Ρίγη συγκίνησης προκαλούν οι Γυναίκες της Πίνδου, με τα κατορθώματά τους! Ο ηρωισμός, η πίστη, η τόλμη, το θάρρος και η αντοχή αυτών των γυναικών, που βρέθηκαν στην πρώτη γραμμή της μάχης στον ελληνοϊταλικό πόλεμο, μεταφέροντας πυρομαχικά ζεστά ρούχα, κουβέρτες και κάλτσες στους στρατιώτες είναι αξιομνημόνευτα!
Σήμερα βρίσκονται εν ζωή 13 γυναίκες πάνω από 90 ετών και φέτος θα τις τιμήσει η Περιφερειακή Αρχή της Δυτικής Μακεδονίας το απόγευμα του Σαββάτου 29 Οκτωβρίου.
Η 92χρονη Σοφία Χρυσοστομίδου απευθείας από το Τσοτύλι του Βοΐου Κοζάνης δήλωσε: «Είχαμε γιαγιάδες στο χωριό και ότι μπορούσε η κάθε μια έκανε. Έπλεκαν κάλτσες, μπλούζες, γιλέκα, ο,τιδήποτε λόγω του κρύου. Κατόπιν τα πήγαιναν στους στρατιώτες. Η κάθε μια έκανε ό,τι μπορούσε με την ψυχή της. Εγώ τότε, ως μικρό παιδί, θυμάμαι μου άρεσε που έβλεπα να κάνουν όλα όσα έκαναν».
Στην συνέχεια η γυναίκα τόνισε: «Με εντυπωσίαζε το πώς ήταν η καρδιά τους μέσα, δεν φοβόντουσαν. Κατά τις άγριες ημέρες του πολέμου, ήμασταν ορφανά, με μια γιαγιά στο σπίτι, με αυτήν περνούσαμε την ώρα και αυτή βοηθούσε όπως μπορούσε. Και σε μένα έλεγαν να κάνω ό,τι μπορούσα, αλλά ήμουν μικρή (…) Θυμάμαι τη στιγμή που μπήκαν να κάψουν το σπίτι, όταν ήμουν με τη γιαγιά. Δεν βρήκαν κάτι στο σπίτι να κάψουν. Δεν μπόρεσαν να ανάψουν το σπίρτο και νευριασμένοι έφυγαν».
«Το βράδυ που ακούστηκε το “όχι” στους Ιταλούς και ξεκίνησε ο πόλεμος, σαν παιδάκια χαρήκαμε και χοροπηδούσαμε, αλλά ήμασταν μικροί και δεν θυμόμαστε πολλά. Τότε τα παιδιά ήταν και καθυστερημένα. Από το χωριό μας χάθηκαν αρκετοί. Σε τέτοια πράγματα να συνεχίσουμε να λέμε “όχι” όπως τότε στους Ιταλούς, και μάλιστα “με φωνή”», συμπλήρωσε η κ. Χρυσοστομίδου.
Κλείνοντας, έστειλε το μήνυμά της για την ημέρα: «Να μην ξαναδεί ο κόσμος τέτοια πράγματα. Δεν ξέρεις πώς να τα περιγράψεις. Αφήνουν πίκρες και πόνο μέσα, που δεν βγαίνουν».
