Οσα αποκαλύπτονται αυτές τις ημέρες για την ΜΚΟ Κιβωτός του Κόσμου επιβεβαιώνουν αυτό που συχνά αναφέρει η «δημοκρατία»: Το κράτος έχει εκχωρήσει τις αρμοδιότητες και τις υποχρεώσεις ενασχόλησης με τους ανήμπορους, τους φτωχούς, τους δυσπραγούντες και τα άτομα με ειδικές ανάγκες σε ιδιωτικές εταιρίες και ΜΚΟ.
Οι πολιτικοί «πασάρουν» δικές τους ευθύνες σε τρίτους διότι δεν επιθυμούν να ασχολούνται με αυτές τις υποθέσεις. Κι είναι τέτοια η απώθησή τους για τους έχοντες ανάγκη ώστε τους αφήνουν στο έλεος των ΜΚΟ και των ιδιωτικών εταιριών, και δεν ασχολούνται ξανά μαζί τους μέχρι να ακουστεί το επόμενο σκάνδαλο.
Η πολιτική τάξη υποκρίνεται ότι ενδιαφέρεται μόνο αν προκύψουν στοιχεία ότι, για παράδειγμα, γηροκομείο λειτουργούσε σαν στρατόπεδο εξόντωσης ηλικιωμένων ή ότι σε ξενώνα κακοποιούνταν ανήλικα παιδιά αντί να προστατεύονται και να εκπαιδεύονται.
Αυτό συνέβη και με την Κιβωτό του Κόσμου. Οι διαχειριστές της εκτελεστικής εξουσίας δεν είχαν καμία πρόθεση να κάνουν τη δουλειά τους και να υποχρεώσουν τις αρμόδιες υπηρεσίες να κάνουν τακτικούς ελέγχους για τον τρόπο λειτουργίας αυτής της ΜΚΟ. Τώρα που βγαίνουν διάφορα «άπλυτα» στο φως οι πολιτικοί καμώνονται τους έκπληκτους.
Τέτοιες συμπεριφορές πόρρω απέχουν από το να είναι σοβαρές και να εξυπηρετούν τα συμφέροντα του κράτους, των πολιτών και των ανθρώπων που βρίσκονται σε ανάγκη. Το κράτος δεν μπορεί να κρύβει τμήματα της κοινωνίας κάτω από το χαλί ΜΚΟ και ιδιωτικών εταιριών. Πρέπει να εκπληρώνει την αποστολή του.
Δεν υπάρχουν ούτε μπορούν να επινοηθούν επαρκείς δικαιολογίες για το «παρκάρισμα» των φτωχών και των ανήμπορων σε εγκαταστάσεις ΜΚΟ, που αφέθηκαν ανεξέλεγκτες και οι διοικούντες τες είχαν σχηματίσει την εντύπωση ότι βρίσκονται πέρα από την… εμβέλεια της ισχύος του νόμου.
Οι Έλληνες δεν ψηφίζουν πρόσωπα για να πηγαίνουν στη Βουλή, να γίνονται βουλευτές, να αναλαμβάνουν υπουργεία και να… χαρίζουν ολόκληρους τομείς κρατικών αρμοδιοτήτων σε ιδιώτες και σε ΜΚΟ.
Ο λαός, που πληρώνει και τον λογαριασμό, αξιώνει από τους πολιτικούς υπευθυνότητα και λογοδοσία.
