Τσεκάρετε το εορτολόγιο για να μην ξεχάσετε κανέναν! Σήμερα λοιπόν (11/09/2020) εορτάζουν οι:
Η ΟΣΙΑ ΘΕΟΔΩΡΑ, από την Αλεξάνδρεια
Ο ΑΓΙΟΣ ΕΥΦΡΟΣΥΝΟΣ, ο μάγειρας
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΔΙΟΔΩΡΟΣ, ΔΙΟΜΗΔΗΣ & ΔΙΔΥΜΟΣ
Η ΑΓΙΑ ΙΑΣ
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ, ΕΥΑΝΘΙΑ, η σύζυγός του, και ΔΗΜΗΤΡΙΑΝΟΣ, ο γιος τους
Η ΑΓΙΑ ΘΕΟΔΩΡΑ της Βαστάς Πελοποννήσου
ΑΝΑΚΟΜΙΔΗ ΛΕΙΨΑΝΩΝ ΤΩΝ ΟΣΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ ΣΕΡΓΙΟΥ ΚΑΙ ΓΕΡΜΑΝΟΥ
ΑΠΟΔΟΣΙΣ ΕΟΡΤΗΣ ΤΟΥ ΓΕΝΕΘΛΙΟΥ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ
Αναλυτικά:
Η ΟΣΙΑ ΘΕΟΔΩΡΑ, από την Αλεξάνδρεια
Καταγόταν από την Αλεξάνδρεια [στα χρόνια του βασιλιά Ζήνωνος (474-490)] και ήταν συνεζευγμένη με ευσεβή άνδρα, τον Παφνούτιο. Η ζωή της Θεοδώρας ήταν τίμια, ενάρετη και αφοσιωμένη στο σύζυγό της. Όμως, ο μισόκαλος διάβολος, σε κάποια στιγμή αδυναμίας της Θεοδώρας, την έσπρωξε κρυφά στη μοιχεία. Κανείς δεν την είδε. Κανείς δεν το έμαθε. Μπορούσε, επομένως, να συνεχίσει αρμονικά τη ζωή της με το σύζυγο της. Όταν, όμως, άκουσε τα λόγια του Ευαγγελίου, με τα όποια ο Κύριος διδάσκει ότι “ουκ εστί κρυπτόν, ο ου φανερόν γενήσεται”1, δέν υπάρχει, δηλαδή, κρυφό, το όποιο δε θα γίνει φανερό στο μέλλον, σκέφθηκε το βάθος της αμαρτίας της και έκλαψε πικρά. Ντύθηκε έπειτα ανδρικά, πήγε σε μοναστήρι και εκάρη μοναχός με το όνομα Θεόδωρος. Εκεί, μέρα-νύκτα μετανοούσε και έκλαιγε την αμαρτία της. Μετά από δύο χρόνια, συκοφαντήθηκε ότι πόρνευσε με γυναίκα, όταν έφεραν ένα νεογέννητο μωράκι έξω από την πόρτα του μοναστηριού. Τότε η Θεοδώρα πήρε το βρέφος και για επτά ολόκληρα χρόνια, έξω από το μοναστήρι με διάφορες κακουχίες, το ανέθρεψε σαν δικό της. Όταν επανήλθε στο μοναστήρι, το ταλαιπωρημένο σώμα της μετά από λίγο καιρό ξεψύχησε. Τότε οι μοναχοί, όταν διαπίστωσαν το φύλο της, θαύμασαν και όλοι μαζί δόξασαν το Θεό. 1. Ευαγγέλιο Λουκά, η’ 17.
Απολυτίκιο. Ήχος γ’. Θείας πίστεως.
Δώρον ένθεον, ήγιασμένον, Θεώ ήνεγκας, την βιοτήν σου, Θεοδώρα Όσία πανεύφημε· της μετανοίας το πυρ γαρ έμφαίνουσα, μέσον ανδρών φιλοσόφως διέλαμψας· όθεν πρέσβευε, άπαύστως τω σε δοξάσαντι, δωρήσασθαι ημίν το μέγα έλεος.
Ο ΑΓΙΟΣ ΕΥΦΡΟΣΥΝΟΣ, ο μάγειρας
Υπήρξε αγράμματος, αλλά αληθινά ευσεβής και πιστός. Έκανε οικονομίες με στερήσεις του εαυτού του, μόνο και μόνο για να κάνει ελεημοσύνες. Το επάγγελμά του, του επέτρεπε να τρώει πρώτος τα καλύτερα φαγητά. Αυτός όμως, δεν θέλησε να το μεταχειριστεί ποτέ. Έτρωγε με μεγάλη ευχαρίστηση τα χόρτα και τις ελιές του, τη στιγμή που έβραζαν ή έψηναν μπροστά του τα ορεκτικότερα κρέατα και τα προκλητικότερα ψάρια. Κατόπιν ο Ευφρόσυνος πήγε σε μοναστήρι, όπου και εκεί εξασκούσε το έργο του μαγείρου. Αλλά αυτός, αντίθετα από ότι στα κοσμικά ξενοδοχεία, στο μοναστήρι έφτιαχνε μετριότατο φαγητό. Σε μερικούς που τον ειρωνεύονταν γι’ αυτή του την κατάσταση, ο Ευφρόσυνος με πραότητα απαντούσε: “Ή καλή μαγειρική δεν είναι τόσο καλός βοηθός για την βασιλεία των ουρανών. Την πολλή ευφροσύνη που ζητούν τα σώματα, θα τη χάσουν κατ’ ανάγκην οι ψυχές. Και εγώ δεν έχω εδώ προορισμό να σας κολάσω”. Τελικά ο Ευφρόσυνος πέθανε σ’ ένα ερημικό ησυχαστήριο. Και η Εκκλησία, που ξέρει ότι στην αιώνια ζωή δεν έχει κανένα ανώτερο δικαίωμα από έναν μάγειρα ένας βασιλιάς ή φιλόσοφος, ανέγραψε μεταξύ των αγίων της τον μάγειρο Ευφρόσυνο, επειδή ήξερε και να πιστεύει και να ζει κατά το θέλημα του Θεού.
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΔΙΟΔΩΡΟΣ, ΔΙΟΜΗΔΗΣ & ΔΙΔΥΜΟΣ
Και οι τρεις Άγιοι ήταν από τη Λαοδίκεια της Συρίας. Συνελήφθηκαν από τον εκεί άρχοντα, και επειδή ομολόγησαν με θάρρος ότι είναι χριστιανοί, μαστιγώθηκαν μέχρι θανάτου.
Η ΑΓΙΑ ΙΑΣ
Ή Άγια αυτή, ενώ ήταν γριά, αιχμαλωτίσθηκε από τους Πέρσες μαζί με 9.000 χριστιανούς, που βασανίστηκαν ποικιλοτρόπως. Μαζί λοιπόν μ’ αυτούς, στάθηκε και η Άγια μπροστά στους αρχιμάγους του βασιλιά της Περσίας και τιμωρήθηκε με διάφορα βασανιστήρια. Τελικά την αποκεφάλισαν. Η παράδοση λέει ότι, όταν την αποκεφάλισαν, η γη εκείνη, που δέχτηκε το αίμα της, φούσκωσε και υψώθηκε υπερφυσικά. Οι δήμιοι που τη βασάνισαν, παράλυσαν και τυφλώθηκαν, και ο αέρας γέμισε από θαυμάσια ευωδιά.
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ, ΕΥΑΝΘΙΑ η σύζυγός του και ΔΗΜΗΤΡΙΑΝΟΣ, ο γιος τους
Θανατώθηκαν κατά τη διάρκεια σεισμού. Στο Συναξάρι όμως του εκατόνταρχου Κορνηλίου βρίσκουμε για τους μάρτυρες αυτούς τα έξης. Ο Δημήτριος ήταν φιλόσοφος και άρχοντας της πόλης Σκεψέων ή Σκήψης της Μ. Ασίας, και διώκτης των Χριστιανών. Η γυναίκα του, Ευανθία, και ο γιος του, Δημητριανός, ήταν στον ναό προσευχόμενοι, μαζί με τον Κορνήλιο. Τη στιγμή όμως εκείνη έγινε σεισμός και η Ευανθία με τον Δημητριανό καταπλακώθηκαν στα ερείπια του ναού, φωνάζοντας το όνομα του Κορνηλίου. Το έμαθε αυτό ο Δημήτριος, βρήκε τον Κορνήλιο και τον παρακάλεσε να σώσει την οικογένειά του. Πράγματι ο Κορνήλιος έβγαλε ζωντανούς από τα ερείπια τα δύο μέλη της οικογενείας του Δημητρίου, που είχε σαν αποτέλεσμα τη μεταστροφή του Δημητρίου στον Χριστό, καθώς και όλων των κατοίκων της πόλης εκείνης.
Η ΑΓΙΑ ΘΕΟΔΩΡΑ της Βάστα Πελοποννήσου
Πρόκειται για τοπική Αγία που έζησε τον 10ο αιώνα στην κεντρική Πελοπόννησο (σύνορα Μεσσηνίας- Αρκαδίας). Από μικρή αγάπησε τον θεάνθρωπο και λυτρωτή Χριστό και σ’ αυτόν αφιέρωσε τη ζωή της. Έζησε σαν μοναχός σε ανδρικό μοναστήρι της άνω Μεσσηνίας και έφτασε σε μεγάλο ύψος αγιότητας. Συκοφαντήθηκε όμως βάναυσα ότι άφησε έγκυο κοπέλα της περιοχής! Τα ήθη της εποχής εκείνης ήταν τέτοια, ώστε βιαστικά την καταδίκασαν σε θάνατο. Γιατί όμως, ενώ είχε πρόχειρη την απόδειξη της αθωότητας της σαν γυναίκα, και αφού αρνήθηκε τη συκοφαντία, δεν τη χρησιμοποίησε; Το λόγο γνωρίζει αυτή και ο Θεός. Γεγονός είναι ότι φορτώθηκε ξένη ντροπή και αποφάσισε να μαρτυρήσει από αγάπη. Τα τελευταία λόγια της ήταν: “Το σώμα μου να γίνει ναός, τα μαλλιά μου πελώρια δέντρα και το αίμα μου ποτάμι”. Σήμερα στον τόπο του μαρτυρίου της, στο χωριό Βαστά Αρκαδίας, υπάρχει εξωκλήσι που από δίπλα του περνάει ποτάμι και πάνω στη σκεπή του υπάρχουν κατά παράδοξο τρόπο 17 τεράστια δέντρα. Λεπτομερή βιογραφία της Αγίας, έγραψε ο Σεβ. Μητροπολίτης Γόρτυνος και Μεγαλουπόλεως κ. Θεόφιλος. (Να παρατηρήσουμε εδώ ότι η βιογραφία της Αγίας αυτής, έχει αρκετά κοινά στοιχεία, μ’ αυτά της Άγιας Θεοδώρας της Αλεξανδρινής, που η μνήμη της γιορτάζεται επίσης αυτή τη μέρα).
ΑΝΑΚΟΜΙΔΗ ΛΕΙΨΑΝΩΝ ΤΩΝ ΟΣΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ ΣΕΡΓΙΟΥ ΚΑΙ ΓΕΡΜΑΝΟΥ
“των εν Βαλάμη θαυματουργών έκ της Νοβαγράδας (Νεαπόλεως)
επιστραφέντων εις την εν Βαλάμη Ιεράν αυτών Μονήν”.
ΑΠΟΔΟΣΙΣ ΕΟΡΤΗΣ ΤΟΥ ΓΕΝΕΘΛΙΟΥ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ
