Με C-130 από την Πάτμο στην Κρήτη μεταφέρθηκε εσπευσμένα ο Ευάγγελος Αντώναρος, καθώς επιδεινώθηκε η κατάσταση της υγείας του, λόγω επιπλοκών που του προκάλεσε ο κορωνοϊός την τρίτη μέρα νόσησης.
Τα όσα περιγράφει πραγματικά συγκλονίζουν, αναφέροντας μάλιστα ότι είχε ολιγόλεπτες παραισθήσεις και επαινώντας τους γιατρούς που κάνουν εξαιρετική δουλειά και που πήραν άμεσα απόφαση για αεροδιακομιδή και του έσωσαν τη ζωή, καθώς όπως περιγράφει «δεν ξέρω ούτε πού ούτε πώς θα ήμουν τώρα».
Όπως αναφέρει σε ανάρτησή του στο facebook:
«Καίριες, ζωτικές εξελίξεις για τη ζωή σου εξαρτώνται συχνά από αποφάσεις που φαίνονται λιγότερο σημαντικές. Χωρίς να είναι. Το αντίθετο. Την περασμένη Παρασκευή ήμουν στην τρίτη μέρα μετά τη διάγνωσή μου με κορωνοϊό στο εξοχικό μου στην Πάτμο. Είχα αρχίσει με πυρετό. Λίγα ρίγη. Κούραση και πόνους στις κλειδώσεις.
Ξαφνικά από το πρωί ο πυρετός πήρε την ανηφόρα, κι ας είχα αρχίσει αντιική αγωγή που μου είχε σταλεί από τη Ρόδο. Εφτασε στο 39,1. Έπαιρνα ντεπόν κι αλγκοφρέν κι έπεφτε για λίγο γύρω στο 37,8 και μετά ξανά πάνω. Πλήρης εξάντληση. Ο λαιμός μου έκλεισε. Δεν μπορούσα να καταπιώ ούτε μια γουλιά νερό χωρίς να πονάω. Έβηχα συνέχεια. Για φαγητό ούτε κουβέντα. Έβγαζα συνέχεια φλέματα. Είχα ολιγόλεπτες παραισθήσεις. Έκλεινα τα μάτια, αποκοιμόμουν για μισή ώρα και ξύπναγα λουσμένος στον ιδρώτα, καθώς ο πυρετός συνέχιζε την τραμπάλα του. Φοβερή δύσπνοια και δυσκολία ομιλίας.
Γύρω στις 8.30 δεν άντεχα άλλο. Ήταν σαν να φτάνω στα όρια του οργανισμού μου. Τηλεφώνησα στον φίλο διευθυντή μικροβιολόγο γιατρό Μελέτη Μέμεζα, του μικρού αλλά ιδιαίτερα αποτελεσματικού Κέντρου Υγείας Πάτμου. Νέα άφιξη στο νησί. Παλιός μου γνώριμος, επιστήμονας πρώτης γραμμής, με μακροχρόνια θητεία, εμπειρία και προσφορά στο Θριάσιο. «Σου στέλνουμε το ασθενοφόρο», μου είπε μόλις τον ενημέρωσα. Με παρέλαβαν λίγο αργότερα με την ενδεδειγμένη στολή ο παλιός φίλος οδηγός Θεολόγος.
Μου έβγαλαν ακτινογραφία, μου πήραν αίμα. Δέκα λεπτά αργότερα ήμουν στο κρεβάτι του ειδικού οικίσκου για COVID. Δίπλα μου η εξαιρετική γενική ιατρός Ειρήνη Στρατήλα, που 11 χρόνια τώρα, αν δεν κάνω λάθος, προσφέρει τις υπηρεσίες της στο νησί. Κατάλαβε αμέσως τη σοβαρότητα. Ο κορεσμός ήταν ανησυχητικά χαμηλός. Πολλοί δείκτες της ανάλυσης αίματος που φρόντισε ο Μελέτης επίσης. Η ακτινογραφία με μικρό αλλά διακριτό πρόβλημα. Η Στρατήλα μου έκανε μια απίθανα σχολαστική-λεπτομερειακή εξέταση. Την ευχαριστώ.
Στο μεταξύ είχε φτάσει κι ο Νικήτας Τσαμπαλάκης, εδώ και λίγο καιρό Πρόεδρος του Κέντρου Υγείας. Ένας νέος άνθρωπος, οργανωτικός, δραστήριος, με ιδέες βελτίωσης, προσβάσεις όπου πρέπει. Ξέρει όπου υπάρχουν ελλείψεις και προσπαθεί όπου αυτό είναι εφικτό να τις καλύψει. Δεν είναι εύκολο σε εποχή λιτότητας. Τα καταφέρνει. Κι όσοι αγαπάμε την Πάτμο τον βοηθάμε. Όσο μπορούμε».
Και συνεχίζοντας την περιγραφή του, φτάνει στο σημείο της απόφασης για αεροδιακομιδή: «Σε λίγα λεπτά η απόφαση ήταν σαφής: Αφού ενημέρωσαν και τη γιατρό μου στην Αθήνα έπρεπε να διακομισθώ σε κανονικό νοσοκομείο. Το ΚΥ δεν είχε δυνατότητα χειρισμού της περίπτωσής μου. Αυτή είναι η κρίσιμη, καίρια και ουσιαστική απόφαση που ανέφερα στην αρχή. Κι άρχισε η διοικητική οργάνωση του θέματος με τις αρμόδιες υπηρεσίες του ΕΚΑΒ. Η ώρα προχωρημένη, βράδυ λίγο πριν τα μεσάνυχτα πια. Οι καιρικές συνθήκες στο Νότιο Αιγαίο (φυσικά ελληνικό και αυτονόητα ελληνικό) όχι ιδανικές. Με περιοχές με ανέμους.
Η δικιά μου επιθυμία ήταν σαφής: Ασφαλώς να διακομισθώ, επρόκειτο άλλωστε για τη ζωή μου, αλλά στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Ηρακλείου το ΠΑΓΝΗ. Το καλύτερο ολόκληρης της περιοχής από την Αθήνα και κάτω. Η νύχτα μακρά. Τα τηλεφωνήματα γιατρών, διοικητικών υπαλλήλων ΕΚΑΒ συνεχή. Με τους διασώστες επίσης. Γύρω στις 4.30 τα ξημερώματα το ΚΥ Πάτμου με παρέδωσε στους διασώστες του Δημήτρη Γιαννούση του σούπερ πούμα με πρώτο σταθμό τη Ρόδο κι από εκεί με άλλο αεροπορικό μέσο στο Ηράκλειο.
Χωρίς τη δική τους έγκαιρη, ορθή και επιστημονικά στοιχειοθετημένη απόφαση για άμεση διακομιδή (όταν ρώτησα αν θα μπορούσε να γίνει λίγες ώρες αργότερα μου απάντησαν κατηγορηματικά Όχι) δεν ξέρω ούτε πού ούτε πώς θα ήμουν τώρα. Κάνει εξαιρετική δουλειά με μειωμένο (δυστυχώς!) προσωπικό σε γιατρούς, νοσηλευτές και διοικητικούς υπαλλήλους. Και να φανταστεί κανείς ότι το μεσοκαλόκαιρο ο πληθυσμός του νησιού πολλαπλασιάζεται από 3.000 σε 10.000 άτομα. ΤΟΥΣ ΕΥΓΝΩΜΟΝΩ. ΚΑΙ ΘΑ ΤΟΥΣ ΣΤΗΡΙΖΩ ΠΑΝΤΑ. ΤΟ ΕΣΥ ΣΤΕΚΕΤΑΙ ΟΡΘΙΟ».
