Από τις υποθέσεις που γίνεται κόμπος το στομάχι σου είναι αυτή του 55χρονου Ζαχαρία στον Βόλο, που ζούσε μέσα στα σκουπίδια και πέθανε ολομόναχος πριν λίγες μέρες, στο νοσοκομείο του Βόλου. Την κηδεία του την ανέλαβε η Μητρόπολη, καθώς δεν είχε κανέναν δικό του να νοιαστεί ούτε για το τελευταίο του ταξίδι…
Όπως αναφέρει το gegonota.news ο 55χρονος που ήταν άνεργος, ζούσε σε ένα μικρό δωμάτιο γεμάτο σκουπίδια, χωρίς ρεύμα και νερό για 8 χρόνια, ενώ δεν είχε κάνει μπάνιο μια 5ετία! Έτρωγε στα στα συσσίτια της Μητρόπολης και γείτονές του τον βοηθούσαν όπως μπορούσαν, καθώς το μοναδικό του έσοδο ήταν τα 200 ευρώ του επιδόματος Κοινωνικής Αλληλεγγύης.
Επειδή λόγω ηλικίας δεν μπορούσε να βρει δουλειά, με ένα καρότσι σούπερ μάρκετ μάζευε σίδερα και τα πουλούσε. Για στέγη είχε την μικρή βεράντα ενός σπιτιού, που έκλεισαν αυθαίρετα οι γονείς του όταν παντρεύτηκαν και αυτό ήταν το σπίτι του.
Η μητέρα του πέθανε στα 38 της και ο πατέρας του ξαναπαντρεύτηκε και έκανε παιδιά, απομονώνοντας κυριολεκτικά τον Ζαχαρία στο παράνομο δωματιάκι! Το υπόλοιπο σπίτι ήταν κλειδωμένο και δεν του επιτρεπόταν η είσοδος από τα αδέλφια του.
Είχε πει στο gegonota.news πως μεγάλωσε μόνος του και στον γάμο του απέκτησε δύο παιδιά, που τα άφησαν με την σύζυγό του στο Ορφανοτροφείο. Η σύζυγός του είχε σοβαρά ψυχολογικά προβλήματα και έχει φύγει από τη ζωή. «Δεν μπορούσα να τα ζήσω, τι να έκανα» μονολογούσε. Ο γιος του είναι 24 χρονών και έφυγε με την ενηλικίωσή του για την Αγγλία, ενώ η κόρη του είναι 20 και στα 18 της έφυγε από το ορφανοτροφείο και δεν είχε επαφή μαζί της.
Ο 55χρονος ζούσε στην απόλυτη εξαθλίωση και κατέρρευσε στις 16 Οκτωβρίου μέσα στην τρώγλη που είχε για σπίτι. Έπεσε και άρχισε να φωνάζει βοήθεια. Γείτονες κάλεσαν ασθενοφόρο, ενώ έσπευσε και η αστυνομία για να σπάσει την πόρτα. «Πρέπει να ντρεπόμαστε που είμαστε άνθρωποι» φώναξε η γειτόνισσά του, που ήταν από τις λίγες που του προσέφερε φαγητό.
Χαρακτηριστικό της κατάστασής του είναι ότι οι διασώστες του ΕΚΑΒ έκαναν μεγάλη προσπάθεια για να τον εντοπίσουν μέσα στα σκουπίδια. Λίγες μέρες μετά άφησε την τελευταία του πνοή στο νοσοκομείο ολομόναχος και ξεχασμένος από τους ανθρώπους, αλλά και τις κοινωνικές υπηρεσίες του κράτους…
