Πολλοί αναμασούν την καραμέλα της κυβερνητικής προπαγάνδας, ότι δηλαδή η εγκατάσταση αιολικών πάρκων επιτρέπεται σε δασικές εκτάσεις, άρα λοιπόν, γιατί οι λομπίστες των αιολικών να κάψουν ένα δάσος, αφού μπορούν νόμιμα μέσα στο δάσος να εγκαταστήσουν ανεμογεννήτριες.
Ακόμη δε, επικαλούνται το άρθρο 117 του Συντάγματος, το οποίο αναφέρει, ότι δημόσια ή ιδιωτικά δάση και δασικές εκτάσεις που καταστράφηκαν ή καταστρέφονται από πυρκαγιά ή που με άλλο τρόπο αποψιλώθηκαν ή αποψιλώνονται δεν αποβάλλουν για το λόγο αυτό το χαρακτήρα που είχαν πριν καταστραφούν, κηρύσσονται υποχρεωτικά αναδασωτέες και αποκλείεται να διατεθούν για άλλο προορισμό.
Τα παραπάνω ισχύουν, αλλά αποκρύπτουν βέβαια, ότι το ισχύον νομικό καθεστώς περί αξιοποίησης καμένων δασικών εκτάσεων, μετά και την σχετική απόφαση του ΣτΕ με αριθμό 2499/2012, αναφέρει ότι στα αναδασωτέα επιτρέπεται να εγκαθίστανται όχι μόνο ανεμογεννήτριες αλλά και κάθε έργο το οποίο αποβλέπει την εξυπηρέτηση ανάγκης με ιδιαίτερη κοινωνική, εθνική ή οικονομική σημασία.
Δηλαδή το Ανώτατο Δικαστήριο της χώρας, έκρινε ότι η εγκατάσταση αιολικών πάρκων ή γενικά βιομηχανικών ή τουριστικών εγκαταστάσεων κλπ, μπορεί σε μία αναδασωτέα έκταση να γίνει, σε αντίθεση με το άρθρο 117, παράγραφος 3, αρκεί να εξυπηρετεί κοινωνικούς ή εθνικούς ή οικονομικούς σκοπούς. Προφανώς για τα αιολικά πάρκα έκρινε οτι εξυπηρετεί οικονομικούς σκοπούς για την κοινωνία, διότι με τα αιολικά πάρκα, λογικά θα είχαμε φθηνότερο ρεύμα για τους πολίτες και επίσης οικονομικά εθνικά οφέλη, λόγω της αντίστοιχης ενεργειακής απεξάρτησης της χώρας απο εισαγωγές καυσίμων.
Οικονομικούς σκοπούς, είναι το μόνο βέβαιο ότι εξυπηρετεί αυτή η απόφαση του ΣτΕ, αλλά σε καμία περίπτωση αυτό δεν αφορά την κοινωνία, αλλά μόνο την ενεργειακή ολιγαρχία της χώρας και κάποιων επίορκων δικαστικών και πολιτικών. Και εξηγώ γιατί η πραγματικότητα ξεπερνά τον όρο ‘’οικονομικής σημασίας’’ , εννοώντας προφανώς την εξυπηρέτηση μόνο του δημοσίου συμφέροντος.
Η Ελλάδα αφού απο τις αρχές του 2000 μέχρι και σήμερα έχει σχεδόν διπλασιάσει την εγκατεστημένη αιολική ισχύς της στο ενεργειακό μείγμα, αναφορικά με την ηλεκτροπαραγωγή, τότε γιατί παραμένει στην κορυφή της ακριβότερης τιμής του ρεύματος, με δεδομένο ότι η χώρα μας βρίσκεται στον μέσο όρο της Ε.Ε αναφορικά με την αξιοποίηση ορυκτών καυσίμων για την ηλεκτροπαραγωγή και η έκτη σε ποσοστιαία εγκατάσταση αιολικής ισχύς για παραγωγή ρεύματος;
Που είναι το δημόσιο συμφέρον; Αφού απο το 2000 μέχρι σήμερα, μόνο άνοδο των τιμών του ρεύματος βλέπουμε στους λογαριασμούς, ενώ θα έπρεπε να βλέπουμε σχετική μείωση, αφού σήμερα παράγουμε διπλάσιο ρεύμα από τον τσάμπα άνεμο και τον τσάμπα ήλιο.
Οι Μονάδες ΑΠΕ στην Ελλάδα και κυρίως αυτών των αιολικών πάρκων σχεδιάστηκαν, υλοποιήθηκαν με τον πιο τριτοκοσμικό, αντι-αποδοτικό και αντιδημοκρατικό τρόπο, παραβιάζοντας κάθε αρχή δικαίου, κάθε περιβαλλοντική διάταξη και κάθε αρχή δημοσίου συμφέροντος με αδιαφανείς διαδικασίες, επιδοτώντας κρατικοδίαιτους εθνικούς ολιγάρχες εις βάρος των πολιτών. Οι πολίτες καλούνται να πληρώνουν το χαράτσι του ΕΤΜΕΑΡ εδώ και πολλά χρόνια, για να απολαμβάνουν δήθεν τα ευεργετικά οφέλη της πράσινης ανάπτυξης, ή της πράσινης υπό-ανάπτυξης.
Φυσικά όλα αυτά συμβαίνουν στην ενεργειακή αποικία των Βαλκανίων, όχι μόνο της σημερινής κυβέρνησης, αλλά και όλων των προηγούμενων.
Τέλος, ας πει κάποιος στους χειροκροτητές της περιβαλλοντικής λαίλαπας, ότι είναι καλύτερα να καεί το δάσος για να περάσει ο συνοδός εξοπλισμός των αιολικών, παρά να περάσει μέσα από ένα ανυπέρβλητο δασικό εμπόδιο, μέχρι να φθάσει στην τελική θέση εγκατάστασης.
Ενημερωτικά, σε περίπτωση διάνοιξης περασμάτων μέσα απο δασικές εκτάσεις για να περάσει ο συνοδός εξοπλισμός των αιολικών, ο Ανάδοχος υποχρεούται βάση της κείμενης νομοθεσίας στην αποκατάσταση όλων των περιβαλλοντικών ζημιών που θα υποστεί η περιοχή (δενδροφύτευση, εγγειοβελτιωτικά, αποκομιδή υλικών, αποκατάσταση πρανών κλπ). Το κόστος αυτό μπορεί να φθάσει 8 έως και 10 φορές πάνω, σε σχέση με αυτό που θα πλήρωνε ο Ανάδοχος, εαν περνούσε τον εξοπλισμό του μέσα απο καμένα δάση.
Κατάλαβες λοιπόν γιατί κάλλιστα θα μπορούσε να καεί το δάσος για να εγκατασταθεί ένα αιολικό πάρκο;
Μιχάλης Χριστοδουλίδης
Διπλ. Μηχανολόγος Μηχανικός , Ενεργειακός Επιθεωρητής
