Πεπεισμένοι για την επικινδυνότητα του είναι οι δικαστές του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών Αθηνών, οι οποίοι απέρριψαν την ένσταση ακυρότητας της προδικασίας που είχε καταθέσει ο πρώην καλλιτεχνικός διευθυντής του Εθνικού Θεάτρου Δημήτρης Λιγνάδης.
Απαντώντας στο αίτημα του σκηνοθέτη-ηθοποιού για απόρριψη της προδικασίας γιατί δεν εκλήθη να καταθέσει πρώτα ως μάρτυρας, το βούλευμα του αρμόδιου δικαστικού συμβουλίου επισημαίνει πως από τα στοιχεία της δικογραφίας προκύπτει συστηματική δράση του με σεξουαλικά εγκλήματα κατά ανηλίκων και νέων ατόμων από το 1984, δηλαδή για πάνω από 30 χρόνια.
Τονίζεται δε ότι από τα στοιχεία προκύπτουν ενδείξεις ενοχής του, καθώς προσέγγιζε ανήλικους μέσω της καλλιτεχνικής του δραστηριότητας σε θέατρα, στο δρόμο ή σε πλατείες και των θεατρικών σχολών όπου δίδασκε.
Το βούλευμα του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών Αθηνών αναφέρει σχετικά:
«Από τις καταθέσεις των παθόντων, τις λοιπές ένορκες καταθέσεις προέκυψε ότι ο αιτών (σ.σ ο Δ.Λιγνάδης) επί σειρά ετών τουλάχιστον από το έτος 1984, οπότε χρονολογείται σήμανσή του για αδίκημα σχετιζόμενο με τη γενετήσια ελευθερία σε βάρος ανηλίκου, έως το έτος 2015, δηλαδή για διάστημα τουλάχιστον τριάντα ετών προσέγγιζε ανήλικους και εν γένει άτομα νεαρής ηλικίας, πέραν των κατονομαζομένων στη δικογραφία και πλήθος άλλων, τους οποίους εντόπιζε είτε με αφορμή τις καλλιτεχνικές του δραστηριότητες στο χώρο των θεάτρων που λειτουργούσε ως ηθοποιός και σκηνοθέτης, είτε ως διδάσκων θεατρική αγωγή σε σχολεία και εργαστήρια, είτε από φιλικούς κύκλους, ακόμη δε και τυχαία σε διάφορες περιοχές των Αθηνών, που σύχναζαν ανήλικοι και νέοι και υποσχόμενος να τους καθοδηγήσει και να τους βοηθήσει να σταδιοδρομήσουν στον καλλιτεχνικό χώρο, τελούσε σε βάρος τους αδικήματα σχετιζόμενα με τη γενετήσια ελευθερία τους, είτε με την άσκηση βίας, ακόμη και με την περιαγωγή τους σε κατάσταση αναισθησίας και ανικανότητας για αντίσταση με τη χρήση ουσιών, είτε και χωρίς βία, εκμεταλλευόμενος όμως ακριβώς την ανηλικότητα των θυμάτων καθώς και τις θέσεις που κατά καιρούς κατείχε αλλά και εν γένει το “status quo” του
Ο κατηγορούμενος επιδείκνυε την παραβατική και αντικοινωνική αυτή συμπεριφορά του επί σειρά πολλών ετών, ως στοιχείο πλέον της προσωπικότητάς του, έχοντας μεθοδεύσει τη δράση του, επιλέγοντας ανήλικους και άτομα νεαρής ηλικίας, που λόγω ακριβώς της μη διαμορφωμένης προσωπικότητάς τους και της ανάγκης τους για επαγγελματική για επαγγελματική εξέλιξη, ήταν ευάλωτα και εύκολα διαχειρίσιμα.
Εκμεταλλευόμενος την αδυναμία τους αυτή και αξιοποιώντας την αναγνωρισιμότητα του, τη ρητορική του δεινότητα και την ικανότητα πειθούς, που αναμφισβήτητα φύση και θέσει κατείχε, υπό το πρόσχημα της καθοδήγησης και διαπαιδαγώγησής τους, προσέγγιζε τα άτομα αυτά, κέρδιζε την εμπιστοσύνη τους και ακολούθως τα χειραγωγούσε, ώσπου εντέλει να επιτύχει την εκπλήρωση των ανάρμοστων προθέσεών του».
Στο ίδιο βούλευμα οι δικαστές απορρίπτουν και τον ισχυρισμό του Δ. Λιγνάδη πως κατά το διάστημα του φερόμενου ως βιασμού ενός παθόντα τον Αύγουστο του 2015, ήταν στην Ιθάκη.
Όπως αναφέρουν, οι φωτογραφίες που προσκόμισε ο κατηγορούμενος αφορούν στις 6 Αυγούστου και στις 11 Αυγούστου και μετά, ενώ υπάρχει κενό στο μεσοδιάστημα και άρα δεν αποδεικνύεται ο ισχυρισμός του ότι ήταν αλλού κατά τον βιασμό του ενός καταγγέλλοντα.
Οι φρικτές λεπτομέρειες στο βούλευμα
Το βούλευμα αναφέρει σχετικά:
«Από τις φωτογραφίες που προσκόμισε προκύπτει ότι κατά τις ημερομηνίες 1η, 5η, 6η 11η, 15η και 16η Αυγούστου 2015 βρισκόταν σε διακοπές στην Ιθάκη με φιλικά του πρόσωπα. Πλην όμως υπάρχει χρονικό κενό ακριβώς κατά την επίμαχη ημερομηνία της 9/8/2015».
Ως προς τον δεύτερο καταγγελλόμενο βιασμό το 2010, οι δικαστές αναφέρουν πως τα εισιτήρια που προσκόμισε από το ταξίδι στην Αίγυπτο από τις 3/9/2010 μέχρι τις 9/9/2010, δεν αποδεικνύουν τον ισχυρισμό του, καθώς ο καταγγέλλων δεν έχει αναφέρει συγκεκριμένη ημερομηνία που τελέστηκε η πράξη.
Καταλήγοντας οι δικαστές τονίζουν ότι προκύπτουν ενδείξεις ενοχής του και πως ελλόχευε ο κίνδυνος τέλεσης νέων αδικημάτων και για το λόγο αυτό ορθά ασκήθηκε δίωξη χωρίς να κληθεί σε εξηγήσεις.
Το βούλευμα αναφέρει σχετικά:
«Κατά την ενώπιον του Δικαστικού Συμβουλίου διαδικασία προσκομίστηκαν έγγραφα μετά τα οποία ο αιτών θεωρεί ότι καταρρίπτεται η φυσική παρουσία του στους τόπους και κατά τους χρόνους των δυο πράξεων των βιασμών (…), του πρώτου τον Αύγουστο του 2010 στην Αθήνα και του δεύτερου στην Επίδαυρο την 9η Αυγούστου 2014… Σχετικώς εγχείρισε κατά την αυτοπρόσωπή παράσταση του ενώπιον του δικαστικού συμβουλίου καταρχήν αντίγραφα εισιτηρίων και φορολογικών παραστατικών με τα οποία φαίνεται ότι κατά το χρονικό διάστημα από 3/8/2010 έως 9/8/2010 βρισκόταν σε ταξίδι στην Αίγυπτο και κατά δεύτερον φωτογραφίες από τις οποίες προκύπτει ότι κατά τις ημερομηνίες 1η, 5η, 6η, 11η, 15η και 16η /8/2015 βρισκόταν διακοπές στην Ιθάκη με φιλικά του πρόσωπα. Πλην όμως από τα πρώτα εκ των εγγράφων αυτών καλύπτεται μόνο ένα μικρό χρονικό διάστημα των ημερών του Αυγούστου του 2010 ενώ η πράξη για την οποία ασκήθηκε η δίωξη δεν έχει προσδιοριστεί κατά ακριβή ημερομηνία, ενώ από τα δεύτερα υπάρχει κενό ακριβώς κατά την επίμαχη ημερομηνία της 9ης Αυγούστου 2015…».
«H κλήση του υπόπτου στο στάδιο της προκαταρκτικής εξέτασης προς παροχή εξηγήσεων για πράξη τιμωρούμενη σε βαθμό κακουργήματος μπορεί να παραλειφθεί αν από τα στοιχεία της προκαταρκτικής, προκύπτει σαφώς ότι ο ύποπτος έχει σχεδιάσει τη φυγή του ή την τέλεση νέων εγκλημάτων και έχουν προκύψει επαρκείς ενδείξεις για την άμεση άσκηση ποινικής δίωξης…» αναφέρει το βούλευμα του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών Αθηνών.
Οι μαρτυρίες-σοκ για τη δράση του Λιγνάδη
Στο βούλευμα παρατίθενται μαρτυρίες παθόντων που κατέθεσαν στις εισαγγελικές αρχές σε βάρος του ηθοποιού και σκηνοθέτη.
Ένας από τους μάρτυρες κατηγορίας, κατέθεσε στην εισαγγελία ότι γνώρισε σε ηλικία 16 ετών τον σκηνοθέτη σε ένα μπαρ όπου συχνάζουν ομοφυλόφιλοι. Όπως ανέφερε, ο σκηνοθέτης κέρασε την παρέα του και του έκανε πολλά κομπλιμέντα, λέγοντας του ότι με το πρόσωπο που έχει και ότι λόγω των γνωριμιών του θα μπορούσε να τον βοηθήσει να εισέλθει στο χώρο του θεάτρου. Οι συναντήσεις επαναλήφθηκαν σε διάφορα μπαρ και καφετέριες, και στη συνέχεια ο σκηνοθέτης πρότεινε στον μαρτυρά και σε ένα 16χρονο φίλο του να πάνε στο σπίτι του στο Μεταξουργείο.
Σε άλλο σημείο της κατάθεσης του μάρτυρα που περιλαμβάνεται στο βούλευμα, αναφέρεται πως μια ημέρα στο διαμέρισμα του σκηνοθέτη είδε τον φίλο του και ένα άλλο ανήλικο αγόρι ηλικίας 16 ετών, καθισμένους στο δωμάτιο μόνο με το εσώρουχο, σε συνθήκες χαμηλού φωτισμού. Ο κατηγορούμενος τον προέτρεψε να χαϊδευτεί και να αγγίξει το φίλο του και τον άλλο ανήλικο στα γεννητικά τους όργανα, κάτι που έκανε τον μάρτυρα να νιώσει πίεση διότι δεν έβλεπε σεξουαλικά τον φίλο του. Αυτό έκανε τον σκηνοθέτη, σύμφωνα με τον μάρτυρα, να εκνευριστεί και να δώσει εντολή και στους τρεις να ντυθούν και να πάνε στο σαλόνι.
Στην ίδια μαρτυρία αναφέρεται πως κατά τις συχνές επισκέψεις στο σπίτι του στο Μεταξουργείο, έβλεπε πολλά άτομα, ανήλικα και μη, διαφόρων εθνικοτήτων. Τα άτομα αυτά έκαναν χρήση ναρκωτικών ουσιών και με μερικά από αυτά αλλά και 16χρονη κοπέλα, ο κατηγορούμενος μετέβαινε στην ταράτσα ή στα σκαλιά του πάνω ορόφου του και προέβαινε σε γενετήσιες πράξεις μαζί τους.
