Φωνή λαού, οργή Θεού! Οι Έλληνες στους δρόμους

Μέχρι το 2010 υπήρχε η αίσθηση -έστω η ψευδαίσθηση- ότι ο πολίτης συνεχίζει ως έναν βαθμό να έχει λόγο για το πώς είναι οργανωμένες η χώρα του και η κοινωνία.

• Του Βασίλη Γαλούπη – Εφημερίδα «δημοκρατία»

Η διαδικασία της πολιτικής εναλλαγής δεν διασφάλιζε μόνο ότι η διακυβέρνηση θα κατοχυρώνεται απ’ τον λαό, αλλά κι ότι κάθε κυβέρνηση ήταν υποχρεωμένη να λειτουργεί, έστω σε γενικές γραμμές, υπέρ του λαού. Το κοινωνικό συμβόλαιο ήταν πάντα προβληματικό και διάτρητο, αλλά τουλάχιστον απέδιδε τα βασικά που ήθελαν οι άνθρωποι. Μπορούσες να περιμένεις πως θα καλυτερέψουν οι συνθήκες ζωής σου αν δούλευες σκληρά – να ψωνίζεις τα απαραίτητα, να νοικιάζεις ένα σπίτι, να έχεις θέρμανση στο κρύο…

Δεν ήταν τέλεια για τον μέσο πολίτη. Αλλά δεν ήταν όλα αδιέξοδο.

Με το ξέσπασμα της οικονομικής κρίσης και της καταιγίδας των Μνημονίων, ο μέσος πολίτης είδε να μειώνεται κατακόρυφα το εισόδημά του, η δουλειά του να χάνεται, η ύφεση να καταστρέφει, να ξεπουλάει και να αφανίζει τα πάντα, πάνω απ’ όλα το μέλλον του και των παιδιών του.

Η κρίση ήταν, παράλληλα, ηθική. Το «μάρμαρο» το πλήρωσαν εν πολλοίς όσοι δεν έφταιγαν, αυτοί ακριβώς που δεν «τα φάγανε» μαζί με τους Πάγκαλους. Οι χασούρες από τα βρόμικα παιχνίδια τραπεζών, επιχειρηματικών ομίλων, «ημέτερων» πολιτικών λαμογιών και «αρπακτικών» στελεχών του Δημοσίου φορτώθηκαν με το στανιό στους ώμους του μέσου πολίτη. Αυτοί κράτησαν τα κέρδη τους. Ο πολίτης σήκωσε το βάρος. Και πληρώνει τις συνέπειες…

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

Από τον Λούκα Γιόβιτς στον Ράφα Μπενίτεθ

Ακόμα κι έτσι, για τον Ελληνα πολίτη η δημοκρατία και οι βασικοί θεσμοί της παρέμεναν τα στηρίγματα. Ψάχνοντας για διέξοδο, ο κόσμος δοκίμασε όλα τα κόμματα. Ακουσε διάφορες ατζέντες, ψήφισε ακόμα και παρακμιακές προτάσεις απελπισίας, ως και τους Λεβέντηδες έστειλε στη Βουλή.

Αλλά, όπου κι αν στράφηκε, οι πολιτικοί έμεναν αδρανείς όσο ολόκληρη η οικονομία και η κοινωνία ξηλώνονταν. Για να δικαιολογηθούν, οι πολιτικοί έδειχναν στον καθημερινό άνθρωπο με το δάχτυλο κάποιους τρίτους ως υπευθύνους – την Ε.Ε., το Βερολίνο, τις αγορές. Ταυτόχρονα, του φόρτωναν την «ατομική ευθύνη». Τον αποκάλεσαν τεμπέλη, φοροφυγά, «ψεκασμένο», υπεύθυνο της χρεοκοπίας.

Και, πάνω απ’ όλα, του έλεγαν «σφίξε τα δόντια για να περάσεις τον ύφαλο των Μνημονίων. Φτάνει να αντέξεις λίγες ακόμα δόσεις από το φάρμακο των μνημονιακών κομμάτων και των Σόιμπλε. Και τότε, μετά την κρίση, θα έχεις θεραπευτεί. Θα αποκτήσεις μια υγιή οικονομία και, επιτέλους, ένα κανονικό λειτουργικό κράτος. Η ζωή σου θα αποκτήσει κανονικότητα, ακόμα καλύτερη από την προηγούμενη, προ κραχ».

Ετσι, ο κόσμος υπέφερε, όσο οι τράπεζες και όλο το σαπισμένο σύστημα της αρπαγής έμεναν στο ακαταδίωκτο. Τεράστιες θυσίες και κόστη από τη μικρομεσαία και τη μεσαία τάξη, που δέχτηκαν την πιο άγρια επίθεση δυτικής χώρας εν καιρώ ειρήνης. Τελικά, τίποτα δεν άλλαξε…

Τα Μνημόνια έφυγαν, αλλά το εισόδημα των πολιτών γκρεμίστηκε σε επίπεδα Βουλγαρίας. Η οικονομία διαλύθηκε τελείως. Η χώρα κατάντησε ένα φτηνιάρικο ξενοδοχείο για λετσοτουρίστες και real estate για αρπαχτές, χωρίς κανόνες. Η σήψη διαπέρασε κατακόρυφα κάθε λειτουργία του κράτους. Τα «αρπακτικά» άλλαξαν προσωπείο και όνομα.

Η χαριστική βολή δόθηκε με την πλήρη διάλυση όλων των θεσμών που στηρίζουν την ίδια τη δημοκρατία. Η Δικαιοσύνη έγινε ένα σώμα με το Μαξίμου. Ο κρατικός μηχανισμός, ακόμα και η ΕΥΠ, η ΕΡΤ, η ΕΛ.ΑΣ. και η Πυροσβεστική στα Τέμπη, έγιναν εργαλείο ενός πρωθυπουργού. Το βαθύ κράτος έφτασε στα μεγαλύτερα μεταπολιτευτικά βάθη.

Η κυβέρνηση Μητσοτάκη απέδειξε πολύ νωρίς ότι υπηρετεί πολυεθνικές εταιρίες, πλούσιους διαπλεκόμενους «φίλους» και παγκόσμιες ελίτ. Αλλά αυτό δεν προκάλεσε και μεγάλη έκπληξη στον πολίτη. Δεν έκανε σε κανέναν ιδιαίτερη εντύπωση ότι μια κυβέρνηση, που λειτουργεί για τη μεταφορά του πλούτου υπέρ των ισχυρών, δεν δίνει καμία μάχη για την ευημερία των μειονεκτούντων.

Μέχρι το έγκλημα των Τεμπών… Στις 28 Φεβρουαρίου 2023 δεν χάσαμε μόνο 57 παιδιά μας. Εγινε η μετωπική σύγκρουση δύο κόσμων, κυβέρνησης και κοινωνίας. Εκείνο το βράδυ, η κοινωνία άρχισε να συνειδητοποιεί ότι η κυβέρνηση δεν διστάζει ούτε μπροστά στους νεκρούς. Ο πολίτης κατάλαβε όχι μόνο ότι δεν έχει καμιά επιρροή στο Μαξίμου και στους μηχανισμούς ατιμωρησίας του, αλλά ότι η κυβέρνηση τον αντιμετωπίζει ανοιχτά ως τον πραγματικό της εχθρό.

Ο κόσμος ταυτίστηκε με τα Τέμπη, την απελπισία των οικογενειών, τη μοίρα των αθώων νεκρών, που πετάχτηκαν διαμελισμένοι σε χωράφια και χωματερές, μπας και προλάβει η κυβέρνηση να γλιτώσει από ενοχοποιητικά πειστήρια.

Είναι η πρώτη φορά εδώ και πολλά χρόνια που ο μέσος πολίτης είδε μπροστά στα μάτια του ότι απλοί άνθρωποι σαν αυτόν, χαροκαμένες μάνες, πενθούντες πατεράδες και μαυροφορεμένοι σύζυγοι μπορούν να σπάσουν την υπεροψία, την ασυδοσία και, εν τέλει, τη μισαλλοδοξία που πηγάζει από το ίδιο το πρωθυπουργικό γραφείο και τον αποκτηνωμένο θίασό του.

Οι πολίτες αποφάσισαν μαζικά ότι «ως εδώ!». Μέχρι εδώ αυτή η χυδαία παράσταση με τις απροκάλυπτα παράνομες μεθοδεύσεις του πρωθυπουργού και της κλίκας του, των εξευτελισμένων ΜΜΕ, της ελεγχόμενης Δικαιοσύνης που αποδίδει πίστη σ’ αυτόν που τη διόρισε.

Σήμερα διαδηλώνουν οι προδομένοι απ’ όλους τους θεσμούς μέσοι πολίτες. Αυτοί που ο Μητσοτάκης και οι υπηρέτες του αποκαλούν «ακροαριστερούς», «ακροδεξιούς», «όχλο», οργανωτές «αποσταθεροποίησης» και τους βρίζουν ως «εχθρούς της δημοκρατίας».

Ο μέσος Ελληνας πολίτης βγαίνει στον δρόμο για να ζητήσει περισσότερη δημοκρατία. Ακομμάτιστα, χωρίς προτροπές από αδύναμους πια πολιτικούς καθοδηγητές, χωρίς πλατείες. Δεν τον απασχολούν τα κόμματα, δεν είναι πιόνι κανενός. Είναι πια αμετάκλητα συνειδητοποιημένος. Η κοινωνία απονομιμοποιεί την κυβέρνηση, όχι η αντιπολίτευση.

Σήμερα, ο μέσος πολίτης βγαίνει στους δρόμους για να απαιτήσει να αλλάξουν όλα. Και είναι αποφασισμένος να ακουστεί.

Μέσος Ελληνας πολίτης

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ

Ο μέσος Ελληνας πολίτης είναι αυτός που σε ποσοστό 82% απαντά ότι το θέμα του δυστυχήματος των Τεμπών είναι σήμερα το πιο σημαντικό ή ένα από τα πιο σημαντικά γι’ αυτόν. Οι 7 στους 10 θεωρούν ότι δεν έχει γίνει διερεύνηση και απόδοση ευθυνών. Επίσης οι 7 στους 10 εκτιμούν ότι δεν θα αποδοθεί δικαιοσύνη. Τέλος, οι 8 στους 10 δεν είναι ικανοποιημένοι από την προσπάθεια της κυβέρνησης να διαλευκανθεί η υπόθεση. Τουλάχιστον ένα ποσοστό 60% δηλώνει ότι θα συμμετάσχει στα σημερινά συλλαλητήρια σε όλη τη χώρα.