Ασφυκτικό φαίνεται ότι είναι το περιβάλλον που έχει δημιουργήσει στο Υπουργείο Παιδείας η Νίκη Κεραμέως, οδηγώντας ανθρώπους που είχαν διάθεση να προσφέρουν, να έχουν σηκώσει τα χέρια ψηλά.
Σε αντίθεση με τις εξαγγελίες της περί των αλλαγών στα σχολεία όπου στόχος της, όπως δήλωνε, ήταν η μετάβαση από ένα «κλειστό και συγκεντρωτικό σχολείο» σε ένα «ευέλικτο» πρότυπο σχολείο, στο υπουργείο της από ό,τι φαίνεται εφαρμόζει τα ακριβώς αντίθετα, καθώς επικρατεί ο απόλυτος συγκεντρωτισμός.
Πλήθος ζητημάτων που θα έπρεπε να είχαν λυθεί εδώ και καιρό συνεχίζουν να ταλαιπωρούν και να γίνονται μπαλάκι του πινγκ πονγκ μεταξύ ανθρώπων οι οποίοι δεν μπορούν να αναλάβουν την παραμικρή πρωτοβουλία. Τα παράπονα και οι γκρίνιες στο υπουργείο έχουν λάβει διαστάσεις χιονοστιβάδας και δεν είναι λίγοι αυτοί που απλώς περιμένουν να περάσει ο καιρός.
Υφυπουργοί, γενικοί γραμματείς, που από ότι φαίνεται, σύμφωνα με την επικρατούσα στο υπουργείο νοοτροπία, απλώς έχουν καθήκον να γίνονται «ασπίδα» για την υπουργό, προκειμένου η ίδια να παραμένει στο απυρόβλητο. Εάν τολμήσει, δε, κανείς να διαμαρτυρηθεί, η υπουργός Παιδείας φροντίζει να του «κόψει» τον αέρα επικαλούμενη τις προσβάσεις της στο Μέγαρο Μαξίμου, αφού το «αυτή είναι η κυβερνητική απόφαση» ακούγεται με ρυθμό ολοένα και αυξανόμενο στο Μαρούσι.
Χαρακτηριστικά είναι όσα συμβαίνουν με την περίφημη υπόθεση της Πανεπιστημιακής Αστυνομίας. Ζήτημα στο οποίο, όπως όλα δείχνουν, δεν πρόκειται στο επόμενο διάστημα να υπάρχει κάποια σοβαρή εξέλιξη, παρά το γεγονός ότι όσα έχει ανακοινωθεί τελικά ότι θα υλοποιηθούν, δεν είναι παρά ένα κέλυφος αυτών που αρχικά ήταν προγραμματισμένα. Οι δικαιολογίες περί συμβάσεων και εκπαίδευσης που κάθε τόσο εκπορεύονται από το υπουργείο Παιδείας δεν μπορούν να καλύψουν το μέγεθος του
προβλήματος και δεν είναι λίγοι αυτοί που φοβούνται ότι βεβιασμένες κινήσεις επικοινωνιακού χαρακτήρα που μπορεί να αναληφθούν, θα έχουν δραματικές
συνέπειες. Το να στείλεις, παραδείγματος χάριν, άοπλους αστυνομικούς εντός των πανεπιστημίων, χωρίς να έχουν πρώτα γίνει τα απαραίτητα έργα που θα διασφαλίζουν ότι η είσοδος στα ΑΕΙ θα είναι δυνατή μόνο για τους φοιτητές, μπορεί να έχει τραγική κατάληξη.
Κακές φαίνεται ότι είναι και οι σχέσεις της υπουργού με πρυτάνεις αρκετών εκ των πανεπιστημίων, καθώς οι συνθήκες στις οποίες αυτοί κλήθηκαν να επαναλάβουν τη λειτουργία των ιδρυμάτων τους προκάλεσαν και προκαλούν προστριβές, ειδικά αφού πλατφόρμες όπως το edupass έχουν μάλλον «διακοσμητικό χαρακτήρα» και δεν προσφέρουν στην εξασφάλιση των απαραίτητων υγειονομικών συνθηκών ασφαλείας. Πώς να το κάνει άλλωστε, αφού επί της ουσίας δεν υπάρχει κάποιος «ελεγκτικός μηχανισμός» που τελικά να εξασφαλίζει ποιος μπαίνει και ποιος βγαίνει από τα ΑΕΙ και τα αμφιθέατρα εν γένει;
Με απλά λόγια, οι άνθρωποι αυτοί κλήθηκαν να ανοίξουν στην ημερομηνία που ήθελε η υπουργός, χωρίς όμως να έχουν γίνει τα απαραίτητα προκειμένου η λειτουργία να ομαλή.
