Χωρίς ΑΟΖ Λέβιθα – Κίναρος με απόφαση της Πολεοδομίας! 

Νέα προσκόμματα στον καθορισμό ΑΟΖ στα ακριτικά νησιά του Αιγαίου βάζουν αποφάσεις που απαγορεύουν την οικονομική δραστηριότητα στην νήσο Λέβιθα, στην Κίναρο και σε άλλα σημεία της Λέρου την ώρα που οι Τούρκοι επιχειρούν να «γκριζάρουν» το Αιγαίο. Οι αρμόδιες αρχές του Δήμου Λέρου έβαλαν φρένο σε επενδυτικό σχέδιο κατοίκου της νήσου, βασιζόμενες στο πολεοδομικό σχέδιο του δήμου Λέρου, το οποίο απαγορεύει τις κτηνοτροφικές δραστηριότητες στην Λέβιθα για χάρη της εξυπηρετήσεως των λουόμενων και των θαλάσσιων σπορ!

• Από την Μύρνα Νικολαϊδου

Συγκεκριμένα ο κάτοικος της Λέβιθας, Εμμανουήλ Καμπόσος αιτήθηκε για άδεια χρήσεως γής για την κατασκευή ενός πρόχειρου καταλύματος για τα ζώα. Σε απάντηση με ημερομηνία 31-3-2025 η Διεύθυνση Περιβάλλοντος, Δόμησης και Τεχνικών Υπηρεσιών του Δήμου Λέρου, τον ενημέρωσε ότι σύμφωνα με την υπ’ αριθμ. Οικ. 2082/2009 Απόφαση Γ.Γ.Π.Ν.Α «Έγκριση Γενικού Πολεοδομικού Σχεδίου Δήμου Λέρου Νομ. Δωδεκανήσου» η περιοχή χαρακτηρίζεται ως «Περιοχή Ειδικής Προστασίας (Π.Ε.Π)-Καταφύγιο Άγριας Ζωής» και ακολούθως απαγορεύεται οποιαδήποτε κτηνοτροφική δραστηριότητα.

Αναλυτικότερα, σύμφωνα με το έγγραφο που έχει στην διάθεσή της η «ΕτΚ» απαγορεύονται: 1. τουριστικές, εμπορικές, βιομηχανικές – βιοτεχνικές και εξορυκτικές δραστηριότητες 2. κτηνοτροφικές δραστηριότητες 3. η αλλοίωση του φυσικού ανάγλυφου με εκσκαφές και επιχωμάτωσης. Διαμόρφωση με πρανή αντιστήριξης επιτρέπεται μόνο με μέγιστο ύψος 1,5 μ. και ελάχιστο πλάτος οριζόντιας επιφάνειας 5μ. 4. Η υπέρβαση της κορυφογραμμής απ’ το ανώτατο υψόμετρο των κτιρίων 5. Καλλιέργεια με χρήση φυτοφαρμάκων και χημικών λιπασμάτων και 6. ιδιωτικές αθλητικές εγκαταστάσεις και θερμοκήπια.

Τι επιτρέπεται; Κατοικία, υπαίθριες εγκαταστάσεις πολιτιστικών εκδηλώσεων, εγκαταστάσεις για την εξυπηρέτηση των λουόμενων και θαλάσσιων σπορ, εγκαταστάσεις αθλοπαιδιών, ναυταθλητισμού και κοινωνικής υποδομής, ελάχιστο απαιτούμενο οδικό δίκτυο επίσκεψης αξιοποιημένων προστατευόμενων περιοχών. Ένας πρωτόγονος τουριστικός παράδεισος δηλαδή χωρίς να επιτρέπεται καμία οικονομική δραστηριότητα. Αυτό προβλέπει ο χαρακτηρισμός της περιοχής ως «καταφύγιο άγριας ζωής». Αν και το Υπουργείο Περιβάλλοντος επικαιροποιεί τις ζώνες προστασίας των περιοχών αυτών, για να ισχύσουν οι αλλαγές θα πρέπει να βγει το προεδρικό διάταγμα, μια διαδικασία που θα διαρκέσει κατ’ ελάχιστο έξι μήνες, κάτι που μπορεί να αποβεί ολέθριο για την προάσπιση των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων.

Σημειωτέον ότι τόσο η Λέβιθα όσο και η Κίναρος έχουν σημαντική γεωπολιτική και στρατηγική σημασία για τον καθορισμό της Ελληνικής ΑΟΖ, σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας. Όπως αυτό προβλέπει, οι νήσοι και οι νησίδες, οι οποίες έχουν έστω κι έναν κάτοικο χαρακτηρίζονται οικονομικές ζώνες, άρα διαθέτουν την δική τους ΑΟΖ και σε κάθε περίπτωση δεν θεωρούνται «γκρίζες» περιοχές, όπως επιδιώκει η Άγκυρα. Επιπλέον για να δικαιούται μια νησίδα υφαλοκρηπίδας και ΑΟΖ πρέπει να έχει την δυνατότητα στήριξης «αυτόνομης οικονομικής ζωής», κάτι που δυσχεραίνεται σφόδρα με τον παρόν πολεοδομικό σχεδιασμό, οποίος είναι απορίας άξιο γιατί δεν έχει τροποποιηθεί τόσα χρόνια ώστε να εξυπηρετεί το εθνικό συμφέρον.

Την Λέβιθα και την Κίναρο είχε επισκεφθεί ο υπουργός Αμύνης Νίκος Δένδιας τον περασμένο Σεπτέμβριο, προκαλώντας ένα άνευ προηγουμένου παραλήρημα των τουρκικών ΜΜΕ, τα οποία όχι μόνο βάφτισαν τα νησιά ως τουρκικά αλλά κατηγόρησαν τον Έλληνα υπουργός Άμυνας ότι παραβιάζει την Συνθήκη της Λωζάνης. «Ψέριμος, Λεβίδα, Κίναρος ανήκουν στην τουρκική περιφέρεια της Μούγλα» έγραψε χαρακτηριστικά η τουρκική εφημερίδα «Sözcü» τον περασμένο Δεκέμβριο: «Οι Έλληνες αξιωματούχοι του στρατού και οι υπουργοί που έρχονται στα νησιά μας δια θαλάσσης και αέρος δεν αντιμετωπίζουν κανένα εμπόδιο. Οι εναέριες και θαλάσσιες ζώνες μας παραβιάζονται συνεχώς. Ο αριθμός των στρατιωτών που εγκαθίστανται στα νησιά μας αυξάνεται», ανέφερε το δημοσιεύματα κατά την συνήθη τουρκική τακτική αλλοιώσως της ιστορίας και παραβιάσεως κάθε έννοιας διεθνούς δικαίου.

Είναι γεγονός ότι παρά τα φαινομενικά «ήρεμα νερά» που διακηρύσσει η Αθήνα, η Άγκυρα δεν έχει παραιτηθεί ούτε στο ελάχιστο από το δόγμα της Γαλάζιας Πατρίδας. Την ίδια τακτική αμφισβητήσεως της κυριαρχίας των ελληνικών νησιών ακολούθησε και κατά την επίσκεψη του Νίκου Δένδια στην Παναγία Οινουσσών το Μεγάλο Σάββατο, με τα τουρκικά ΜΜΕ να ομιλούν για «κατεχόμενο νησί».

Υπενθυμίζεται ότι εκτός από θέμα αποστρατιωτικοποίησης 18 νησιών του Αιγαίου η Τουρκία αμφισβητεί την ελληνική κυριαρχία σε 152 νησιά, νησίδες και βραχονησίδες του Αιγαίου και Κρητικού Πελάγους, υποστηρίζοντας ότι δεν έχουν παραχωρηθεί στην Ελλάδα βάσει διεθνών συνθηκών. Οι τουρκικές διεκδικήσεις κωδικοποιούνται στην απόρρητη λίστα EGAYDAAK, που είδε το φως της δημοσιότητας το 2020. Πρόκειται για το αρκτικόλεξο της φράσεως «Egemenligi Anlasmalarla Yunanistan’a Devredilmemis Ada Adacιkve Kayalιklar», δηλαδή «νησιά, νησίδες και βραχονησίδες των οποίων η κυριότητα δεν παραχωρήθηκε στην Ελλάδα με διεθνείς συμφωνίες και συνθήκες», όπως ισχυρίζονται οι Τούρκοι.

Πρόκειται για μικρά νησιωτικά συμπλέγματα στο κεντρικό και νότιο Αιγαίο, καθώς και για νησιά και νησίδες κοντά στις ακτές της Κρήτης, αλλά και μικρές σε έκταση βραχονησίδες, όπως η Ζουράφα στο Θρακικό Πέλαγος και οι Καλόγεροι στο Κεντρικό Αιγαίο, που ωστόσο έχουν τεράστια γεωπολιτική σημασία. Στην εν λόγω λίστα περιλαμβάνεται και το σύμπλεγμα νησιών Λέβιθας και Κίναρου και συγκεκριμένα: Λέβιθα, νησίδα βόρεια από Λέβιθα, νησίδα νότια από Λέβιθα, Κίναρος, βραχονησίδα δυτικά από Κίναρο, Μαύρα, νησίδα ανατολικά από Μαύρα, Γλάρο.

Μάλιστα ο Τούρκος ΥΠΕΞ Χακάν Φιντάν γνωστοποίησε μάλιστα πως η Άγκυρα έχει ήδη ολοκληρώσει τον δικό της εθνικό σχεδιασμό, τον οποίο σκοπεύει να υποβάλει στις αρμόδιες υπηρεσίες των Ηνωμένων Εθνών. Το προσχέδιο του τουρκικού χάρτη δημοσίευσε η τουρκική εφημερίδα «Μιλλιέτ», με την υποσημείωση ότι αυτός θα τελειοποιηθεί προτού κατατεθεί.Το σχεδιάγραμμα του τουρκικού χωροταξικού χάρτη δείχνει ότι η Άγκυρα δεν έχει μετακινηθεί ούτε σπιθαμή από την αρχική θέση της του 1978, ότι η οριοθέτηση AOZ Ελλάδας-Τουρκίας μετράται μόνο από τις ελληνικές και τουρκικές ηπειρωτικές ακτές.

Η Τουρκία αρνείται να προσχωρήσει στην Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θαλάσσης (UNCLOS), καθώς δεν αναγνωρίζει ότι τα νησιά έχουν δικαίωμα σε θαλάσσιες ζώνες όπως και δεν αναγνωρίζει το δικαίωμα της Ελλάδας που επίσης απορρέει από την UNCLOS, για επέκταση των χωρικών υδάτων.

Πηγή: Εστία της Κυριακής