Τσεκάρετε το εορτολόγιο για να μην ξεχάσετε κανέναν! Σήμερα λοιπόν (10/11/2020) εορτάζουν οι:
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΟΛΥΜΠΑΣ, ΡΟΔΙΩΝ (ή ΗΡΩΔΙΩΝ), ΕΡΑΣΤΟΣ, ΣΩΣΙΠΑΤΡΟΣ, ΤΕΡΤΙΟΣ και ΚΟΥΑΡΤΟΣ, οι Απόστολοι από τους 70
Ο ΑΓΙΟΣ ΟΡΕΣΤΗΣ
Ο ΟΣΙΟΣ ΘΕΟΣΤΗΡΙΚΤΟΣ “Ό εν Συμβόλοις”
Ο ΑΓΙΟΣ ΝΟΝΝΟΣ, κατηχητής της Αγίας Πελαγίας
Ο ΟΣΙΟΣ ΜΑΡΤΙΝΟΣ ο Επίσκοπος Ταρακίνης
Ο ΑΓΙΟΣ ΜΙΛΟΣ ή ΜΙΛΗΣ, ο Θαυματουργός Επίσκοπος Ιερομάρτυρας, και οι τρεις μαθητές του ΕΒΟΡΗΣ, ΠΑΠΑΣ και ΣΕΝΟΕΙ (ή Σεβόρης) ο Διάκονος & Ο ΑΓΙΟΣ ΓΕΛΙΟΣ, ο ιερομάρτυρας
Ο ΑΓΙΟΣ ΚΑΛΛΙΟΠΙΟΣ
Ο ΑΓΙΟΣ ΝΙΡΟΣ
Ο ΑΓΙΟΣ ΩΡΙΩΝ
Ο ΟΣΙΟΣ ΑΡΣΕΝΙΟΣ ο Καππαδόκης
Ο ΑΓΙΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΑΝΟΣ επίσκοπος Αντιοχείας, Ιερομάρτυρας (3ος αι.)·
Ο ΑΓΙΟΣ JUSTUS (Άγγλος)
Αναλυτικά:
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΟΛΥΜΠΑΣ, ΡΟΔΙΩΝ (ή ΗΡΩΔΙΩΝ), ΕΡΑΣΤΟΣ, ΣΩΣΙΠΑΤΡΟΣ, ΤΕΡΤΙΟΣ και ΚΟΥΑΡΤΟΣ, οι Απόστολοι από τους 70
Και οι έξι ήταν από τους εβδομήκοντα Αποστόλους του Κυρίου. Αναφέρονται όλοι στο ιστ’ κεφάλαιο της προς Ρωμαίους επιστολής του Απ. Παύλου. Οι περισσότεροι απ’ αυτούς υπήρξαν επίσκοποι της του Χριστού Εκκλησίας και έγιναν άριστοι εφαρμοστές της εντολής του θεοπνεύστου λόγου της Αγίας Γραφής: “Ποιμάνατε το εν υμιν ποίμνιον του Θεού, έπισκοπούντες μη άναγκαστώς, αλλ’ εκουσίως, μηδέ αισχροκερδώς, αλλά προθύμως, μηδ’ ως κατά κυριεύοντες των κλήρων, αλλά τύποι γινόμενοι του ποιμνίου”1. Ποιμάνετε, δηλαδή, το ποίμνιο του Θεού που είναι στη δικαιοδοσία σας, και επιβλέπετε αυτό με κάθε επιμέλεια και προσοχή, όχι αναγκαστικά, επειδή βρεθήκατε στη θέση αυτή, αλλά με όλη σας τη θέληση, χωρίς να αποβλέπετε σε αισχρά κέρδη, αλλά με προθυμία και ζήλο, χωρίς να καταπιέζετε τους πιστούς, που σαν άλλοι γεωργικοί κλήροι δόθηκαν στον καθένα σας για πνευματική καλλιέργεια αλλά να γίνεσθε στο ποίμνιο υποδείγματα αρετής αξιομίμητα. Πράγματι, και οι πέντε Απόστολοι έγιναν υποδείγματα αρετής. Ο Ολυμπάς και ο Ηρωδίων πέθαναν μαρτυρικά επί Νέρωνος. Ο Σωσίπατρος έγινε επίσκοπος στο Ικόνιο και πέθανε επιτελώντας άριστα τα καθήκοντα του. Ο Τέρτιος έγινε δεύτερος επίσκοπος Ικονίου μετά τον Σωσίπατρο. Έγραψε και την προς Ρωμαίους επιστολή του απ. Παύλου (Ρωμ. ιστ’ 22). Η μνήμη του απ. Τερτίου επαναλαμβάνεται και την 30ή Οκτωβρίου. Ο Έραστος κυβέρνησε με παρόμοιο τρόπο την επισκοπή Νεάδος. Και ο Κούαρτος, σαν επίσκοπος Βηρυτού, πάλεψε με θάρρος και ενέταξε σαν χριστιανούς στην επισκοπή του πολλούς ειδωλολάτρες.
1. Α’ επιστολή Πέτρου, ε’ 2-3.
Απολυτίκιο. Ήχος πλ. α’. Τον συνάναρχον Λόγον.
Της σοφίας τον λόγον καταπλουτήσαντες, της ευσέβειας φωστήρες και υποφήται σοφοί, ανεδείχθητε ημίν Χριστόν κηρύττοντες, Κούαρτε Εραστε Κλεινέ, Τέρτιε και Όλυμπα, Σωσίπατρε και Ροδίων, Απόστολοι θεηγόροι, φωταγωγοί των καρδιών ημών.
Κοντάκιον. Ήχος α’. Χορός Αγγελικός.
Τριάδος της σεπτής, εκηρύξατε πίστιν, πολύθεον σοφοί, των ειδώλων απάτην, εκ μέσου ποιήσαντες, ταις σεπταίς διδαχαίς υμών, όθεν εύρατε, την αμοιβήν των καμάτων, αιωνίζουσαν, εν ουρανοίς τους στεφάνους, λαβόντες Απόστολοι.
Ο ΑΓΙΟΣ ΟΡΕΣΤΗΣ
Προσκυνούσε μόνο τον ένα και αληθινό Θεό και όχι τ’ άψυχα ειδωλολατρικά αντικείμενα. Ο άγιος Ορέστης καταγόταν από τα Τύανα της Καππαδοκίας (ορισμένες αγιολογικές πηγές αναφέρουν ότι ήταν γιατρός). Κατά τον επί Διοκλητιανού διωγμό (289), συνελήφθη από τον ηγεμόνα Μάξιμο, που τον εξεβίαζε με πολλούς τρόπους ν’ αρνηθεί τον Ιησού. Αφού όμως δεν κατόρθωσε τίποτα, διέταξε να τον γυμνώσουν και να τον μαστιγώσουν αλύπητα. Κατόπιν τον έριξαν στη φυλακή για επτά ήμερες και έπειτα τον έφεραν στον ειδωλολατρικό ναό, όπου προσφέρονταν θυσίες και τον παρακινούσαν να συμμετέχει και αυτός σ’ αυτές. Γιατί, του έλεγε ο ηγεμόνας Μάξιμος, αρνιέσαι να συμμετέχεις στη λατρεία, που με τόση ευλάβεια ακολουθούν οι σεπτοί μας αυτοκράτορες; Τότε ο Ορέστης δεν δίστασε να πει με θάρρος ότι είναι πρόθυμος υπήκοος όταν πρόκειται για τα πολιτικά και τα επίγεια πράγματα, πέρα από αυτά όμως δεν μπορεί να δει κανένα αυτοκράτορα εκτός μόνο τον αληθινό Θεό. Εξοργισμένοι τότε οι ειδωλολάτρες, τρύπησαν τους αστραγάλους του και πέρασαν ανάμεσα σιδερένια αλυσίδα και κατόπιν τον έδεσαν πίσω από ένα άγριο άλογο. Το άλογο αφέθηκε ελεύθερο και όρμησε με δυνατό καλπασμό, σέρνοντας τον Ορέστη πάνω σε ανώμαλο και τραχύ έδαφος. Σταμάτησε μετά από μια απόσταση είκοσι μιλίων! Ο μάρτυρας ήταν πλέον νεκρός…
Απολυτίκιο. Ήχος α’. Του λίθου σφραγισθέντος.
Χριστόν όμολογήσας επί των άσεβούντων, είδωλομανίας το θράσος καθείλες Αθλοφόρε, και δόξης έγένου κοινωνός, αγώνας πολυτρόπους ένεγκών δια τούτο σε Όρέστα ως νικητήν, τιμώντες σοι έκβοώμεν δόξα τω παρασχόντι σοι ίσχύν, δόξα τω σε στεφανώσαντι, δόξα τω ένεργούντι δια σου, πάσιν ιάματα.
Ο ΟΣΙΟΣ ΘΕΟΣΤΗΡΙΚΤΟΣ “Ό εν Συμβόλοις”
Υπήρξε στην εποχή των εικονομάχων και αγωνίστηκε για τις ιερές εικόνες. Απεβίωσε ειρηνικά. Η μνήμη του γιορτάζεται και την 17η Φεβρουαρίου.
Ο ΑΓΙΟΣ ΝΟΝΝΟΣ, κατηχητής της Αγίας Πελαγίας
Ήταν επίσκοπος και κήρυττε τν θείο λόγο στην Αντιόχεια. Έτσι προσείλκυσε στο δρόμο του Θεού την τότε πόρνη Πελαγία, που από τότε, αφού κατάλληλα κατηχήθηκε, μίσησε τα έργα του σκότους και κατέφυγε στα Ιεροσόλυμα. Και επί του όρους των Ελαίων, με μετάνοια και άσκηση τελείωσε τη ζωή της.
Ο ΟΣΙΟΣ ΜΑΡΤΙΝΟΣ, ο Επίσκοπος Ταρακίνης
Διάσημος Ιλλυριός από τη Σαβαρία της Παννονίας, ευσεβής και ενάρετος, υπερασπιζόμενος την Ορθοδοξία, οι Άρειανοί τον κακοποίησαν δημόσια και τον έδιωξαν από την πόλη. Έτσι, κατέφυγε στο Μιλάνο της Ιταλίας, αλλά’ έπαθε και εκεί τα ίδια από τον Άρειανό επίσκοπο της πόλης, Αυξέντιο. Τότε αναγκάστηκε να αποσυρθεί στο νησί Γαλαρία (στο Τυρρηνικό πέλαγος), που ήταν εντελώς έρημο και τρεφόταν με χόρτα. Έπειτα έγινε επίσκοπος Ταρακίνης και διέπρεψε με τις ευαγγελικές του πράξεις. Έτρεφε τους φτωχούς, υπεράσπιζε τους αδικημένους και ποίμανε θεοπρεπώς το ποίμνιο που του εμπιστεύτηκαν. Απεβίωσε ειρηνικά. Η μνήμη του επαναλαμβάνεται από τον Άγιο Νικόδημο και στις 12 Νοεμβρίου, βέβαια στην ημερομηνία αυτή υπάρχει και άλλος Μαρτίνος, ο θαυματουργός επίσκοπος Φρυγίας, και φυσικά είναι διαφορετικός του Μαρτίνου αυτής της ημερομηνίας.
Ο ΑΓΙΟΣ ΜΙΛΟΣ ή ΜΙΛΗΣ, ο Θαυματουργός Επίσκοπος Ιερομάρτυρας, και οι τρεις μαθητές του ΕΒΟΡΗΣ, ΠΑΠΑΣ και ΣΕΝΟΕΙ (ή Σεβόρης) ο Διάκονος & Ο ΑΓΙΟΣ ΓΕΛΙΟΣ, ο ιερομάρτυρας
Αυτοί ήταν Πέρσες. Και ο Μίλος, στρατηγός προηγουμένως, για την ενάρετη ζωή του έγινε επίσκοπος Τελεπόλεως (όπου ο προφήτης Δανιήλ είδε τις οπτασίες). Χειροτονήθηκε από τον Βηθλαπάτ επίσκοπο Γεδδηγουπόλεως. Καταδιώχτηκε από τους απίστους και κατέφυγε στην Ιερουσαλήμ και από κει στην Αλεξάνδρεια, όπου συνάντησε τον Μέγα Αντώνιο. Μετά δύο χρόνια επέστρεψε στην Περσία και συνελήφθη μαζί με τους μαθητές του, από τον Βασιλίσκο Μισθοφάρη στην πόλη Μιλιγέρδα. Εκεί θανατώθηκε με μαχαίρια και τους μαθητές του θανάτωσαν, αφού τους χτύπησαν με ξύλα και πέτρες. Έτσι όλοι έλαβαν το αθάνατο στεφάνι του μαρτυρίου.
Ο ΑΓΙΟΣ ΚΑΛΛΙΟΠΙΟΣ
Μαρτύρησε δια ξίφους.
Ο ΑΓΙΟΣ ΝΙΡΟΣ
Μαρτύρησε δια ξίφους.
Ο ΑΓΙΟΣ ΩΡΙΩΝ
Μαρτύρησε, αφού τον έθαψαν ζωντανό στη γη.
Ο ΟΣΙΟΣ ΑΡΣΕΝΙΟΣ, ο Καππαδόκης
Γεννήθηκε το 1840 στα Φάρασα της Καππαδοκίας. Οι γονείς του ονομάζονταν Ελευθέριος, που ήταν δάσκαλος, και Βαρβάρα. Σπούδασε στη Σμύρνη ξένες γλώσσες και εκκλησιαστική γραμματεία. Σε ηλικία 26 χρονών εκάρη μοναχός με το όνομα Αρσένιος στη Μονή Τιμίου Προδρόμου Φλαβιανών (Ζιντζί-Ντερέ). Κατόπιν χειροτονήθηκε Διάκονος από τον Μητροπολίτη Καισαρείας Παΐσιο Β’ και τοποθετήθηκε διδάσκαλος στα Φάρασα. Τριάντα χρονών χειροτονήθηκε Πρεσβύτερος και προχειρίσθηκε αρχιμανδρίτης και πνευματικός. Απέδωσε πολύ σημαντικό εθνικοθρησκευτικό έργο, ζούσε ζωή λιτή, με προσευχή, και ο Θεός του χάρισε το προφητικό χάρισμα, αλλά και το θαυματουργικό. Στην Ελλάδα ήλθε το 1924 και πέθανε στις 10 Νοεμβρίου του ίδιου χρόνου στην Κέρκυρα. Από εκεί το 1958 τα λείψανά του μεταφέρθηκαν από το μοναχό Παΐσιο στην Κόνιτσα και το 1970 από τον ίδιο Αγιορείτη μοναχό στο γυναικείο μοναστήρι- ησυχαστήριο Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου στη Σουρωτή, όπου ο Άγιος μετά το θάνατό του έκανε πολλά θαύματα. Η Ορθόδοξη Εκκλησία τον αγιοποίησε στις 11 Φεβρουαρίου 1986.
Απολυτίκιο. Ηχος πλ. α’. Τον συνάναρχον Λόγον.
Των Οσίων τον βίον εκμιμησάμενος, εν έσχάτοις τοίς χρόνοις, Πάτερ Αρσένιε, επληρώθης δωρεών του θείου Πνεύματος, και θαυμάτων γεγονός, θεοφόρε αυτουργός, παρέχεις ενί εκάστω, τάς εκ Θεού χορηγίας, ταις ικεσίαις σου προς Κύριον.
Ο ΑΓΙΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΑΝΟΣ επίσκοπος Αντιοχείας, Ιερομάρτυρας (3ος αι.)
Ο Άγιος Δημητριανός υπήρξε επίσκοπος Αντιοχείας το 253 με 256 μ. Χ. Οδηγήθηκε αιχμάλωτος στην Περσία το 256, όπου και πέθανε. Ο διάδοχός του στο θρόνο της Αντιοχείας, Δόμνος, (270-273) ήταν γιος του.
Ο ΑΓΙΟΣ JUSTUS (Άγγλος)
Λεπτομέρειες για τη ζωή αυτού του αγίου της ορθοδοξίας, μπορεί να βρει ο αναγνώστης στο βιβλίο “Οι Άγιοι των Βρεττανικών Νήσων”, του Χριστόφορου Κων. Κομμοδάτου, επισκόπου Τελμησσού, Αθήναι 1985.
