τους αθλητές. Κι αν διαμαρτυρόταν οποιοσδήποτε άλλος αθλητής και το θέμα δεν έπαιρνε διαστάσεις το πρόβλημα θα παρέμενε. Αυτή είναι η ελληνική νοοτροπία. Όμως δικαίωμα στις καλές συνθήκες αγώνες έχει και ο… τελευταίος αθλητής.
Με την ευκαιρία στο επί κοντώ σε όλους τους σοβαρούς αγώνες υπάρχει ένα αναβατόριο για τον πήχη. Στον Βόλο την περασμένη εβδομάδα προσπαθούσαν οι κριτές να τοποθετήσουν τον πήχη με άλλα κοντάρια, λες και θα κατεβάσουμε τα καλοκαιρινά από το την ντουλάπα. Πως όμως να φτάσεις τα 6μ.11 που έβαλε τον πήχη ο Καραλής; Είδαμε λοιπόν τους κριτές να κάνουν… ακροβατικά για να πετύχουν την πολυπόθητη σταθερότητα, φυσούσε και αέρα και το θέαμα καταντούσε κωμικό.
Έχουμε την τύχη να έχουμε καλούς αθλητές για υψηλές επιδόσεις, αλλά παραμένει η νοοτροπία της τσαπατσουλιάς. Κι αυτό πρέπει να αλλάξει. Όχι μόνο επειδή πρέπει να σεβόμαστε την προσπάθεια του κάθε αθλητή, αλλά και του κοινού που θέλει να δει αγώνες υψηλού επιπέδου.
