Τέλος έρχεται να δώσει στις εντάσεις μεταξύ των γονέων η συνεπιμέλεια μετά από το διαζύγιο, λύνοντας με τον τρόπο αυτό πολλά από τα προβλήματα που ανακύπτουν αναφορικά με την ανατροφή των παιδιών, μετά τον χωρισμό.
Όπως προκύπτει από ανακοίνωση της ΜΚΟ «Ενεργοί Μπαμπάδες, για τα δικαιώματα του παιδιού», η συνεπιμέλεια μετά από ένα χωρισμό σχετίζεται με μείωση την έντασης και των συγκρούσεων ανάμεσα στους γονείς, ενώ παράλληλα προάγεται και το αίσθημα της συνεργασίας μεταξύ τους, γεγονός που εμφανίζεται ακόμη και σε διαζύγια υψηλής σύγκρουσης με αντιδικία.
Χαρακτηριστικά στην ανακοίνωση αναφέρεται ότι «η θέσπιση της υποχρεωτικής συνεπιμέλειας των παιδιών μετά από ένα χωρισμό, επί απουσίας άλλης συμφωνίας μεταξύ των γονέων, αποτελεί προϋπόθεση για την εξασφάλιση ομαλής και χωρίς εντάσεις ανατροφή των παιδιών». Ενδεικτικά, αναφέρονται και ορισμένες χώρες όπου έχει ήδη εφαρμοστεί το μοντέλο αυτό και τα θετικά αποτελέσματα που έχει.
Πιο αναλυτικά, η ΜΚΟ αναφέρει στην ανακοίνωσή της ότι στις χώρες όπου εφαρμόζεται η συνεπιμέλεια μετά από ένα χωρισμό, ικανοποιείται το δικαίωμα των παιδιών για ανατροφή και από τους δύο γονείς, οι οποίοι είναι υπεύθυνοι από κοινού για την ανατροφή τους, με ίσο χρόνο εναλλάξ στις κατοικίες και των δύο γονέων σε καθημερινή βάση και διακοπές. Μάλιστα, αρκετές είναι οι χώρες που έχουν εισαγάγει στη νομοθεσία τους την κατά νομικό τεκμήριο (δηλ. υποχρεωτικά) κοινή ανατροφή, μεταξύ αυτών είναι η Γαλλία, η Σουηδία, η Αυστρία, η Ελβετία, η Δανία, το Βέλγιο, η Αυστραλία, η Νότιος Αφρική, η Βραζιλία, το Μεξικό και 25 πολιτείες των Η.Π.Α.
Ωστόσο, πηγάζει μία βασική ανησυχία σε όλες ανεξαιρέτως τις χώρες που θεσπίστηκε η συνεπιμέλεια, ότι αυτή η πρακτική ενδεχομένως να οδηγήσει σε αύξηση της αντιδικίας και στις συγκρούσεις ανάμεσα στους δύο γονείς λόγω ασυμφωνιών.
Την απάντηση δίνουν οι διεθνείς μελέτες σε συνδυασμό με την εμπειρία των χωρών αυτών σε ανάλογες περιπτώσεις. Στην Καταλονία οι προσφυγές για έμφυλη βία μειώθηκαν από 6155 το 2010, που θεσπίστηκε η συνεπιμέλεια, σε 5403 το 2013 (-12.22%) και στη Βαλένθια από 4712 το 2011, που θεσπίστηκε η συνεπιμέλεια, σε 4056 το 2013 (-13,9%). Στην Αυστραλία, κατά το έτος πριν την θέσπιση συνεπιμέλειας (2006) έγιναν 45.004 προσφυγές στα οικογενειακά δικαστήρια, ενώ κατά το αμέσως επόμενο έτος 27.313 και το μεθεπόμενο 18.633 (-58,6%)!
Σε κάθε περίπτωση, μια ανασκόπηση 27 μελετών έδειξε ότι τα παιδιά ωφελούνται σημαντικά από την συνεπιμέλεια ακόμη και σε περίπτωση υψηλών επιπέδων σύγκρουσης μεταξύ των γονέων. Όπως αποδείχθηκε, παιδιά που ανατράφηκαν σε συνεπιμέλεια ήταν πιο ικανοποιημένα από αυτό το καθεστώς και είχαν καλύτερη προσαρμοστικότητα μακροπρόθεσμα σε αντίθεση με παιδιά σε αποκλειστική επιμέλεια, ανεξάρτητα από τα επίπεδα σύγκρουσης μεταξύ των γονέων, ακόμα και αν στο 80% των περιπτώσεων αρχικά ο ένας ή και οι δύο γονείς διαφωνούσαν με το καθεστώς της συνεπιμέλειας.
Όσον αφορά στη σύγκρουση μεταξύ δύο γονέων, λεπτομερείς έρευνες δείχνουν ότι, στο 1/3 τουλάχιστον των περιπτώσεων, ο ένας από τους δυο γονείς υποκινεί την αντιπαλότητα, ενώ ο άλλος συνήθως «υποχωρεί» και επιδιώκει συμφιλίωση.
Έχει παρατηρηθεί, ωστόσο, ότι η ενδεχόμενη πρόκριση της αποκλειστικής επιμέλειας σε υποθέσεις «υψηλής σύγκρουσης» με αντιδικία, προάγει το λανθασμένο μήνυμα ότι η κλιμάκωση της έντασης μεταξύ των γονέων είναι ικανή να οδηγήσει σε περισσότερο χρόνο ανατροφής με τον ένα μόνο γονέα. Το γεγονός αυτό, φέρνει αναπόφευκτα σε δεύτερη μοίρα το ύψιστο συμφέρον του παιδιού.
