«Κραυγή αγωνίας» από τα μέλη της Ένωσης Αστυνομικών Υπαλλήλων Βορειοανατολικής Αττικής, που απευθύνουν έκκληση για επείγουσα στήριξη του κλάδου, ώστε οι αστυνομικοί να μπορούν να δίνουν τις απαραίτητες «μάχες» με το έγκλημα.
Η… σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι για την Ένωση, ωθώντας τα μέλη της σε σχετική ανακοίνωση, ήταν η αποτρόπαια δολοφονία της Καρολάιν στα Γλυκά Νερά, με τους αστυνομικούς που υπηρετούν στην περιοχή να δηλώνουν, μεταξύ άλλων, πως «δεν γίνεται, πλέον, να εθελοτυφλούμε εμπρός στο ενδεχόμενο να υπάρξουν κι άλλοι αδικοχαμένοι…».
Αναλυτικά η ανακοίνωση την Ένωσης Αστυνομικών Υπαλλήλων Βορειοανατολικής Αττικής:
«Είναι γνωστό, ότι τη μεγαλύτερη σε έκταση περιοχή αστυνόμευσης στην Αττική, καταλαμβάνει και εποπτεύει η Αστυνομική Διεύθυνση Βορειοανατολικής Αττικής. Γνωστό είναι επίσης, ότι στη Β/Α Αττική υφίσταται μια αυξανόμενη τάση της μόνιμης κατοικίας με ότι αυτό συνεπάγεται.
Το συμβάν στα Γλυκά Νερά ανάδειξε τις τεράστιες ελλείψεις σε αστυνομικό προσωπικό στα Α.Τ. και Τ.Α. της Διεύθυνσης και πλέον το πρόβλημα δεν μπορεί να συνεχίσει να “κρύβεται κάτω από το χαλί”. Αξίζει να επισημανθεί ότι η γενικοπροληπτική θέση της Διεύθυνσης είναι εκ των πραγμάτων σχεδόν αδύνατη, καθώς κάτω από πεντακόσιοι (500) συνάδελφοι διατίθενται σε είκοσι δύο (22) Α.Τ. και περίπου τετρακόσιοι (400) σε είκοσι (20) Τ.Α..
Οι παρακάτω αριθμοί της υπάρχουσας και παρούσας αστυνομικής δύναμης καλύπτουν μεσοσταθμικά κάτω από το 50% των θεσμοθετημένων οργανικών θέσεων σε επίπεδο Α.Τ. και 40% σε επίπεδο Τ.Α.. Έτσι, αντί να επικαιροποιείται τελολογικά προς τα πάνω η οργανικότητα αφαιρείται η μισή αστυνομική δύναμη από τη “μάχη της καθημερινότητας”, με τα γνωστά αποτελέσματα. Επειδή, όμως, η μάχη με την παραβατικότητα και το έγκλημα τείνει να μεταβληθεί σε σκιαμαχία, είμαστε υποχρεωμένοι να επισημάνουμε για ύστατη φορά το μείζον αυτό θέμα.
Δεν γίνεται πλέον, να εθελοτυφλούμε εμπρός στο ενδεχόμενο να υπάρξουν κι άλλοι αδικοχαμένοι σαν την Καρολάιν. Έφθασε, πλέον, η ώρα των τομών και των σοβαρών αποφάσεων και για τον καθένα μας πρέπει να επιμεριστεί η ευθύνη που του αναλογεί».
