Της Μαρίας Νεγρεπόντη-Δελιβάνη,
Τελευταίως αυξάνονται τα περιστατικά, στα οποία η χώρα μας επιλέγει συμπεριφορά ολοένα και πιο υποτελή, πιο δουλική, πιο περιθωριακή και φευ πιο εξευτελιστική.
Αυτή είναι η θέση μας οσάκις, αν και δεχόμαστε αήθεις επιθέσεις έξωθεν, δεν υποστηρίζουμε τα δίκαιά μας. Η πατρίδα μας παραμένει βουβή και φοβική στη γωνιά της επικράτειάς της. Καθώς αυτή η συμπεριφορά της έχει με τα χρόνια πλήρως παγιωθεί, και για τους έξωθεν εταίρους και εχθρούς θεωρείται πια δεδομένη, έχουν σηκώσει ανάστημα, εκτός των πλούσιων χωρών της Δύσης, και η μία μετά την άλλη, οι βαλκανικές χώρες εναντίον μας Όλοι, τελικά, μας εκλαμβάνουν ως δεδομένους και θεωρούν δικαίωμά τους να μας. προσβάλλουν και να επιδεικνύουν ασέβεια στους θεσμούς και στην εθνική μας κυριαρχία.
Έτσι, έχουμε και την απόδειξη ότι χάθηκε, δια παντός η ευκαιρία της «βασίλισσας των Βαλκανίων», που μας είχε σιωπηρώς αναγνωριστεί αμέσως μετά την πτώση του τείχους του Βερολίνου, καθώς υπήρξαμε η μοναδική χώρα της περιοχής που παρέμεινε στη Δύση εκτός Σοβιέτ, και που βρεθήκαμε, μετά την ανατροπή, με το υψηλότερο κατά κεφαλήν εισόδημα και την καλύτερη ποιότητα ζωής στα Βαλκάνια. Δυστυχώς, εξαιτίας της σωρείας τραγικών μας λαθών, σε όλους τους τομείς και αβυσσαλέας υποτέλειας, καταντήσαμε από την κορυφή, να εκπέσουμε στο τελευταίο σκαλί τού κατά κεφαλήν εισοδήματος στην περιοχή μας (δεν είμαι σίγουρη αν ακόμη η Βουλγαρία παραμένει κάτω από εμάς).
Έτσι, λοιπόν, τα πάντα επιτρέπονται στην κατακαημένη χώρα μας. Ουσιαστικά, σιωπήσαμε απέναντι στην όντως ανεκδιήγητη συμπεριφορά του κ. Ράμα, εναντίον στον εκλεγμένο δήμαρχο της ελληνικής μειονότητας τον Φρέντι Μπελέρη. Εκτός του χλευασμού και των ειρωνειών εναντίον του, ο κ. Ράμα τον κρατά παρανόμως φυλακισμένο. Και εφόσον οι δικοί μας αρμόδιοι, ουσιαστικά δεν αντιδρούν (ή και, ακόμη χειρότερα, αντιδρούν επιχειρώντας να δικαιολογήσουν τις παρανομίες του κ. Ράμα), η διαμόρφωση αυτού του τοπίου στην Ελλάδα είναι όντως, πολύ εξυπηρετική και για τους αρμόδιους της ΕΕ, προκειμένου να μη λάβουν θέση στην ελληνική αυτή περιπέτεια. Γιατί οι ξένοι να είναι «βασιλικότεροι του Βασιλέως»;
Συνεπώς, ουδεμία έκπληξη δικαιολογείται και για την αμέσως επόμενη περιπέτεια της χώρας μας, που όχι μόνο προκλήθηκε αλλά, και που πέραν κάθε δεοντολογίας, δικαιολογείται από δεύτερη στη σειρά των προσβολών μας βαλκανική χώρα, την Κροατία. Και αυτή, αδίστακτα προσβάλλει την Ελλάδα, η οποία και παραμένει βουβή στη γωνία, ωσάν να είναι η ίδια ένοχη. Εισέβαλαν στη χώρα μας νεοναζιστές και εκτέλεσαν εν ψυχρώ νέο συμπατριώτη μας. Ωστόσο, όχι μόνο δεν σηκώσαμε κεφάλι, για να κατηγορήσουμε με όλη μας τη δύναμη, την εγκληματική αυτή ενέργεια των Χούλιγκαν Κροατών, αλλά επιπλέον δεχόμαστε αδιαμαρτύρητα τις κατηγορίες του πρωθυπουργού τους, ότι «παρανόμως κρατάμε φυλακισμένους αιχμαλώτους πολέμου», καθώς και τις απειλές του ότι….θα μας αντιμετωπίσει με «βεντέτα».
Και πάει κανείς πίσω, χωρίς να το θέλει. Και πως να μη σκεφτεί ότι Αλβανία και Κροατία είναι οι ηττημένοι στο Β’ Παγκόσμιο, ενώ εμείς οι νικητές!
Υποτέλεια της υποτέλειας, ω υποτέλεια! Την ξεδιπλώνω, όπως αυτή έχει εισχωρήσει σε όλους τους τομείς, στο τελευταίο μου σύγγραμμα Για την Ελλάδα που ματώνει. Αν γινόταν ένα θαύμα, με την προσπάθεια όλων μας, να βγούμε από την καταπακτή, όπου φιμωμένοι παραμένουμε επί 200 χρόνια, όλα γύρω μας θα ξανα χαμογελούσαν.
