Μπορεί η ιατρική επιστήμη να κατακτά κορυφές και η τεχνολογία να προοδεύει με αλματώδεις ρυθμούς, όμως η πραγματικότητα στη Λάρισα υπενθυμίζει με σκληρό τρόπο πως τα βασικά -όπως η πρόσβαση σε φάρμακα ζωτικής σημασίας- δεν είναι αυτονόητα.
Η σοβαρή έλλειψη της 5-φθοριοουρακίλης (5-FU), ενός κρίσιμου χημειοθεραπευτικού φαρμάκου, έχει οδηγήσει στην ακύρωση δεκάδων θεραπειών καρκινοπαθών στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο της πόλης, βυθίζοντας ασθενείς και οικογένειες σε έναν κύκλο αβεβαιότητας. Το φάρμακο, που θεωρείται θεμέλιος λίθος στη θεραπευτική αντιμετώπιση καρκίνων του γαστρεντερικού συστήματος, όπως του στομάχου, του παγκρέατος, του παχέος εντέρου και του οισοφάγου, εξαντλήθηκε ξαφνικά, αφήνοντας δεκάδες ασθενείς χωρίς θεραπεία.
Όταν η Ογκολογική Κλινική ενημερώθηκε για την εξέλιξη αυτή, ξεκίνησε μια ροσπάθεια να ανευρεθούν ποσότητες από άλλα νοσοκομεία ή αποθήκες, χωρίς αποτέλεσμα. Η απελπισία κορυφώθηκε όταν κατέστη σαφές ότι πρόκειται για έλλειψη σε πανελλαδικό επίπεδο, καθώς ο ΕΟΦ έχει ήδη ενημερωθεί, και το ίδιο και ο ΙΦΕΤ. Παρ’ όλα αυτά, παραμένει άγνωστο πότε και αν θα γίνει εισαγωγή του φαρμάκου, γεγονός που εντείνει τη σύγχυση και την ανασφάλεια.
Αγωνία στους ογκολογικούς ασθενείς
Μέχρι και σήμερα, πάνω από 200 θεραπείες έχουν ακυρωθεί, με τον αριθμό να αυξάνεται μέρα με τη μέρα. Ο αντίκτυπος για τους ασθενείς είναι ανυπολόγιστος. Πέρα από την προφανή ιατρική συνέπεια –την πιθανή εξέλιξη ή υποτροπή της νόσου– οι ψυχολογικές επιπτώσεις είναι βαριές: άγχος, φόβος, κατάθλιψη, θυμός, ακόμα και απόγνωση. Πολλοί προσπαθούν να βρουν το φάρμακο μόνοι τους, επικοινωνώντας με φαρμακεία και φαρμακαποθήκες σε όλη τη χώρα. Άλλοι αναζητούν λύσεις στον ιδιωτικό τομέα, όπου η εύρεση του φαρμάκου ενδέχεται να είναι ευκολότερη, αλλά με κόστος δυσβάσταχτο.
Η αγωνία δεν περιορίζεται στους ίδιους τους ασθενείς. Ιατροί και υγειονομικοί βρίσκονται αντιμέτωποι με ένα αδιέξοδο που δοκιμάζει τις αντοχές και την ηθική τους. Να συνεχίσουν χωρίς το απαραίτητο εργαλείο ή να αφήσουν τους ανθρώπους χωρίς θεραπεία; Η ηθική τους ευθύνη, σε σύγκρουση με την κρατική ανεπάρκεια, δημιουργεί ένα ψυχολογικό βάρος που κανείς δεν θα έπρεπε να φέρει.
Η κατάσταση, που πλέον τείνει να πάρει ανεξέλεγκτες διαστάσεις, εγείρει σοβαρά ερωτήματα σχετικά με τη διαχείριση φαρμακευτικών αποθεμάτων, την επάρκεια του συστήματος υγείας και, κυρίως, για την ανθρώπινη αξιοπρέπεια.
